ขย่มรัก คุณอา นิยาย บท 7

วันต่อมา

อารันมารับฉันอย่างที่บอกไว้จริงๆ ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นปกติ แต่ฉันกลับรู้สึกเกร็งและใจเต้นแรงทุกครั้งเวลาอยู่ใกล้กับอารัน

ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเป็นมาก่อน มันเพราะอะไรกัน…

“ตอนเย็นอาจะมารับเหมือนเดิมนะ” อารับอกขณะที่ฉันกำลังจะเปิดประตูลงจากรถ

“ค่ะ”

“เป็นอะไร”

“เปล่านี่คะ”

“แล้วทำไมนั่งเงียบตลอดทาง ปกติไม่เป็นงี้”

สงสัยว่าฉันจะมัวแต่ว้าวุ่นอยู่กับความรู้สึกของตัวเอง เลยทำให้ดูแปลกไปล่ะมั้ง

“มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะค่ะ” ฉันยิ้มแห้งตอบ

“คิดเรื่องอะไร ?”

อยากตอบออกไปใจจะขาดว่าคิดเรื่องอารันนี่แหละค่ะ แต่ฉันก็ไม่มีความกล้ามากพอ

ฉันรู้ว่าทั้งหมดนี้คือความหวั่นไหว แต่แค่ไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไงต่างหาก

“เอ่อ…คือ…”

“หรือแป้งคิดมากเรื่องเมื่อวาน ?” อารันจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของฉัน ส่วนฉันก็พยายามที่จะหลบซ่อนพิรุธ

“ปะ…เปล่าค่ะ ปะ…แป้งเข้าใจว่าอารันไม่ได้ตั้งใจ…”

“แล้วถ้าอาบอกว่าอาตั้งใจล่ะ ?”

ตึกตัก! ตึกตัก!

พออารันสวนกลับมาแบบนั้นหัวใจฉันก็เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ หมายความว่ายังไงที่บอกว่าตั้งใจ ตั้งใจแตะต้องร่างกายฉันอย่างงั้นเหรอ แล้วถ้าใช่ อารันทำไปทำไม

ไม่ได้ชอบพอฉันสักหน่อย

“ว่าไงหื้ม” ใบหน้าคมคายโน้มเข้ามาใกล้ๆ ทำให้ฉันต้องรีบผละตัวถอย

“ปะ…แป้งไปเรียนก่อนนะคะ” พูดจบฉันก็รีบเปิดประตูลงจากรถทันที

ค่อยรู้สึกโล่งขึ้นมาหน่อย เมื่อกี้ตอนอยู่ในรถฉันแทบจะหายใจไม่ออก ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้มันคืออะไร รู้แค่มันเหมือนจะขาดออกซิเจนทุกครั้งเวลาอารันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ

รวมถึงรู้สึกเคลิบเคลิ้มและสมยอมเวลาที่ถูกรุกล้ำร่างกาย ทั้งที่ปกติฉันเป็นคนรักนวลสงวนตัว เหมือนว่าตอนนี้อารันจะเป็นข้อยกเว้นสำหรับทุกอย่างเลย…

“นั่นไงยัยแป้งมาแล้วค่ะ” พอเดินมาถึงโต๊ะเสียงเอิร์นก็ดังขึ้นเหมือนพูดอยู่กับใคร

“พี่โดม…” พี่โดมคือคนที่มาขอจีบฉันเมื่อวาน

“พี่เขามารอเจอแกตั้งนานแล้ว”

“คุยกันเอานะ ฉันกับยัยเอิร์นจะไปรอที่หน้าตึก” เดียวบอกก่อนจะลุกขึ้นเดินแยกตัวไปพร้อมกับเอิร์น

“พี่โดมมาหาแป้งมีอะไรหรือเปล่าคะ” สีหน้าของพี่โดมดูร้อนใจมากจนฉันรู้สึกหวั่นๆ

“พี่แค่อยากรู้ว่าเรื่องที่ผู้ชายคนนั้นพูดมันจริงหรือเปล่า”

“เรื่องไหนเหรอคะ”