ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4022

ฮัตโตริ ฮันโซโบกไม้โบกมือแล้ว พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า ： “ไม่ต้องสนใจตระกูลอิโตะแล้ว คนของตระกูลอิโตะดูถูกนินจาอิงะของเราด้วยซ้ำ พวกเราสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อพวกเขามานานขนาดนี้แล้ว พวกเขาใช้งานเราเพียงแค่ครั้งเดียว ก็คือครั้งนั้นที่ไปหัวเซี่ย ไปเรื่องที่ตระกูลเย่ตั้งค่ายสู้กันกับสำนักว่านหลงที่ภูเขาเย่หลิงซาน นอกจากนั้นแล้ว ก็ไม่ได้เกณฑ์พวกเราไปอีกเลย นี่ก็แสดงให้เห็นว่าต้องการให้นินจาอิงะของเรานั่งตำแหน่งสบายๆโดยไม่มีงานทำ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป สักวันหนึ่งพวกเราคงต้องหิวตาย”

พูดแล้ว ฮัตโตริ ฮันโซพูดด้วยสีหน้าท่าทางที่เกลียดชังว่า ： “ตระกูลอิโตะนั่นถูกเรียกว่าอิโตะ นานาโกะแห่งยามาโตะนาเดชิโกะ จากที่ฉันดูแล้วก็ไม่ได้มีความเมตตาอะไร ตอนที่ออกเดินทางไปยังหัวเซี่ยครั้งนั้น เธอไม่เคยบอกพวกเราเลยว่าศัตรูที่จะตั้งค่ายต่อสู้กันนั้นเป็นใคร รอจนขึ้นไปภูเขาเย่หลิงซานถึงได้รู้ ศัตรูของพวกเราคิดไม่ถึงว่าจะเป็นสำนักว่านหลงที่มีชื่อเสียงโด่งดัง！นี่ก็แสดงให้เห็นว่าหลอกพวกเราให้ไปตาย！ ”

คาซูโอะ ฮันโซรีบพูดทันทีว่า : “พ่อ เรื่องนี้ กลับว่าอย่าได้เข้าใจเช่นนี้ ครั้งนั้นที่ไปภูเขาเย่หลิงซาน ท่านก็ได้เห็นพละกำลังที่ทรงพลังของคุณชายเย่คนนั้นแห่งตระกูลเย่แล้ว อีกอย่างว่ากันว่าคุณอิโตะเป็นสหายหญิงที่สนิทที่สุดของเขา พละกำลังของเขา คุณอิโตะจะต้องมีความเข้าใจแน่นอน วันนั้นคุณอิโตะเรียกให้พวกเราไปยังภูเขาเย่หลิงซาน มีความเป็นไปได้สูงมากว่าคุณอิโตะรู้ตั้งนานแล้วว่าคุณชายเย่จะต้องชนะแน่นอน เพียงแค่ให้เราไปสมทบให้คนเพียงพอเท่านั้นเอง”

ฮัตโตริ ฮันโซพูดเหอะออกมาอย่างเยือกเย็น : “ไม่ว่าจะพูดยังไง ผู้หญิงคนนั้นปิดบังพวกเรามาตลอด เรื่องนี้ทำให้ในใจของฉันไม่มีความสุขอย่างมาก！”

พูดแล้ว ฮัตโตริ ฮันโซมองไปยังคาซูโอะ ฮันโซ พูดอย่างจริงจังมากว่า ： “คาซูโอะ นายต้องรู้ไว้นะ ตระกูลสูงสุดในประเทศตอนนี้ ไม่ใช่ยุคสมัยของสภาพประเทศที่แบ่งเป็น3ก๊กแล้ว……”

“ตอนที่สภาพประเทศแบ่งเป็น3ก๊ก ทั้งสามตระกูลต่างก็สกัดกั้นซึ่งกันและกัน ป้องกันซึ่งกันและกัน ต่อต้านซึ่งกันและกัน ถึงได้สะท้อนถึงความสำคัญของนินจาอย่างพวกเรา……”

