กินเด็ก 20+ นิยาย บท 1

ควันบุหรี่สีขาวคลุ้งถูกพ่นออกมาจากปากของชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาครั้งแล้วครั้งเล่า ท่ามกลางความมืดสลัวภายในโซนสูบบุหรี่ของผับหรูใจกลางเมือง ดวงตาคมกริบสีน้ำตาลเข้มมองก้นบุหรี่ในมือของตัวเองเพียงนิด ก่อนจะดีดมันลงบนพื้นแล้วใช้เท้าเหยียบมันจนดับ

"ต้น" ต้นน้ำเหลือบมองหญิงสาวหน้าตาสะสวยเจ้าของชุดเดรสเกาะอกสีแดงด้วยหางตาเมื่อหล่อนเดินเข้ามากอดแขนทักทาย

"คิดถึงจัง"

"มีอะไร" น้ำเสียงราบเรียบถูกเอื้อนเอ่ยออกมาเป็นประโยคทักทาย ทำเอาสีหน้าของคนฟังบูดบึ้งขึ้นมาทันที

"ต้องมีอะไรด้วยเหรอถึงจะคุยกับคนหล่อได้ ทำตัวเข้าถึงยากจังเลยนะ"

"ไม่มีการมีงานทำรึไงถึงมาวุ่นวายอยู่ได้"

"ก็ที่นี่ไงที่ทำงานของพัด ต้นมาหาพัดเองนะ"

"มาเที่ยวผับก็ต้องมาดื่มไหมวะ?"

"ปากแข็ง คิดถึงก็บอกเหอะ" ต้นน้ำถอนหายใจหนักๆอย่างนึกรำคาญจนคนข้างๆสัมผัสได้ถึงกลิ่นบุหรี่จากลมหายใจของเขา

"ไปไกลๆเลยไป" เขาสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของหญิงสาว แล้วเดินฝ่าความมืดสลัวเข้าไปข้างในอีกครั้ง โดยมีพัดชาซึ่งเป็นเจ้าของผับเดินตามหลังไป

"เลิกวุ่นวายได้ไหมวะ อยากดื่มคนเดียว" ต้นน้ำชักสีหน้าใส่เมื่อเห็นพัดชาเดินตามเข้ามาในห้องวีไอพีที่มีเขานั่งดื่มอยู่คนเดียว

"รู้หรอกน่าว่าสะอิดสะเอียนผู้หญิง ไม่ชอบให้ผู้หญิงมาวุ่นวาย แต่กับลูกพี่ลูกน้องเนี่ยมันต้องรำคาญขนาดนั้นเลยเหรอ เนื้อตัวเป็นทองคำรึไงถึงแตะต้องไม่ได้" พัดชาว่าให้อย่างเหลืออด ก่อนจะเดินเข้าไปกระแทกตัวนั่งลงข้างๆ

"เป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องจำเป็นต้องทำตัวน่ารำคาญขนาดนี้ไหม?" ต้นน้ำย้อนถาม

"ก็เห็นช่วงนี้มาดื่มคนเดียวบ่อยๆ แถมยังมาที่นี่อีก กลัวจะเหงาเลยมานั่งเป็นเพื่อน"

"ผับไหนมีเหล้าก็เข้าผับนั้น"

"แต่ที่นี่มีของดีกว่าเหล้านะ ไม่ลองหน่อยเหรอ เด็ดๆเยอะนะ"

"ไม่ซื้อกิน"

"แล้วถ้าฟรีจะเอาไหม" ชายหนุ่มตวัดสายตาดุดันมองเจ้าของคำถามอย่างไม่เข้าใจนัก แต่พัดชากลับหยัดกายลุกขึ้นส่งยิ้มมีเลศนัยให้

"อย่าเพิ่งกลับนะ เดี๋ยวมา" ว่าจบก็เดินออกไปทันที ซึ่งต้นน้ำก็ไม่ได้สนใจท่าทางรีบร้อนของลูกพี่ลูกน้องนัก เขาหยิบเครื่องดื่มสีอำพันขึ้นมากระดกใส่ปากอึกแล้วอึกเล่า ไม่นานบานประตูก็ถูกผลักเข้ามาอย่างถือวิสาสะ