ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4009

เฟ่ยฮ่าวหยางพูดออกมาเบา ๆ และเมื่ออยู่ในหูของลู่ซือเหนียน มันก็เหมือนกับสายฟ้า

เมื่อมองไปทั่วทั้งสหรัฐอเมริกา ไม่มีหอการค้าจีนที่สามารถเชิญตระกูลระดับใหญ่มากอย่างตระกูลเฟ่ยเข้ามาได้

ยังไงซะ สำหรับหลายๆ สมาคม ทรัพย์สินของตระกูลเฟ่ย อาจจะมากกว่าทรัพย์สินของสมาชิกทั้งหมดของสมาคมทั้งหมดรวมกัน ในกรณีนี้ ตระกูลเฟ่ยจึงไม่อยากเล่นกับพวกเขาแน่นอน

ความแตกต่างระหว่างพวกเขา ก็เหมือนมหาเศรษฐีไม่มีทางเข้าร่วมชมรมเศรษฐี ที่มีทรัพย์สินต่อหัวเพียงหนึ่งหรือสองล้าน

แต่ว่า เฟ่ยฮ่าวหยางกลับมาหาเอง และบอกว่าเขาสามารถเข้าร่วมหอการค้าจีนแห่งนิวยอร์กได้ ลู่ซือเหนียนรู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้

ดังนั้นเขาจึงรีบถามด้วยความเคารพอย่างว่า:"คุณชายเฟ่ย ไม่ทราบว่าคุณต้องการความร่วมมือแบบไหนกับเรา? ไม่ต้องกังวล ขอแค่คุณพูด ทั้งหอการค้าจีนในนิวยอร์กจะทำให้ดีที่สุด!"

เฟ่ยฮ่าวหยางพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"ฉันแค่ต้องการทำงานการกุศลกับพวกคุณ"

"การกุศล?"ลู่ซือเหนียนถามด้วยความประหลาดใจ:"คุณชายเฟ่ย…... คุณอยากทำการกุศลด้านไหน? เราต้องร่วมมือกันยังไงครับ?"

เฟ่ยฮ่าวหยางพูดอย่างจริงจัง:"ฉันอยากจัดตั้งกองทุนสงเคราะห์สำหรับเด็กกำพร้าชาวจีนในอเมริกาเหนือ และนำเงินจำนวนหนึ่ง ไปสนับสนุนเด็กกำพร้าชาวจีนในอเมริกาเหนือโดยเฉพาะ ให้ความช่วยเหลือที่ดีขึ้นแก่พวกเขา และทำให้ชีวิตและการศึกษาของพวกเขาดีขึ้น"

"โอ้!"ลู่ซือเหนียนอุทาน:"คุณชายเฟ่ย คุณทำเรื่องดีมหากุศลมาก! แม้ว่าจะมีเด็กกำพร้าชาวจีนไม่มากนักในอเมริกาเหนือ แต่ถ้ากลายเป็นเด็กกำพร้าจริงๆ สถานการณ์จะค่อนข้างยิ่งลำบากขึ้นกว่าเด็กกำพร้าในประเทศ หากมีการจัดตั้งกองทุนเพื่อการกุศลให้พวกเขาโดยเฉพาะ มันจะมีความสำคัญมากสำหรับพวกเขา!"

เมื่อพูดเช่นนั้น ลู่ซือเหนียนก็รีบถามว่า:"คุณชายเฟ่ย จะให้เราร่วมมือกับเรื่องนี้อย่างไร?"

เฟ่ยฮ่าวหยางพูดอย่างจริงจัง:"ความคิดของฉันคือ ฉันจะจ่ายเงินเพื่อจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อการกุศล และเชิญผู้ประกอบการชาวจีนบางส่วนในนิวยอร์ก เมื่อถึงเวลาทุกคนจะบริจาคเงินด้วยกัน กองทุนการกุศลของเราถือว่าจัดตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการ ยังไงซะก็เป็นการช่วยเหลือเด็กกำพร้าชาวจีน ชาวอเมริกายังจัดการลูกกำพร้าของตัวเองไม่ได้เลย จะจริงใจกับเด็กกำพร้าชาวจีนของเราได้อย่างไร? เรื่องแบบนี้ ยังต้องคนจีนช่วยคนจีน! เลยนึกถึงหอการค้าจีนของพวกคุณ"

พูดไป เฟ่ยฮ่าวหยางก็พูดอีกว่า:"และแน่นอน กองทุนการกุศลนี้ ฉันจะออกเงินเยอะสุด ฉันวางแผนที่จะใช้เงิน 20 ล้านดอลลาร์สหรัฐเป็นทุนเริ่มต้นก่อน แล้วฉันจะดูว่าเพื่อนร่วมชาติของเราในหอการค้าจีนสามารถช่วยกันได้หรือไม่"

ลู่ซือเหนียนพูดโดยไม่ลังเล:"คุณชายเฟ่ยไม่ต้องกังวล เรื่องแบบนี้ หอการค้าจีนของเรามีหน้าที่ทำแบบนี้โดยไม่เลี่ยงแน่นอน เดี๋ยวผมจะระดมสมาชิกของสมาคม และให้ทุกคนบริจาคเงินให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้!"

เฟ่ยฮ่าวหยางรีบพูดว่า:"ก็ไม่จำเป็นต้องบริจาคมากเกินไป คราวนี้ฉันวางแผนที่จะใช้ระบบการระดมทุน นับจากวันที่กองทุนการกุศลนี้ก่อตั้งขึ้น ฉันจะรับผิดชอบครึ่งหนึ่งของเงินทั้งหมดเอง และอีกครึ่งหนึ่งจะได้รับการระดมทุนจากคนในสมาคมทั้งหมด ก็หมายความว่า ฉันจะบริจาคเงิน 20 ล้านดอลลาร์สหรัฐเอง และสมาคมสามารถเริ่มต้นอย่างเป็นทางการด้วยการระดมทุนอีก 20 ล้านดอลลาร์สหรัฐ"

ลู่ซือเหนียนพยักหน้า:"ไม่มีปัญหาครับ หอการค้าจีนของเรามีสมาชิกมากกว่า 200 ราย และการระดมทุน 20 ล้านยังคงง่ายมาก!"

พูดจบ ลู่ซือเหนียนก็ถามแบบรอไม่ไหวว่า:"คุณชายเฟ่ย คุณจะจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำการกุศลนี้เมื่อไหร่ครับ?"

เฟ่ยฮ่าวหยางพูดว่า:"แผนปัจจุบันของฉันคือคืนวันที่ 11 และสถานที่ฉันเลือกในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมแมนชั่นในนิวยอร์ก แต่งานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อการกุศลนี้ คงต้องลำบากให้ประธานลู่ต้องจัดการคนมาช่วยเตรียมความพร้อมหน่อย ถือเป็นการร่วมมือระหว่างเรา"