“แต่ว่าตอนนี้ ตระกูลอิโตะได้รับชัยชนะในท้ายที่สุดแล้ว สำรวจทั้งญี่ปุ่น นอกจากทีมยามากุจิแล้ว ไม่มีใครเป็นคู่ปรับของตระกูลอิโตะอีก ภายใต้สถานการณ์ที่ปกติ ตระกูลอิโตะจะต้องการนินจาที่ไหนกันล่ะ？”

“ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้สี่ตระกูลนินจาจงรักภักดีต่อตระกูลอิโตะ แต่ตระกูลอิโตะโดยพื้นฐานแล้วไม่ต้องการนินจาอีก นี่ก็ทำให้สภาพเศรษฐกิจของทุกคนในตอนนี้ล้วนแต่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากจนข้นแค้น ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป ทุกคนจะต้องหิวตายแน่ ถ้าหากไม่มีใครช่วยเหลือนินจา ไม่มีใครจ่ายเพื่อนินจา เกรงว่านินจาจะต้องสูญหายแล้ว！”

“พวกเรา……พวกเราจะยื่นขอเงินช่วยเหลือจาอทางรัฐบาลญี่ปุ่นคงไม่ได้หรอก เปลี่ยนนินจาให้กลายเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้เหรอ？”

“หากเป็นแบบนั้นล่ะก็ พวกนายลูกหลานของเหล่านินจาผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ต้องอยู่ในเขตพื้นที่การท่องเที่ยวทุกวัน อาศัยหาเงินจากการแสดงวิชานินจาให้พวกนักท่องเที่ยวเหล่านั้นงั้นเหรอ？ ”

“หากทำแบบนั้นล่ะก็ พวกเราจะมีหน้าไปเผชิญต่อบรรพบุรุษของเราได้อย่างไรกัน？！”

คาซูโอะ ฮันโซไร้คำพูดไร้คำตอบทันที

สิ่งที่พ่อพูดมากลับว่าไม่ได้เขย่าขวัญ อาชีพของนินจาแบบนี้ ในสังคมปัจจุบันไม่ได้รับความนิยมอย่างมาก แต่สาเหตุที่ยังสามารถอยู่รอดต่อไปได้ เป็นเพราะว่ามีตระกูลใหญ่ยินยอมจ่ายเพื่อนินจา

แต่เมื่อตระกูลใหญ่ไม่จ่ายเพื่อนินจาอีก งั้นอาชีพนินจานี้ก็สูญเสียพื้นที่ของการอยู่รอดแล้ว

เพราะงั้น ตอนนี้ตระกูลอิงะ จำเป็นต้องคิดหาทางพึ่งพาตัวเอง

คิดมาถึงตรงนี้ สีหน้าท่าทางของเขาก็จริงจังขึ้นมาแล้ว โค้งตัวพร้อมพูดว่า : “พ่อ ความคิดของท่าน ผมเข้าใจแล้ว！พ่อได้โปรดวางใจ ผมจะพยายามอย่างสุดความสามารถ ทำภารกิจในครั้งให้สำเร็จแน่นอน！”

ฮัตโตริ ฮันโซพยักหน้าอย่างพึงพอใจ พูดสั่งว่า ： “คาซูโอะ นายไปสหรัฐอเมริกาครั้งนี้ จะต้องระวังตัวทำตัวค้อมต่ำ ตอนที่เข้าเขตแดนไป ห้ามใช้ชื่อเดิมของนายเด็ดขาด ยิ่งไปกว่านั้นก็ห้ามให้ตระกูลอิโตะรู้เรื่องนี้เป็นอันขาด ”

พูดมาถึงตรงนี้ ฮัตโตริ ฮันโซก็พูดอีกว่า : “ครั้งนี้ที่ฉันอยากให้นายไปสหรัฐอเมริกา ก็ยังอยากให้นายสำรวจดูสถานการณ์ของสหรัฐอเมริกาสักหน่อย สภาพแวดล้อมการใช้ชีวิตของนินจาที่ญี่ปุ่นนั้นแย่มาก แต่ว่าที่สหรัฐอเมริกาจะต้องดีแน่นอน ถ้าหากเหมาะสม พวกเราลองพาตระกูลอิงะทั้งหมดไปยังสหรัฐอเมริกาดูก็ได้！”