รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 288
“คะ?” มายมิ้นท์งง
เธอไม่ดีตรงไหน?
คุณป้ายิ้มอีกครั้ง “คู่รักหนุ่มสาวทะเลาะกันเป็นเรื่องปกติ แต่ก็อย่ารุนแรงจนเกินไป อีกอย่างฉันว่าท่าทีของเจ้าหนุ่มคนนี้ก็จริงใจมากเลยนะ ซื้ออาหารเช้าให้เธอด้วย เธอให้อภัยเขาเถอะ ผู้ชายที่เอาใจแฟนสมัยนี้หายากแล้ว เธอไม่หวงแหนเอาไว้จะเสียใจไปตลอดชีวิตนะ”
“ไม่ใช่นะคะ คุณป้า ฉัน……”
ติ๊ง ลิฟต์ถึงแล้ว!
คุณป้าตบบ่ามายมิ้นท์ ตัดคำพูดเธอ “สาวน้อย ลองคิดคำพูดฉันให้ดี”
พูดจบ คุณป้าก็มองไปทางเปปเปอร์อีกครั้ง “แล้วก็เจ้าหนุ่ม ต่อไปก็อย่าทำให้แฟนโกรธอีก ได้คบกันน่ะมันคือโชคชะตา ต้องหวงแหนมันเอาไว้ให้ดี”
“ครับ ผมจะจำไว้ ขอบคุณมากครับ” เปปเปอร์พยักหน้าเล็กน้อยแสดงความขอบคุณ
ในอดีตเขาไม่เคยหวงแหนมายมิ้นท์ ต่อไปในอนาคตเขาจะเห็นเธอสำคัญอันดับหนึ่ง
คุณป้าเห็นเปปเปอร์ฟังคำพูดตัวเอง จึงควงแขนคุณลุงข้างกาย หัวเราะชอบใจเดินออกจากลิฟต์
มายมิ้นท์ยังไม่ถึงชั้นที่กด ก็ยังไม่ได้ออกไป
เธอเกาผม พูดอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย “นี่มันเรื่องอะไรกันฮะ เปปเปอร์ คุณมันหน้าหนาจริงๆ คุณป้าคิดว่าเราเป็นคู่รักกัน คุณยังกล้ายอมรับอีกนะ!”
เปปเปอร์กดปุ่มปิดประตู “แค่ไม่อยากให้ผู้ใหญ่รู้ว่าตัวเองเข้าใจผิดแล้วกระอักกระอ่วนเกินไปก็แค่นั้น”
“คุณอย่ามา!” มายมิ้นท์จ้องเขา “คุณเห็นแก่ตัวแท้ๆ”
เปปเปอร์เลิกปลายคิ้วขึ้น ยอมรับโดยปริยาย
มายมิ้นท์ขมวดคิ้ว ใจเย็นลงนิดหน่อย “ช่างเถอะ คราวนี้ฉันไม่เอาเรื่องคุณ แต่ถ้ามีคราวหน้า เปปเปอร์ ฉันไม่ปล่อยไปแบบนี้เด็ดขาด”
เธอมองเขาอย่างเย็นชา
เปปเปอร์เจ็บปวดใจ ผลุบเปลือกตาลง ซ่อนความหดหู่ในแววตาแล้วตอบอืม “โอเค แล้วอาหารเช้า……”
“ไม่เอา!” มายมิ้นท์ทิ้งไว้สองคำเรียบๆ จากนั้นก็ไม่มองเขา เดินออกไปจากลิฟต์ เดินไปตำแหน่งที่ตัวเองจอดรถ
เปปเปอร์ถืออาหารเช้าเดินตามไปเช่นกัน
มายมิ้นท์ได้ยินฝีเท้าด้านหลัง ก็ไม่สนใจ หยิบกุญแจรถออกมาจากกระเป๋าแล้วกดมัน เปิดประตูรถ จากนั้นก็ขึ้นรถไปขับออกไปทันที
เปปเปอร์ยืนอยู่ที่เดิมมองเธอจากไป ริมฝีปากบางเม้มเล็กน้อย
ไม่ไกลออกไปผู้ช่วยเหมันตร์ที่มารับเปปเปอร์เห็นฉากทั้งหมดนี้ ก็ส่ายหน้าอย่างปลงๆ ถอนหายใจออกมา
ดูเหมือนเส้นทางจีบภรรยาของประธานเปปเปอร์ ยังอีกยาวไกลล่ะนะ!
……
ณ เทนเดอร์กรุ๊ป
มายมิ้นท์กำลังจัดการกองเอกสาร เลขาซินดี้เคาะประตูเข้ามา “ประธานมายมิ้นท์ บริษัทตระกูลมหาเอกรัตนามาที่นี่ค่ะ”
“ตระกูลมหาเอกรัตนา?” มายมิ้นท์เลิกคิ้ว
เลขาซินดี้พยักหน้า “ใช่ค่ะ ผู้ที่มาคือประธานบริษัทตระกูลมหาเอกรัตนา”
“มาเพราะเรื่องขนมผิงล่ะมั้ง” มายมิ้นท์ยกมุมปากเยาะเย้ย
“ใช่ค่ะ บอกว่ามาขอโทษคุณเพราะเรื่องขนมผิง” เลขาซินดี้ตอบ
มายมิ้นท์ทำเสียงเชอะ “คำขอโทษที่ไม่มีแม้แต่การสำนึกผิด คำขอโทษนี้ไม่จริงใจชัดๆ ก็เหมือนกับคราวก่อน”
คราวก่อนคุณนายตระกูลมหาเอกรัตนามาดักเธอที่ประตูศาล ขอโทษเธอ ให้เธอปล่อยขนมผิงไป ก็ไม่สำนึกผิดอะไร
แน่นอนว่า เธอไม่ได้ต้องการความสำนึกผิดนั้นสักนิด แต่ในเมื่อคุณมาขอโทษ แต่ไม่มีการแสดงออกเลย แค่ทำให้รู้สึกไม่จริงใจสักนิด
และคราวนี้ประธานตระกูลมหาเอกรัตนาก็เป็นเช่นนี้
เธอถอนหายใจอย่างไม่มีทางเลือก ประธานตระกูลมหาเอกรัตนากับคุณนายตระกูลมหาเอกรัตนาเป็นสามีภรรยากันจริงๆ นั่นแหละ ครอบครัวเดียวกันก็ต้องเหมือนกัน ไม่แน่คุณนายตระกูลมหาเอกรัตนาอาจจะรู้ว่าเธอจะไม่ปล่อยขนมผิงไป จึงให้ประธานตระกูลมหาเอกรัตนามาหาเธอโดยเฉพาะ
แต่คิดเหรอว่าประธานตระกูลมหาเอกรัตนามาหาแล้วเธอจะปล่อยขนมผิงไป?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานอมเปรี้ยว