บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 352

"ท่านปู่!"

ทันที่ที่ลงจากรถ หลิวหรูยู่ก็วิ่งโถมเข้าไป

จนกระทั่งได้เห็นสีหน้าที่มีราศีของอานกั๋ว เธอถึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

แต่ก็ไม่วายที่จะพูดด้วยความเป็นห่วง:"ท่านปู่ ท่านไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?"

อานกั๋วหัวเราะเสียงดัง และพูดขึ้นว่า:"ปู่จะเป็นอะไรไปได้"

"สบายมาก กินอิ่มนอนอุ่นทุกวัน"

"มีแต่เรานี่เเหล่ะ นังหนู ปู่ได้ยินเรื่องก่อนหน้านี้แล้ว หนูคงลำบากแย่เลย"

หลิวหรูยู่รีบพูดขึ้นทันที:"มันผ่านไปหมดแล้วค่ะ"

อานกั๋วพูดอย่างจริงจัง:"แต่ปู่ขอตำหนิหนูหน่อย"

"ต่อไปถ้าเจอเรื่องแบบนี้อีก จะต้องบอกปู่ทันที และอย่าแบกรับไว้คนเดียว"

"เข้าใจไหม"

หลิวหรู่ยู่ยิ้มและพูดว่า:"เข้าใจแล้วค่ะ"

อานกั๋วเหลือบมองฉินเทียนด้วยรอยยิ้มและพูดขึ้น:"ไปพักก่อนเถอะ ปู่กับคุณฉินเทียนมีเรื่องต้องคุยกันนิดหน่อย"

หลิวหรูยู่ทำหน้าบึ้งและพูดขึ้น:"คุณปู่ ธุระที่คุณปู่คุยกับเขา แม้แต่หนูก็อยู่ฟังไม่ได้แล้ว"

"ทำไมคะ หรือว่าในสายตาของผู้ใหญ่อย่างคุณปู่ เห็นคนนอกอย่างเขา สำคัญกว่าหนูหรืออย่างไรคะ?"

อานกั๋วหัวเราะและพูดว่า:"คนนอกคนในอะไรกัน ครั้งนี้คุณฉินช่วยหนูมากขนาดนี้ หนูได้ขอบคุณเขาดีๆ แล้วหรือยัง?"

"อย่าให้คุณฉินมาว่าพวกเราได้ว่าเป็นคนไม่มีมารยาท"

หลิวหรูยู่บ่นพึมพำแล้วพูดว่า:"ไม่มีมารยาทก็ไม่มีมารยาท!"

จากนั้น ชำเลืองมองไปที่ฉินเทียน แล้วเดินสะบัดเอวออกไป

"เฮ้ย......"ฉินเทียนถูกมองจนรู้สึกเสียววาบในใจ และรีบพูดขึ้นว่า:"นายท่าน หาผมมีเรื่องอะไรเหรอครับ?"

อานกั๋วหัวเราะและกล่าวขึ้นว่า:"ไม่มีเรื่องอะไรแต่อย่างใด เป็นเรื่องนังหนูนี่เหล่ะ ตาแก่อย่างฉัน อยากจะขอบคุณต่อหน้าคุณฉินเพียงแค่นั้น!"

"คุณฉิน ผมดูแล้ว ต่อไปผมยกนังหนูให้คุณดีกว่า"

"มีคุณปกป้องเธอ ผมเองก็วางใจ"

ฉินเทียนแสยะปากเล็กน้อยและพูดขึ้นว่า:"นายท่าน ท่านอย่าล้อผมเล่นสิครับ"

"ผมช่วยดาราใหญ่ให้เรื่องจบลง เพราะเขาเป็นพรีเซนเตอร์ผลิตภัณฑ์ของผม"

"ถ้าเธอล้ม ผลิตภัณฑ์ของเราก็สูญเสียไปในพริบตาเหมือนกัน"

อานกั๋วหัวเราะและพูดว่า:"ได้ๆ คุณมีเหตุผล"

"เรื่องของหนุ่มสาว และผมเองก็ไม่เข้าใจ เช่นนั้นต่อไปผมก็จะไม่ถามอีก"

"อย่างไรก็ตาม ถ้าเกิดเรื่องอะไรกับนังหนูคนนี้ ผมหาคุณก็ถูกแล้ว"

ฉินเทียนหน้าดำคร่ำเครียดเป็นสาย

ทำไมอยู่ดีๆ ถึงเอางานให้ฉันเฉย?

เขาเห็นจุยเฟิงที่ยืนอยู่ข้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดีปรีดา

ยังมีราชาบู๊หูปิน ก็ขยิบตาขมวดคิ้วอย่างมีเล่ห์นัย

เขาอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยเสียงขุ่นเคืองว่า:"เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่โต แต่นายท่านไม่เล่นอินเตอร์เน็ต ก็เลยไม่รู้เท่านั้นเอง"

"พวกคุณก็ไม่รู้อย่างนั้นเหรอ?"

"ถ้าหรูยู่ไม่ให้เข้าไปยุ่งเกี่ยว พวกคุณก็จะไม่ยุ่งจริงๆ หรือ?"

"แบบนั้นไม่สมกับเป็นลูกผู้ชายเลย!"

หูปินกระแอมหนึ่งที และพูดอย่างจริงจัง:"คุณฉิน ฟังที่ผมพูดก่อน!"

"เมื่อทราบเรื่องนี้แล้ว ผมเป็นคนแรกที่ออกมาและต้องการจะแก้ไขเรื่องนี้ให้จบแทนคุณหนู"

"แต่ว่า คุณหนูบอกผมว่า เบื้องหลังของเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับตระกูลจ้าว และถ้าผมกล้าบอกนายท่าน เธอจะไม่ปล่อยผมไว้"

"ผมหูปินต่อให้ต้องสู้สุดชีวิต ก็ไม่มีทางปล่อยให้สัตว์เดรัจฉานของตระกูลจ้าว รังแกคุณหนูเช่นแบบนี้แน่"

"ผมจะสู้กันจนตกตายไปด้วยกัน"

ฉินเทียนยิ้มอย่างเย็นชา:"ใช่เหรอ?

"ทำไมผมไม่ยักจะเห็นคุณยื่นมือเข้าช่วยเลยเหล่ะ"

หูปินหัวเราะแห้งๆ และกล่าวว่า:"เพราะจุยเฟิงบอกกับผมประโยคหนึ่ง"

จุยเฟิง？

ฉินเทียนพูดขึ้นด้วยความสงสัยว่า:"นายนั่นบอกอะไรคุณ?"

จุยเฟิงพูดเสียงดังทันทีว่า:"คุณหู คุณจะมาขายผมไม่ได้นะ"

หูปินหัวเราะฮ่าๆ ยกใหญ่ และกล่าวขึ้นว่า:"พี่จุยเฟิงบอกว่า ให้เราคอยสังเกตการณ์อย่างเงียบๆ"

"เขาพูดว่า คุณจะไม่เพิกเฉยแน่นอน แค่คุณลงมือ เรื่องพวกนี้มันไม่ใช่ปัญหา พวกเราอยู่สบายเถิด"

ฉินเทียนกัดฟันพูดขึ้น:"จุยเฟิงไอ้ตัวดี นายกลับกล้าประเมินฉัน!"