The king of War นิยาย บท 1678

มองสภาพหยางเฉินที่เจ็บปวดจนอยากตายให้รู้แล้วรู้รอดไป เหล่าจิ่วกับหวยหลานก็ทำอะไรไม่ถูก

หวยหลานสีหน้าร้อนรน “ท่านจิ่ว แล้วทีนี้เราจะทำยังไงดี？พี่หยางเป็นไปแบบนี้ พวกเราก็ไม่มีทางที่จะไปขึ้นเครื่องทันในอีกสิบนาทีหลังจากนี้”

เหล่าจิ่วไม่พูดอะไร จ้องแต่หยางเฉินด้วยความกังวล

ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาจึงกัดฟันพูดชึ้นว่า “คิดจะจากไป เกรงว่าคงหวังอะไรไม่ได้แล้ว ในเมื่อเป็นอย่างนี้ พวกเราคงต้องหาที่หลบซ่อนตัวต่อไป ทั้งหมดรอให้หยางเฉินฟื้นมาได้ก่อน แล้วค่อยว่ากัน”

หวยหลานรีบพูดขึ้นว่า “ท่านจิ่ว พวกเราถึงยังไงก็ต้องหาทางออกจากที่นี่ เงาเพชฌฆาตระเบิดฆ่าตัวเอง คิดว่าจะต้องรู้ไปถึงเจ้าเมืองหวยเฉิงอย่างรวดเร็ว ต่อเมื่อเขาจัดการกับกลุ่มหุบเขาราชายาแล้ว จะต้องมาตามฆ่าพี่หยางด้วยตัวเองแน่นอน ถึงตอนนั้นพวกเราต่อให้ติดปีกก็หนีไม่พ้นแล้ว”

เหล่าจิ่วเลิกคิ้วขึ้น มองหน้าหวยหลานด้วยสายตาชาเย็น “งั้นเธอบอกข้าหน่อย พวกเราต้องออกไปยังไง？”

ได้ยินดังนั้น หวยหลานก็อึ้งเงียบ

สีหน้าลำบากใชสุด ๆ ต้องขอพูดว่า เที่ยวบินที่มีหลังจากสิบนาทีนี้ เป็นเวลาที่พวกเขาจะหนีออกจากที่นี่ที่ดีที่สุด ถ้าพลาดจากเที่ยวบินนี้แล้ว สถานการณ์ที่เป็นอยู่จะยิ่งอยู่ในอันตรายมากยิ่งขึ้น

ตามที่หล่อนวิเคราะห์ดูแล้ว เมื่อข่าวการระเบิดฆ่าตัวตายของเงาเพชฌฆาต รู้ไปถึงเจ้าเมืองหวยเฉิง แล้วเขารีบเร่งมาเอง อย่างมากก็ใช้เวลาไม่เกินสองชั่วโมง

ดูสภาพของหยางเฉินในตอนนี้ น่ากลัวให้มีอีกสองชั่วโมง ก็คงไม่มีทางที่จะให้ฟื้นสติมาได้

ถ้าเลยสองชั่วโมงไปแล้ว ถึงพวกเขาจะคิดจากไป ก็คงยิ่งยากขึ้น

หวยหลานค่อย ๆ สงบสติอารมณ์ลง ในสมองปั่นคิดแต่หาวิธีการหนีออกจากที่นี่

ครู่ใหญ่ต่อมา หวยหลานพูดเสียงทุ้มต่ำ “เจ้าเมืองหวยเฉิงถ้าคิดออกตามล่าพวกเรา อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาบนเส้นทางรถอยู่ที่สองชั่วโมง ตอนนี้สภาพร่างกายของพี่หยางยังไม่รู้แน่ชัด และพวกเราก็จะมัวรออยู่ที่นี่ไม่ได้”

