กินเด็ก 20+ นิยาย บท 85

@วันต่อมา

"อรุณสวัสดิ์จ้ะหนูนิ้ง เมื่อคืนนอนหลับสบายไหม ชอบเซอร์ไพรส์ที่พ่อกับแม่เตรียมไว้ให้รึเปล่า" พิมพ์ดาวที่กำลังนั่งจิบน้ำชาอยู่ในห้องนั่งเล่นเอ่ยถามว่าที่ลูกสะใภ้ที่เพิ่งเดินลงมาจากชั้นสองอย่างอารมณ์ดี

"เตรียมของแบบนั้นไว้ในห้องของผมแล้วยังหวังให้เมียผมนอนหลับฝันหวานอีกเหรอครับ คำถามมันฟังดูย้อนแย้งไปหน่อยนะ" ต้นน้ำที่เดินลงมาพร้อมกับคะนิ้งเป็นเจ้าของคำพูดนั้น

"ฮ่าๆๆ ผมว่ารอยที่คอของต้นคงตอบคำถามของที่รักได้ดีเลยนะว่าเมื่อคืนหนูนิ้งหลับสบายรึเปล่า" จักรินหัวเราะร่าอย่างชอบใจที่เห็นรอยแดงช้ำจากการขบเม้มตามลำคอของลูกชาย ทำเอาคะนิ้งที่เป็นเจ้าของรอยนั้นกัดปากเบาๆอย่างเขินอาย

"เลิกแซวเมียผมได้แล้วน่า"

"ของแบบนี้มันเรื่องธรรมชาติ ไม่เห็นต้องอายเลย คนเป็นแฟนกันมันก็ต้องมีกันบ้าง"

"แต่เมียผมยังไม่ชินกับคำพูดตรงๆของพ่อกับแม่หรอก ไม่น่าจะชินง่ายๆด้วย"

"อีกหน่อยจะชินยิ่งกว่าชินอีก ฮ่าๆๆ"

"ผมว่าพ่อควรไปรับยาที่โรงพยาบาลจริงๆนะ เหมือนจะอาการหนักขึ้นเรื่อยๆ" ต้นน้ำทำหน้าเอือมระอาใส่ผู้เป็นพ่อที่กำลังนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ข้างๆพิมพ์ดาว แล้วเดินจูงมือคะนิ้งเข้าไปในห้องครัวเมื่อเห็นเธอเริ่มทำตัวไม่ถูก

"ครอบครัวต้นน่ารักจัง หนูชอบคุณพ่อกับคุณแม่"

"พ่อกับแม่ไม่ได้ทำให้หนูอึดอัดใช่ไหม"

"ไม่เลยค่ะ"

"ดีแล้ว เพราะถ้าหนูอึดอัดเฮียคงรู้สึกผิดที่พาหนูมาที่นี่"

"หนูจะพยายามปรับตัวให้ชินกับนิสัยของคุณพ่อคุณแม่นะ" คะนิ้งฉีกยิ้มกว้างโชว์ฟันเรียงสวย พร้อมกับหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้

"ไม่เห็นต้องชินกับอะไรแบบนั้นเลย" เขาลูบผมคนตัวเล็กเบาๆ แล้วเดินเลี่ยงออกไปตักอาหารมาให้เธอ

"วันนี้มีโจ๊กหมูนะ พ่อน่าจะเป็นคนทำ"

"ที่นี่ไม่มีแม่ครัวเหรอคะ"

"มี แต่ไม่ได้มาวุ่นวายในบ้านใหญ่หรอก ข้างหลังเป็นบ้านพักของแม่บ้านแล้วก็คนสวน ถ้าทำหน้าที่ของตัวเองเสร็จแล้วส่วนใหญ่ก็กลับไปนอนกัน"

"ว้าว มันสบายขนาดนั้นเลยเหรอคะ"

"ลูกจ้างเป็นแค่คนช่วยเบาแรงเฉยๆ ไม่ใช่ทาส แต่พ่อกับแม่ก็ชอบเข้าครัวเองด้วย"

"โชคดีจังที่ได้มาอยู่ในครอบครัวของแด๊ดดี้"

"ตอนนี้หนูอยู่ในครอบครัวของเฮียในฐานะแฟนของเฮีย ไม่อยากเปลี่ยนสถานะบ้างเหรอ" ต้นน้ำหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ว่างข้างๆ ดึงมือบอบบางของแฟนสาวมาจูบเบาๆบนหลังมือ

"เบื่อนามสกุลเดิมรึยัง"

"ทะ..ทำไมถามแบบนั้นคะ" หัวใจดวงน้อยเต้นแรงระรัวเมื่อมองเห็นความจริงใจของชายหนุ่มผ่านทางแววตาของเขา

"ถ้าเบื่อแล้ว...เปลี่ยนมาใช้นามสกุลเฮียแทนนะ"

"ต้น...กำลังขอหนูแต่งงานเหรอ"

"เฮียแค่อยากให้หนูเป็นของเฮียอย่างสมบูรณ์แบบ แม้แต่นามสกุลก็อยากให้หนูเปลี่ยนมาใช้นามสกุลของเฮียแทน"

"..."

"แต่เฮียไม่ได้บังคับนะ ถ้าหนูพอใจจะใช้นามสกุลเดิมเฮียก็ไม่ว่าอะไร วันไหนหนูอยากเปลี่ยนเราค่อยเปลี่ยนก็ได้ เฮียเคารพการตัดสินใจของหนู"

"ขอบคุณค่ะ หนูก็อยากใช้นามสกุลของแด๊ดดี้นะ แต่หนูยังเรียนไม่จบเลย"

"แต่หนูก็จะเข้ามหาลัยแล้วนิ หรืออยากหมั้นกันไว้ก่อนหลังจากเรียนจบก็ได้นะ"

"หนูว่าหนูพอจะรู้จุดประสงค์ของแด๊ดดี้แล้วล่ะ" คะนิ้งค่อยๆดึงมือออกจากการเกาะกุม แล้วหันไปให้ความสนใจกับกลิ่นหอมฉุยของโจ๊กหมูสับตรงหน้าแทน