NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 439

บทที่439 คำขอสุดท้ายของฉินวี่เฟย

เดินเข้าไปหาฉินวี่เฟยสองสามก้าว หลี่ฝางมองดูอย่างละเอียด ก็พบว่าสายตาของฉินวี่เฟย ต่างกับแบบเดิมอย่างมาก

สายตาแบบนี้ เมื่อก่อนหลี่ฝาง ไม่เคยเห็นจากฉินวี่เฟยเลย

สายตาคมกริบอย่างมากเช่นนี้

เหมือนกับดวงตาของงูมากกว่า

แต่ในความคมกริบนั้น ก็ยังมีความไม่เต็มใจ น้อยใจอยู่

ชัดเจนว่า ฉินวี่เฟยก็คิดแบบนี้ในตอนนี้ แต่เธอจะมีวิธีอะไรบ้างล่ะ?

หลี่ฝางมาตรงหน้าฉินวี่เฟย ก็ถามอย่างแปลกใจ“ทำไมมาที่นี่?”

สำหรับฉินวี่เฟย ร้านกาแฟนี้ น่าจะคือที่เจ็บปวดของเธอ

จนตอนนี้หลี่ฝางก็ยังไม่เข้าใจ ทำไมฉินวี่เฟยจึงมาเจอในสถานที่นี้

“เข้าไปเถอะ”ฉินวี่เฟยไม่อธิบาย ก็เข้าไปในร้านกาแฟเลย

ฉินวี่เฟยในตอนนี้ เป็นคนละคนกับเมื่อก่อนจริงๆ

ความเย็นชาที่ใบหน้าเธอ ทำให้หลี่ฝางรู้สึกถึงความน่ากลัว

ทั้งๆที่เป็นเพื่อนสนิทขนาดนั้น ตอนนี้ แม้แต่คำพูดเกรงใจกลับไม่มีเลย

หลี่ฝางส่ายหน้า ตามฉินวี่เฟยเข้าไปในร้านกาแฟ

คนขับรถของฉินวี่เฟย คือวัยรุ่นคนหนึ่ง หุ่นของเขาไม่ถือว่าสูงใหญ่ แต่ที่ตัวเขามีความเป็นปรมาจารย์

เขาชื่อฉินหมิง เป็นหลานเลี้ยงของที่นายท่านฉินเลี้ยงไว้ นายท่านฉินตาย เขาก็กลับมา

ตอนนี้ ฉินหมิงทำงานเป็นคนขับรถและบอดี้การ์ดของฉินวี่เฟย

ฉินหมิงจะเข้าไปในร้านกาแฟ ก็ถูกฉินวี่เฟยห้ามไว้“พี่หมิง คุณรอหน้าร้านเถอะ”

เหมือนฉินหมิงไม่ได้ฟังที่ฉินวี่เฟยพูด ยังเดินเข้าไปในร้านกาแฟเลย

“ผมจะไม่รบกวนการพูดคุยของพวกคุณ ผมจะไปนั่งอีกฝั่ง”

หลังจากฉินหมิงปฏิเสธฉินวี่เฟย กวาดสายตาไปทั่วร้านกาแฟ

ในร้านกาแฟตอนนี้ คนเยอะมาก

เป็นเวลาอาหารว่างช่วงกลางวันพอดี

ฉินหมิงเดินมาตรงหน้าคู่รักวัยรุ่นคู่หนึ่ง หยิบสองร้อยหยวนให้ผู้ชาย“น้องชาย เปลี่ยนร้านกาแฟได้ไหม?”

ในขณะที่พูด ฉินหมิงก็เอาสองร้อยหยวนยัดใส่กระเป๋าผู้ชายแล้ว

“ครับ”ชายหนุ่มลุกขึ้น พาแฟนสาวของตัวเองออกไป

ตอนที่ลุกนั้น ผู้ชายคนนี้ก็ถามด้วยว่า“ผมยังไม่จ่ายบิล พี่ช่วยจ่ายให้ผมได้ไหม”

“ไม่มีปัญหา”

ฉินหมิงพยักหน้าอย่างพอใจ เดินไปที่โต๊ะลูกค้าอีกโต๊ะ

ก็เป็นเช่นนี้ ฉินหมิงใช้เงินไล่ลูกค้าทีละโต๊ะๆ

แล้วก็อีกไม่กี่โต๊ะที่มีเงิน ฉินหมิงก็แอบลงมือ ทำการข่มขู่

ไม่ถึงสิบนาที ทั้งร้านกาแฟ ก็เหลือแค่หลี่ฝางกับฉินวี่เฟยโต๊ะนี้

สุดท้าย ฉินหมิงก็หาที่นั่งลง แต่ตาของเขา กลับไม่ได้จ้องหลี่ฝางกับฉินวี่เฟย แต่จ้องไปที่ตำแหน่งแคชเชียร์

“เรื่องของนายท่านฉิน ผม……”

หลี่ฝางไม่รู้จะพูดอย่างไรดี สุดท้ายจึงพูด“คนตายไปแล้วย้อนคืนมาไม่ได้ ให้อภัยเถอะ”

“คนอื่นตาย ผมก็จะปลอบครอบครัวของพวกเขาเช่นนี้”

“แต่จะมีประโยชน์อะไร ควรจะเสียใจ ก็เสียใจเถอะ”

ฉินวี่เฟยส่ายหน้า เสียงหม่นลง“พูดจริงๆนะ ตอนนี้ฉันยังคิดว่าปู่ฉันมีชีวิตอยู่ ไม่เชื่อว่าเขาตายแล้ว”

“แต่ ฉันเพิ่งกลับไปที่บ้าน เห็นศพของคุณปู่”

ฉินวี่เฟยขมวดคิ้ว เงยหน้ามองหลี่ฝาง“หลี่ฝาง คุณเข้าใจความรู้สึกฉันได้ไหม?”

หลี่ฝางไม่พูด ปู่ของหลี่ฝาง ตายตอนที่หลี่ฝางเพิ่งเกิดมา

“ตอนที่พ่อผมสูญหายไป อารมณ์ก็หดหู่มาก แต่ผมคิดว่า น่าจะเทียบไม่ได้กับคุณในตอนนี้”หลี่ฝางพูดเสียงเบา

“ขอโทษนะ ผมผิดเอง……”

“ผมไม่ควรให้นายท่านฉินมาหาผม เมื่อวานผมควรจะไปที่ตระกูลฉิน แบบนี้ นายท่านฉินก็จะไม่ตาย”

หลี่ฝางพูดโทษตัวเอง เอาความรับผิดชอบไว้ที่ตัวเอง

“ผิดที่คุณ?คุณปู่ฉันไม่ได้ถูกคุณฆ่า ทำไมฉันต้องโทษคุณ”

ฉินวี่เฟยส่ายหน้า“ฉันไม่ใช่คนไร้เหตุผล”

“หลี่ฝาง ที่นัดคุณมาที่นี่ ฉันมีจุดประสงค์”

พูดไป ฉินวี่เฟยก็เอาสัญญาวางไว้บนโต๊ะกาแฟ“อันนี้ทนายของคุณให้ฉันมา หนีเตีย ก็คือคุณสินะ?”

“ฉันไม่ต้องการพวกนี้”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง