ขย่มรัก คุณอา นิยาย บท 50

49

ฉันทั้งช็อกและตกใจจนพูดอะไรไม่ออก การที่คุณพ่อทำกับอารันแบบนี้ก็น่าจะแปลว่าท่านรู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นแล้ว

“แป้งมานี่!!” คุณพ่อตะคอกเสียงดังลั่นแล้วกระชากตัวฉันให้ไปยืนข้างๆ ท่าน “แปงพาน้องกลับห้องไป” คุณพ่อหันไปสั่งเฮียแปง

ฉันจึงวิงวอนเฮียทางสายตาว่าอย่าพาฉันไป ฉันอยากอยู่ตรงนี้ อยากรู้ว่าคุณพ่อจะทำอะไรอารัน ลึกๆ แล้วมันกลัวว่าคุณพ่อจะทำร้ายเขา

“ไปกับเฮีย” เฮียเอื้อมมือมาจับฉันแล้วกระซิบเสียงแผ่ว ฉันทำท่าจะแย้ง แต่เฮียก็แทรกขึ้นมาก่อน “พ่อไม่ทำไรมันหรอก”

“เชื่อเฮีย” น้ำเสียงเฮียเน้นย้ำ เป็นการยืนยันได้ว่าคุณพ่อจะไม่ทำอะไรอารันจริงๆ

“ก็ได้ค่ะ…” ฉันยอมเดินออกจากห้องไปกับเฮียแปง แต่ก็ยังหันหลังมองอารันด้วยความเป็นห่วง จนกระทั่งประตูห้องถูกปิดลง

เมื่อกลับมาถึงห้องตัวเองฉันก็เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า มันแสบระบมที่ตรงนั้นเอามากๆ โชคดีที่ผู้ชายที่ฉันมีอะไรด้วยคืออารัน

แม้จะไม่ได้อยากมีอะไรกับเขา แต่มันก็ยังดีกว่าการที่ฉันไปมีอะไรกับคนอื่น

อีกอย่างฉันก็จำได้ลางๆ ว่าอารันพยายามที่จะปฏิเสธแล้ว แต่เป็นฉันเองที่ไปเร้าหรือเขาเพราะฤทธิ์ของยา

เฮ้อ…ฉันโชคดีจริงๆ ที่อารันมาช่วยไว้ทัน

ไม่อยากคิดสภาพว่าถ้าเมื่อคืนฉันไปมีอะไรกับคนอื่นเข้าจริงๆ มันจะเป็นยังไง

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็เดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น เห็นว่าเฮียแปงยังอยู่ ทีแรกนึกว่ามาส่งฉันเสร็จแล้วเฮียจะกลับไปหาคุณพ่อซะอีก

“คุณพ่อรู้เรื่องได้ยังไงคะเฮีย” จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังหาคำตอบไม่ได้ มันไม่มีอะไรที่จะทำให้คุณพ่อสงสัยได้เลยนะ

“เมื่อคืนเฮียกับพ่อกลับเร็ว แต่หาแป้งไม่เจอเลยออกมาถามคนแถวๆ นี้” เฮียเริ่มเล่าด้วยสีหน้าตึงเครียด ทำเอาฉันรู้สึกกดดันตามไปด้วย

“เขาบอกว่าเห็นอารันอุ้มเธอไปที่ห้อง เฮียกับพ่อเลยตามไป พอมาถึงก็ได้ยิน…” น้ำเสียงเฮียขาดหายไป ราวกับตั้งใจเว้นให้ฉันคิดเอาเอง

ยะ…อย่าบอกนะว่าเฮียกับคุณพ่อได้ยินเสียงตอนที่ฉันกับอารันกำลัง…

“แป้งไม่รู้ตัว…” ฉันก้มหน้าแก้ต่างให้ตัวเอง มันรู้สึกอับอายจนอยากจะมุดดินหนีให้รู้แล้วรู้รอด

“พ่อเลยสงสัยว่าสองคนเป็นอะไรกัน ทำไมถึงมีความสัมพันธ์ที่เกินเลยลับหลังท่าน เฮียเลยต้องเล่า”

“….” ฉันเงียบ สองมือของตัวเองบีบเข้าหากันแน่นจนชื้นไปด้วยเหงื่อ รู้สึกแย่กับเรื่องที่เกิดขึ้นมากจริงๆ

“แล้วทำไมเมื่อคืนเธอถึง…” เป็นอีกครั้งที่เฮียพูดเกริ่นแล้วชะงักเงียบไป “…ถึงไปเอากับมัน”

“ปะ…แป้ง…อึก~” พอต้องพูดถึงเรื่องนั้น น้ำตาฉันมันก็พานจะไหลรินลงมาอีกระลอก “…แป้ง…แป้งโดนวางยา…อึก~”

ปัก!!

เฮียแปงลุกขึ้นยืนเอามือทุบโต๊ะอย่างแรงจนฉันตกใจสะดุ้ง

“มันเป็นใคร!!”

“อึก~”

“เฮียถามว่ามันเป็นใคร!!”

เฮียแปงทั้งตะตอกแล้วปัดข้าวของที่วางอยู่บนโต๊ะหล่นลงพื้นจนกระจัดกระจาย ฉันตกใจจนรู้สึกกลัว เฮียแปงเหมือนไม่ใช่พี่ชายที่ฉันเคยรู้จักเลย

ฉันเข้าใจว่าเฮียคงจะโกรธมาก แต่ปกติเฮียจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีกว่านี้

“แป้งบอกเฮียมา!” เฮียพุ่งเข้ามาเค้นเสียงถามฉันพร้อมบีบไหล่อย่างแรงจนรู้สึกเจ็บ

แววตาของเฮียอัดแน่นไปด้วยความอาฆาตที่รุนแรง มันแดงก่ำและสั่นระริกจนน่ากลัวมากจริงๆ

“ปะ…แป้งเจ็บนะเฮีย…อึก~”

เฮียขบกรามแน่นก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอด ร่างกำยำสั่นเทาอย่างหนัก ก่อนจะได้ยินเสียงสะอื้นดังตามหลังมา