“ตามสภาพพี่หยางแบบนี้ จะให้ขึ้นเครื่องออกจากไป ก็เป็นเรื่องที่ไม่มีหวัง ถ้าเจ้าเมืองหวยเฉิงรู้เข้า ด้วยอิทธิพลของเขา จะสั่งให้เครื่องบินหยุดขึ้นบินนั้น ไม่ใช่เรื่องยาก”

“ในเมื่อเงาเพชฌฆาตหาพวกเราพบได้ นี่ย่อมแสดงว่า ข่าวที่พวกเรามาอยู่เมืองซ่านเฉิง เป็นไปได้อย่างแน่ชัดว่าถูกเปิดเผยแล้ว ให้แม้นว่าตัวเจ้าเมืองหวยเฉิงมาเองไม่ได้ เขาคงต้องจัดผู้แข็งแกร่งอื่นมาตามฆ่าพวกเราแน่นอน”

เหล่าจิ่วมองหวยหลานด้วยสายตาเย็นเยือก “แล้วยังไง？”

หวยหลานพูดว่า “ในเมื่อพวกเรานั่งรอตายเฉยไม่ได้ ก็คงมีแต่ต้องรีบหาทางออกให้พ้นจากเมืองหยางเฉินแล้ว ในเมื่อไปเครื่องบินไม่ได้ เราก็เปลี่ยนเส้นทางการเดินทาง ก็คงมีแต่ต้องไปทางรถแล้ว”

เหล่าจิ่วพูดว่า “ไม่ต้องพูดอะไรละ รีบจัดหารถมาคันหนึ่งเลย พวกเราจะรีบไปกันเดี๋ยวนี้”

“ได้！”

หวยหลานตอบไปทันที ไม่ถึงสิบนาที หวยหลานไม่รู้ไปจัดเอารถนักธุรกิจมาได้ยังไงคันหนึ่ง

และในขณะนั้น หยางเฉินยังอยู่ในความเจ็บปวด เส้นเอ็นปูดเขียวไปทั้งตัว ดูเป็นที่น่ากลัวอย่างมาก

“ไปกัน！”

เหล่าจิ่วพาหยางเฉินขึ้นรถไปทันที หวยหลานเหยียบคันเร่งรถ พารถทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว

ในขณะเดียวกันนั้น ภายในเมืองหวยเฉิง พื้นลาดเต็มไปด้วยศพ

ราชายากับเจ้าเมืองหวยเฉิงยืนประจันหน้ากันอยู่ ส่วนบริเวณด้านข้างของทั้งสอง เป็นผู้แข็งแกร่งของจวนเมืองหวยเฉิงกับหุบเขาราชายากำลังต่อสู้เข่นฆ่ากันอยู่

มองดูผู้แข็งแกร่งฝ่ายตัวเองบาดเจ็บล้มตายลงเป็นว่าเล่น สีหน้าราชายาเครียดอย่างไม่น่าดู ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดอย่างเคียดแค้น “ไอ้ตัวประหลาดห้าตัวนั้น มันเป็นตัวอะไรกันแน่？”

ผู้แข็งแกร่งจากหุบเขาราชายา ได้ระดมกันมาจวนเมืองหวยเฉิงทั้งหมดแล้ว เดิมคิดอยู่ว่าถึงที่สุดจะสู้คนของจวนเมืองหวยเฉิงไม่ได้ ยังไงก็เอาชีวิตรอดกลับได้ทุกคน แต่มาถึงตอนนี้ ราชายาจึงได้รู้สึกแล้วว่า ตนนั้นประเมินจวนหวยเฉิงต่ำเกินไป ตอนนี้คิดจะถอยกลับไป ดูจะยากมากเกินแล้ว

โดยเฉพาะเจ้าตัวประหลาดครึ่งคนครึ่งหุ่นยนต์นั่น พลังฝีมือการต่อสู้นั้นเก่งกาจมาก แต่ละตัวล้วนอยู่ถึงระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นสุดยอดทั้งนั้น