ขย่มรักคุณหมอ นิยาย บท 3

“ไม่มีปัญหาค่ะ ถ้าคุณอลิษาอยากทำหมอก็จะทำให้”

อลิษายิ้มเต็มใบหน้า หลังจากค้นหาข้อมูลมาหลายที่ในที่สุดก็มีคุณหมอยอมทำลูกให้เธอเสียที แต่อะไร ๆ มันดันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดไว้ เพราะตอนนี้อลิษาไม่มีสิ่งที่สำคัญที่สุด..

สเปิร์มของพ่อพันธุ์เกรดพรีเมี่ยม

“คนนี้สูบบุหรี่ ตัดทิ้ง”

“คนนี้สูงแค่ร้อยหกสิบเก้าเอง ไม่เอา”

“คนนี้ใช้ได้ แต่บุคลิกไม่ดีเลย”

“โห คนนี้ชอบเที่ยวกลางคืน ลาเถอะค่ะ..” โพรไฟล์ของผู้ชายคนสุดท้ายถูกปิดลง “ทำไมมันยากขนาดนี้นะ”

การจะหาพ่อพันธุ์ดี ๆ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย อลิษาไม่ต้องการสเปิร์มจากธนาคารสเปิร์ม นั่นเพราะธนาคารจะไม่เปิดเผยหน้าตาตอนโตของผู้บริจาค รู้แค่ประวัติคร่าว ๆ กับรูปตอนเด็กซึ่งมันไม่พอ เธอต้องการพูดคุยกับพ่อของลูกเพื่อดูนิสัยใจคอด้วย ไหนจะเรื่องของกฎหมายต่าง ๆ ที่บังคับให้เธอต้องมีทะเบียนสมรสอีก

เธอไม่ได้อยากมีสามี ไม่อย่างนั้นคงไม่ใช้วิธีลัดแบบนี้ จะให้จ้างผู้ชายมาจดทะเบียนสมรสด้วยก็ไม่ใช่ว่าจะทำกับใครก็ได้ เพราะเธอมีธุรกิจ มีทรัพย์สิน จะมั่นใจได้ยังไงว่าผู้ชายที่จ้างมาจะไม่โกง หรือเล่นตุกติกเพื่อแบล็กเมล์เธอทีหลัง

สุดท้ายก็เลยตัดสินใจซื้อสเปิร์มจากเว็บไซต์สีเทา ที่มีการซื้อขายสเปิร์มกันอย่างลับ ๆ แทน ราคาแพงแต่ได้ของดีและสดใหม่แน่นอน รวมถึงได้รู้ประวัติของผู้ขายละเอียดยิบตั้งแต่เด็กจนโต

แต่มีข้อดีก็ต้องมีข้อเสีย เพราะพอได้อ่านประวัติทั้งหมดของแต่ละคนแล้วอลิษาก็เจอข้อเสียที่ไม่ปลื้มจนต้องปัดตกไป สิบคนที่เลือกมาไม่เข้ารอบแม้แต่คนเดียว

“เฮ้ออ”

ผู้บริหารสาวสวยยกมือขึ้นนวดขมับ ปวดหัวตุ้บ ๆ ไปหมด เครียดยิ่งกว่าประชุมงานไม่รู้กี่เท่า

การจะมีลูกหนึ่งคนสำหรับอลิษามันไม่ใช่แค่มีส่ง ๆ ไป เธอต้องการให้เด็กคนนี้เกิดมาอย่างสมบูรณ์แบบ ร่างกายครบสามสิบสอง มีสมองที่ชาญฉลาด และสุขภาพแข็งแรง

ดังนั้นนอกจากร่างกายเธอต้องพร้อมแล้ว เจ้าของสเปิร์มเองก็ต้องพร้อมมากเหมือนกัน ประเภทที่สูบบุหรี่หรือกินเหล้าอลิษาไม่ต้องการ ถ้าจะต้องเสียเงินตั้งมากมายเธอก็ต้องได้สเปิร์มที่ดีที่สุด

แต่เพราะมันหาได้ไม่ง่ายนี่แหละ อลิษาถึงได้เครียดขนาดนี้ สองเดือนแล้วที่เธอจมจ่อกับการหาพ่อพันธุ์มาทำลูก แต่ก็คว้าน้ำเหลวซ้ำ ๆ ผิดหวังแล้วก็เริ่มต้นใหม่วนไปวนมา

“พี่ลิษา ช่วงนี้ดูอ่อนเพลียนะคะ”

ผู้ช่วยอย่างมะปรางทนเห็นอลิษาในสภาพย่ำแย่ไม่ไหว พี่สาวในคราบเจ้านายคนนี้รักสวยรักงามยิ่งกว่าอะไร ขนาดตอนงานหนักยังไม่โทรมขนาดนี้ นี่ถึงขนาดปล่อยให้ใต้ตาคล้ำนิด ๆ แบบนี้คงเป็นเรื่องใหญ่จริง ๆ

“เหรอ”

“ตาคล้ำแล้วนะคะ”

“อืม..”

