ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 45

ตอนที่45 ช่วยเหลือสาวงาม

อย่างไรก็ตามหลินซินเยียนรู้ดีว่า บนโลกใบนี้สิ่งที่ไม่สามารถเชื่อได้มากที่สุดก็คือคำสาบานของผู้ชาย แต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ นอกจากเชื่อในสิ่งปาฏิหาริย์ ยังจะมีวิธีอื่นใดอีกเล่า?

นางลดขาลง หันกลับไปดึงมู่เหอแล้ววิ่ง

“จับพวกมันให้ข้า!ข้าต้องการให้พวกมันอยู่ไม่สู้ตาย!”

พวกหลินซินเยียนยังวิ่งไปได้ไม่เท่าไหร่ ฮูเหยียนหลิวหยุนก็เรียกให้คนไล่ตามขึ้นมาทันควัน

คำสาบานของผู้ชาย….

หลินซินเยียนมุมปากกระตุก แท้จริงแล้วดูเหมือนจะไม่มีปาฏิหาริย์บนโลกใบนี้

เป็นถึงโอรสสวรรค์ นึกไม่ถึงว่าจะผิดคำมั่นสัญญา ช่างอัปยศที่สุด ขณะที่หลินซินเยียนวิ่งก็ไม่ลืมที่จะถากถางฮูเหยียนหลิวหยุนกลับไป

“ข้าพูดว่าจะปล่อยพวกเจ้าไป แต่ไม่ได้พูดว่าจะปล่อยตอนนี้ รอให้ข้าทำให้พวกเจ้าได้รับความทรมานจนอยู่มิสู้ตายเสียก่อน ค่อยปล่อยพวกเจ้าไป” พื้นฐานวรยุทธ์ฮูเหยียนหลิวหยุนมิใช่ชั่ว เหินขึ้นลงเพียงครั้งก็ไล่ตามทั้งสองคนทัน

ขณะที่หลินซินเยียนลากมู่เหอ ก็ผลักมู่เหอพุ่งไปด้านข้างอย่างเร่งร้อน “รีบหนีไป! ตามคนมาช่วยข้า!”

“แต่….”มู่เหอต้องการจะพูดอะไรบางอย่างแต่กลับถูกหลินซินเยียนตัดบท

เจ้าสามารถใช้วิชาตัวเบาหาความช่วยเหลือยังได้เร็วกว่าข้า! จงฟังข้าและรีบไปซะ! หลินซินเยียนวิ่งหนีไปทางตรงข้ามกับมู่เหอ เป้าหมายของคนเหล่านี้คือนาง การแยกกับมู่เหอจะสามารถทำให้เขาปลอดภัย

เป็นไปตามคาด คนระดับฮูเหยียนหลิวหยุนไม่สนใจมู่เหออีกต่อไป แต่ทว่าอีกแค่ไม่กี่ก้าวก็จะล้อมหลินซินเยียนไว้ได้

“นี่ คนสวย ทีนี้เจ้าก็ไม่มีที่ให้หนีเสียแล้วล่ะ เจ้าวางใจได้เลย สำหรับหญิงงามข้าองค์ชายจะปฏิบัติอย่างอ่อนโยนเป็นที่สุด โอ้ ข้ามั่นใจว่าจะสามารถทำให้เจ้าลุ่มหลงอยู่ในโลกแห่งความฝัน จนถึงท้ายที่สุดเจ้าจะไม่อยากจากไปและนอนอยู่ใต้ร่างของข้า...

ในขณะที่กล่าวถ้อยคำเลวทรามออกมา ฮูเหยียนหลิวหยุนไม่ได้รู้สึกละอายเลยแม้แต่น้อย

หลินซินเยียนเห็นว่าคงหนีไม่พ้น จึงไม่ดันทุรังวิ่งต่อ แต่กลับจ้องมองยืนเผชิญหน้าโดยตรง หลังจากนั้นนางก็ปิดมุมปากหัวเราะ “ที่แท้องค์รัชทายาทก็เป็นไก่อ่อน ถูกสตรีแตะต้องเพียงนิดก็มีตอบสนองถึงเช่นนี้!”

หินกระทบเพียงหนึ่งก้อนสามารถสร้างคลื่นนับพัน มิรู้ว่าคำพูดที่ไม่ได้ตั้งใจของนางนั้นได้สร้างความเจ็บปวดให้ใครบางคนหรือไม่ แต่โดยสรุปแล้วฮูเหยียนหลิวหยุนนั้นตกตะลึงและเคืองแค้น ทั่วทั้งร่างดูไม่สู้ดี

หลังจากนั้นอู่ฉือและเหล่าพรรคพวกคุณชายจึงมองไปยังเป้ากางเกงของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ ครั้นได้มอง หลายๆคนก็กลั้นไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงครืนขึ้นมาทันควัน เป้ากางเกงของฮูเหยียนหลิวหยุนเหมือนกำลังตั้งเต็นท์อยู่จริงๆ

(อวัยวะเพศชายตั้งแข็งจนเป้าตุง เปรียบเหมือนเต็นท์ที่กำลังกาง)

“หลัวหยุน ท่านไม่ได้เป็นไก่อ่อนจริงใช่ไหม ท่านกลับหาเหตุผลต่างๆที่จะไปจากหอว่านโหลว(หอหมื่นบุปผา)เป็นรายสุดท้ายเสียทุกครั้ง ด้วยที่แท้เรื่องเป็นมาเช่นนี้เองหรอกหรือ? ในบรรดาคนเหล่านี้ มีเพียงอู่ฉือเสี่ยวโหวเหย่ที่ตำแหน่งสถานะตัวตนไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาเท่าไหร่จึงกล้าดีมาล้อเล่นกับเขาตามใจชอบเช่นนี้

ฮูเหยียนหลิวหยุนตบฝ่ามือลงบนหน้าอกของเขาด้วยความโกรธ พูดไร้สาระอันใดกัน! ตัวข้าผ่านเข้าออกห้องหญิงรับใช้มาตั้งกี่ราย จะเป็นไก่อ่อนไปได้อย่างไร!

เอาล่ะ เอาล่ะ พอ ข้าเชื่อ เจ้าว่าข้ายังไม่เชื่ออีกหรือ? อู่ฉือกล่าวคล้อยตามยอมจำนวนอยู่ภายใต้ความเย่อหยิ่งของเขา แต่ทว่าภายในดวงตายังสะท้อนให้เห็นถึงความสงสัยอย่างชัดเจน