กินเด็ก 20+ นิยาย บท 17

"..." ทั้งที่คำถามนั้นถูกพ่นออกมาจากปากของต้นน้ำที่ไม่ใช่คนอื่นสำหรับเธอ แต่กลับรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจราวกับโดนหนังยางบีบรัดอย่างแรง

"ทำไมต้องยัดเยียดสิ่งที่หนูไม่อยากทำให้หนูด้วยคะ หนูบอกแล้วว่าหนูไม่ได้ขายตัว ต่อให้หนูตกอับจนไม่มีข้าวกินหนูก็ไม่คิดจะขายตัวแลกเงินหรอก หนูมีศักดิ์ศรีพอค่ะ"

"คำพูดกับการกระทำของเธอมันก็ยังย้อนแย้งกันเหมือนเดิมนะ" แม้น้ำเสียงจะราบเรียบ แต่หากตั้งใจฟังจะรู้ว่ามีความเย้ยหยันแฝงอยู่ในนั้น "แค่เธอยอมให้ไอ้พารันจับมือเพื่อแลกกับเงินห้าพัน มันต่างอะไรกับการเอาร่างกายมาหากิน คำพูดสวยหรูของเธอมันสวนทางกับการกระทำนะ"

"หนูไม่ได้ขายตัวนะ"

"..." ต้นน้ำไม่ได้พูดหรือถามอะไรต่อ เขามองเด็กสาวเงียบๆด้วยแววตาไร้ความรู้สึก ก่อนจะเบนความสนใจกลับมาที่แก้วเครื่องดื่มในมือ

กึก!

เขาชะงักไปในตอนที่กำลังจะยกแก้วเหล้าขึ้นมาจ่อริมฝีปากอีกครั้ง เมื่อคนข้างๆเลื่อนใบหน้าเข้ามากัดท่อนแขนที่โผล่พ้นออกมาจากแขนเสื้อเชิ้ตอย่างไม่แรงนัก มิหนำซ้ำยังเหลือบมองเขาเขม็งราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

"ทำอะไร"

"หนูกำลังลงโทษคนนิสัยไม่ดีอยู่" คะนิ้งถอนริมฝีปากออกหลังจากมอบบทลงโทษให้ต้นน้ำแล้ว เธอทำหน้ามุ่ยอย่างขัดใจเมื่อเห็นรอยยิ้มร้ายกาจปรากฏขึ้นบนมุมปากของเขา ก่อนที่เขาจะยื่นมือเข้ามาเชยคางของเธอขึ้นเล็กน้อย

"คิดจะลงโทษฉัน ก็ระวังโดนฉันลงโทษคืนล่ะ"

"หนูไม่กลัวพี่ตอต้นหรอก"

"แน่ใจแล้วเหรอถึงพูดแบบนั้น"

"หนูไม่ยอมโดนทำโทษทั้งที่ไม่ได้ทำผิดหรอก"

"ปากเก่งให้ตลอดก็แล้วกัน" ต้นน้ำปล่อยมือออกจากปลายคางมน แล้วกระดกน้ำสีอำพันเข้าปากอีกอึกใหญ่ ทำเอาคะนิ้งที่นั่งมองอยู่รู้สึกแสบร้อนลำคอแทนเพราะเพิ่งลิ้มลองรสชาติของมันไปเมื่อสักครู่

"หิวไหมน้องนิ้ง" ไม่นานนักพัดชาก็เดินกลับมาอีกครั้งพร้อมกับพารันที่เดินถือเครื่องดื่มหลายอย่างมาพร้อมกัน

"ก่อนมาที่นี่หนูกินข้าวมาแล้วค่ะ"

"งั้นลองเหล้าปั่นหน่อยไหม พี่ทำมาให้ อร่อยนะ แต่อย่ากินเยอะล่ะ ถึงมันจะผสมเหล้าไม่มากแต่ถ้าไม่เคยแตะแอลกอฮอล์เลยก็เมาได้เหมือนกัน" พัดชาเดินเข้าไปหย่อนตัวนั่งลงกลางหว่างขาของพารันด้วยความเคยชินทันทีที่อีกคนหย่อนตัวนั่งลง "หรือถ้าอยากเมาจะกินหมดเลยก็ได้นะ"

"..." คะนิ้งมองสองหนุ่มสาวอย่างไม่เข้าใจนัก แม้พัดชาจะบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกับพารัน แต่สิ่งที่เธอเห็นมันเป็นการกระทำของคู่รักมากกว่า "พี่พัดชากับพี่พารันไม่ใช่แฟนกันจริงๆเหรอคะ"

"พี่กับไอ้พายเป็นแค่เพื่อนกันเฉยๆ"

"เพื่อนกันนั่งตักกันได้ด้วยเหรอคะ"

"ฮ่าๆ แลกลิ้นกับมันพี่ยังเคยทำมาแล้วเลย วันไหนเบื่อๆก็นอนด้วยกัน น้องคะนิ้งไม่ต้องสนใจความสัมพันธ์ของพี่กับไอ้พายหรอก"

"งั้นก็เหมือนกับที่พี่ตอต้นทำเมื่อตอนเย็นเลย พี่ตอต้นดูดนมหนู แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน"

แค่กๆๆ!

ต้นน้ำที่กำลังจะกลืนเหล้าลงคอแทบสำลักเมื่อได้ยินสิ่งที่คะนิ้งพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉย ต่างจากพัดชาและพารันที่อึ้งไป ก่อนที่ต่อมาจะกระตุกยิ้มพร้อมกัน

"หุบปากแล้วกินเหล้าปั่นไปเงียบๆเถอะ"