พูดขนาดนี้อลิษายังไม่มีท่าทีตกใจ อาการหนักจนมะปรางปล่อยผ่านไปไม่ได้

“มีอะไรระบายให้มะปรางฟังได้นะคะ”

“เรื่องทำลูกน่ะสิ” มือเรียวเสยผมดัดลอนของตัวเองขึ้นด้วยท่าทางเคร่งเครียด “พี่หาพ่อของลูกไม่ได้”

“ไม่ใช่ว่าพี่ลิษาจะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเหรอคะ”

“ใช่ แต่พี่ท้องเองไม่ได้ไงมะปราง พี่ต้องหาสเปิร์มมาผสมกับไข่ของพี่แล้วฉีดเข้ามาในมดลูก หลังจากนั้นถึงจะมีเจ้าตัวน้อยน่ารัก ๆ ออกมา”

“อ่า.. ค่ะ”

มะปรางได้แต่หัวเราะแห้ง อลิษาพูดตรงเกินไป ตรงจนผู้ช่วยอย่างเธออายแทน

“แล้วพี่ลิษามีสเปกในใจแบบไหนคะ”

“พี่ไม่ขออะไรมากหรอก แค่หน้าตาใช้ได้ สูง ต้องสูงนะเพราะพี่อยากให้ลูกสูง จมูกโด่งด้วยเผื่อได้ลูกชายจะได้หล่อ ๆ ไม่สูบบุหรี่ไม่กินเหล้าในช่วงห้าปีนี้ ไม่เที่ยวกลางคืนบ่อย ไม่นอนกับคนอื่นไปทั่ว ที่สำคัญต้องฉลาด พี่อยากได้คนที่จบขั้นต่ำปริญญาโทเหมือนพี่ แค่นี้เอง ทำไมมันหายากจัง”

มะปรางหัวเราะแห้งกว่าเดิม คุณสมบัติพ่อของลูกพี่ลิษาเหมือนเจ้าชายในละครที่ไม่มีอยู่จริง แต่พอมองกลับมาที่อลิษามะปรางก็พยักหน้ารับ ที่จริง.. อาจจะมีคนเพอร์เฟกต์ขนาดนั้นอยู่บนโลกนี้ก็ได้

เพราะตัวอลิษาเองก็มีคุณสมบัติตรงตามที่อยากได้เป๊ะ ๆ ทั้งหน้าตาดี หุ่นดี เก่ง ฉลาด ไม่ดื่มไม่สูบ เที่ยวกลางคืนบ้างแต่ส่วนมากแค่ตามไปเฝ้าและรอเก็บซากน้อง ๆ ที่เมาแอ๋เท่านั้น

เพราะความเพอร์เฟกต์ที่มีทำให้อลิษาโสดมาทั้งชีวิต คนที่รู้จักแค่ผิวเผินจะรู้สึกว่าอลิษาสูงส่งเอื้อมไม่ถึง อยู่ใกล้ก็ทำให้ผู้ชายธรรมดาดูต่ำต้อยด้อยค่า แต่คนสนิทอย่างมะปรางน่ะรู้ดีว่าภายใต้ความสวยสง่านั้น อลิษาก็แค่ผู้หญิงโก๊ะ ๆ คนหนึ่ง ไม่ได้เก่งทุกเรื่อง ทำได้ทุกอย่างเหมือนที่คนภายนอกมองเข้ามา

“หรือพี่จะไม่มีบุญได้มีลูกเป็นของตัวเองนะมะปราง”

“พี่ลิษาอย่าเพิ่งท้อเลยค่ะ ลองปรึกษาคุณหมออีกครั้งไหมคะ เผื่อว่าคุณหมอจะมีคอนเนคชั่นดี ๆ คุณหมออินทัชน่ะดังและมีคนรู้จักเยอะมาก เขาน่าจะมีผู้ชายดี ๆ สักคนแนะนำให้พี่ลิษาได้”

“มะปรางก็รู้จักหมออินทัชด้วยเหรอ”