รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 741

มายมิ้นท์เข้าใจอะไรบางอย่าง สีหน้าประหลาดใจ “คุณจะบอกว่า คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ไม่เคยหายสงสัยบทสรุปอันน่าขำที่ว่าฉันคือชวนชมเลย พอเห็นฉัน ก็เลยเป็นแบบนี้?”

เปปเปอร์พยักหน้าเล็กน้อย “นอกจากเรื่องนี้ ก็ไม่มีเหตุผลอื่นที่อธิบายได้แล้วว่าทำไมคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์เห็นคุณแล้วถึงได้มีท่าทีเปลี่ยนไปมาก”

มายมิ้นท์พึมพำกับตัวเองสักพัก “คุณพูดถูก นอกจากเรื่องนี้ ก็นึกเหตุผลอื่นไม่ออกจริงๆ ยังไงแล้วก่อนวันนี้ คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์เห็นฉันแล้วยังชักสีหน้าไม่พอใจฉันอยู่เลย แต่ฉันไม่เชื่อว่าพวกเยี่ยมบุญยังไม่รู้ตัวว่าความสงสัยของพวกเขามันน่าขำแค่ไหน เพราะชวนชมตัวจริงอยู่เคียงข้างพวกเขา พวกเขาคงรู้ตัวแล้ว ว่าฉันไม่ใช่ชวนชม”

“เยี่ยมบุญคงเลิกคิดแล้ว เข้าใจว่าคุณไม่ใช่ชวนชม แต่คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ไม่แน่ เหมือนที่ฉันพูดเมื่อกี้ ว่ายังไม่เลิกคิด ยังไงแล้วผู้หญิงในด้านนี้จะมีสติน้อยกว่าผู้ชาย โดยเฉพาะผู้หญิงที่เป็นแม่” เปปเปอร์มองมายมิ้นท์ขณะพูดขึ้น

เขาไม่ได้บอกเธอ ถึงแม้คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์จะเข้าใจว่ามายมิ้นท์ไม่ใช่ลูกสาวตน แต่หลังจากในใจเกิดความคิดว่ามายมิ้นท์อาจจะเป็นลูกสาวตนแล้ว ความคิดนี้ก็ไม่ทิ้งออกไปจากใจง่ายๆ

ถึงขนาดที่ว่าพอเห็นมายมิ้นท์แล้ว ก็จะนึกถึงความคิดนี้อีกครั้ง จากนั้นจิตใต้สำนึกก็จะสร้างคำพูดและการกระทำแปลกๆ กับมายมิ้นท์

เช่นการเป็นห่วง การสนใจเป็นต้น

เมื่อเวลาผ่านไปนาน คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ก็จะยิ่งสนใจมายมิ้นท์ ถึงขนาดเริ่มเกิดความรู้สึกกับมายมิ้นท์

ยังไงแล้วสายสัมพันธ์ทางสายเลือด มันเป็นสิ่งลึกลับซับซ้อนที่สุด

ถึงตอนนั้น คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์คงจะสงสัยอีกครั้งว่า มายมิ้นท์ใช่ชวนชมหรือไม่

มายมิ้นท์ไม่รู้ว่าในใจชายหนุ่มกำลังคิดอะไร ได้ยินคำพูดชายหนุ่ม ก็พยักหน้าราวกับคิดอะไรบางอย่าง “คุณพูดถูก ผู้หญิงมีความรู้สึกทางอารมณ์มากกว่าผู้ชาย พอเป็นแบบนี้ การกระทำแปลกๆ ที่คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ทำกับฉันก็เข้าใจได้จริงๆ”

นัยน์ตาเปปเปอร์ฉายแววซับซ้อนเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนคำถาม “เจินเจินพูดอะไรกับคุณอีก?”

มายมิ้นท์เบ้ปาก “สิ่งที่ผู้หญิงคนนี้พูดกับฉันยิ่งน่าขำเลย บอกว่าฉันคิดไหมว่าตัวเองคือชวนชม”

เมื่อเปปเปอร์ได้ยินคำนี้ สีหน้าก็มืดมน “เธอพูดแบบนี้กับคุณจริงเหรอ?”

ผู้หญิงคนนั้นกำลังทำอะไร พูดสิ่งเหล่านี้ไม่กลัวมายมิ้นท์สงสัยเหรอ?

มายมิ้นท์พยักหน้า “ใช่ เธออิจฉาริษยา เลยจงใจพูดอวดดีต่อหน้าฉัน”

“หืม?” เปปเปอร์หรี่ตา

มายมิ้นท์ยิ้มเยาะ “เธอบอกฉันว่า ตอนเยี่ยมบุญดูงานแถลงข่าวของฉัน ก็สงสัยว่าฉันคือชวนชม จากนั้นก็ถามฉันว่าคิดไหมว่าตัวเองคือชวนชม คงกลัวว่าฉันจะปลอมตัวเป็นเธอ หลอกเอาความรู้สึกของเยี่ยมบุญและภรรยาเขา จากนั้นก็แก้แค้นเยี่ยมบุญและภรรยาเขา คุณว่าตรงนี้เธอมีปัญหาหรือเปล่า ถึงคิดเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แบบนี้ออกมา”

เธอชี้ไปที่สมอง พูดอย่างหมดคำจะพูด

เปปเปอร์เงียบ

ยังไงเขาก็คิดไม่ถึงเลย ว่าเจินเจินผู้หญิงคนนั้น จะสามารถเอาคำพูดที่ชัดเจนและมีปัญหาอ้อมกลับไปได้

แถมยังทำให้มายมิ้นท์เชื่อด้วย

คิดถึงตรงนี้ เปปเปอร์ก็มองมายมิ้นท์

ก็ไม่แปลกที่เธอจะเชื่อ ยังไงแล้วเธอก็ไม่มีทางคิดว่าตัวเองคือชวนชมจริงๆ และไม่กล้าคิดไปทางนั้นด้วย

ดังนั้น เธอไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ อาจกล่าวได้ว่า เธอเข้าใจโดยจิตใต้สำนึกว่าสิ่งที่เจินเจินพูดอาจจะเป็นเรื่องโกหก แต่เธอไม่อยากยอมรับมัน

เปปเปอร์ผลุบเปลือกตาลง “อย่าไปใส่ใจคำพูดเจินเจินเลย”

“อยู่แล้ว คำพูดงี่เง่าไร้สาระแบบนี้ ฉันไม่เก็บมาใส่ใจแน่ๆ” มายมิ้นท์ยิ้มแล้วพูดขึ้น

เปปเปอร์ตอบอืม จากนั้นก็ถามอีกครั้ง “นอกจากเรื่องนี้ เธอยังถามอะไรคุณอีกไหม?”

เช่นร่างกายมีปานแดง หรือพวกไฝอะไรแบบนี้หรือไม่

ถ้าถาม งั้นก็เป็นปัญหาใหญ่แล้ว

แต่โชคดีที่มายมิ้นท์ส่ายหน้าตอบกลับ “ไม่มีแล้ว”

เปปเปอร์ถึงได้วางใจ “งั้นก็ดี”

ได้ยินสามคำนี้ มายมิ้นท์ก็มองชายหนุ่มด้วยแววตาประหลาดใจนิดหน่อย “ทำไมฉันรู้สึกว่า คุณดีใจมากที่คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ไม่ได้ถามอะไรอื่นๆ กับฉัน คุณไม่ได้กำลังปิดบังอะไรฉันอยู่ใช่ไหม?”