ขย่มรัก คุณอา นิยาย บท 31

30

ฉันรีบเดินเข้าไปยืนข้างอารันแล้วจับแขนเสื้อเขาไว้เพื่อกันไม่ให้เขาเข้าไปหาเรื่องพี่แทน

“เป็นแค่อาหลานกันไม่ใช่เหรอครับ ?”

นั่นสินะ ความสัมพันธ์ระหว่างเรามันไม่มีใครรู้สักหน่อย

พอโดนสวนแบบนั้นอารันก็นิ่งไป แต่กลับพ่นลมหายใจแรงๆ ออกมา ทำให้รู้ว่าตอนนี้เขาโมโหพี่แทนมากขนาดไหน

“แป้งอยู่ในความดูแลของกู ถ้ากูไม่อนุญาตให้ยุ่ง มึงก็ไม่มีสิทธิ์”

“พ่อก็ไม่ใช่”

“แล้วไงวะ!!”

“ยะ…อย่าค่ะอารัน”

ร่างฉันเซไปตามแรงเมื่อพยายามจะดึงรั้งอารันที่ทำท่าจะเข้าไปชกต่อยพี่แทน เพิ่งเคยเห็นอารันอารมณ์ร้อนแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย

“อย่าใช้แต่กำลังสิครับ มันเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้กับเด็กอย่างแป้งนะ”

พี่แทนกระตุกยิ้มเยาะ ฉันรู้ว่าเขากำลังพยายามจะยั่วโมโหอารัน

“พี่แทนกลับไปก่อนเถอะค่ะ”

“พี่ไม่กลับ ที่นี่บ้านเอิร์น คนที่ไล่พี่ได้คือเอิร์นคนเดียวเท่านั้น”

ฉันชักจะทนคนอย่างพี่แทนไม่ไหวแล้วนะ ตอนนี้มันไม่ใช่แค่ไม่ชอบ แต่มันรู้สึกขยะแขยงในความเห็นแก่ตัวและความเอาแต่ใจของเขา

“งั้นเชิญพี่อยู่ต่อเลยค่ะ” พูดจบฉันก็จับมืออารันแล้วหันหลังตั้งท่าเดินออกมา ทว่าก็ต้องหยุดชะงักเพราะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ลอยผ่านหน้าไป

พอเพ่งมองมันคือถุงกระเป๋าที่พี่แทนยื่นให้ฉันเมื่อกี้ เขาโยนมันมาตรงหน้าจนกระเป๋ากระเด็นออกมาข้างนอก

“พี่ซื้อมาให้แป้ง ถ้าแป้งไม่เอาก็เอาไปทิ้งเอง”

ฉันเลือกที่จะเมินเฉยไม่สนใจคำพูดนั้น ทำราวกับพี่แทนไม่ได้มีตัวตน ก่อนจะเดินผ่านกระเป๋าใบนั้นมา ทว่าอารันกลับใช้รองเท้าเหยียบย่ำมันจนเป็นรอยแล้วเตะกลับหลังส่งคืนไปให้พี่แทน

“โธ่เว้ย!! ปากบอกเป็นอาหลาน แต่ที่แท้คงจะแอบแดกกันเงียบๆ อุบาทว์ฉิบหาย ระวังเถอะ สักวันแป้งจะเสียใจเพราะมัน!”

ถ้อยคำด่าทอตะโกนตามหลังมา พี่แทนนี่จะไม่ยอมจบง่ายๆ ใช่ไหม

“ไอ้เหี้ยเอ๊ย!!”

พรึ่บ!

อารันสะบัดมือออกจากฉันแล้ววิ่งกลับไปปล่อยหมัดหนักๆ ใส่หน้าพี่แทนจนล้มลงกับพื้น และเขายังไม่ยอมหยุดแค่นั้น ยังชกพี่แทนรัวๆ จนเลือดซิบออกข้างมุมปาก

“หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!! แป้งบอกให้หยุด!!” ฉันพยายามร้องห้ามแต่ก็ไม่มีใครยอมฟังฉันเลย

ตอนนี้พี่แทนกลายเป็นฝ่ายผลักอารันล้มนอนกับพื้นแล้วเป็นฝ่ายขึ้นชกหน้าเขาแทน ต่างคนต่างไม่มีใครยอมใคร สลับกัดต่อยสลับกันรับจนกระทั่งเอิร์นวิ่งออกมา

“หยุด!! ฉันบอกให้หยุด!!!!” เธอร้องตะโกนเสียงดังลั่นทำให้อารันและพี่แทนยอมหยุดชะงัก

ฉันรีบวิ่งไปพยุงอารันให้ลุกขึ้นแล้วลากออกมาให้ห่างจากพี่แทน เอิร์นเองก็รีบไปพยุงพี่แทนเช่นกัน

“นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นคะ” เอิร์นกอดอกถามอย่างหัวเสีย ฉันเข้าใจนะ วันนี้วันเกิดเธอแท้ๆ ไม่ควรมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลยจริงๆ

“พี่เจ็บแผล พาพี่เข้าไปทำแผลหน่อยนะ” พี่แทนรีบหันไปอ้อน

“เจ็บมากมั้ยคะ”

พี่แทนพยักหน้าให้แทนคำตอบ

“งั้นเดี๋ยวเอิร์นพาพี่แทนไปทำแผลก่อนนะแป้ง”

“อื้อ เดี๋ยวแป้งก็ว่าจะกลับแล้วเหมือนกัน”

จากนั้นเราก็แยกกัน เอิร์นพาพี่แทนไปทำแผล ฉันก็พาอารันกลับ

“ฝเดียว…” ฉันเอ่ยทักเมื่อเดินมาถึงรถอารันแล้วเจอเข้ากับเดียวที่เพิ่งเดินมา “…หายไปไหนมารู้มั้ยว่าพวกฉันเป็นห่วง”

“โทษที งานยุ่งๆ น่ะ” พอเดียวตอบแบบนี้ฉันค่อยรู้สึกโล่งอก คิดว่าเพื่อนจะโกรธกันนานซะแล้ว “แล้วนี่เอิร์นล่ะ”

“อยู่ข้างในน่ะ”

“งั้นเดี๋ยวเดียวเอาของไปให้เอิร์นก่อนนะ”

“โอเคจ้ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันที่มอ^_^”