เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1523

หั่วหลงจู้อกสั่นขวัญแขวน ใบหน้าซีดเผือด ค่อยๆ เดินไปหาผู้อาวุโสห้า

ลู่ฝานหันไปมองทางผู้อาวุโสห้า นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นผู้ฝึกชี่ชุดคลุมขาวของตระกูลหั่ว

ลู่ฝานไม่รู้ว่าผู้อาวุโสห้ามาตั้งแต่เมื่อไร นี่แสดงว่าวิทยายุทธของผู้อาวุโสห้ากับไป๋หยินเหมือนกัน คงเป็นอริยปราชญ์แดนฟ้าดินเหมือนกัน

หั่วหลงจู้เดินมาตรงหน้าผู้อาวุโสห้า คำนับแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโส”

ผู้อาวุโสห้าส่งเสียงหึออกมาอย่างแรง “หั่วหลงจู้ ตอนนี้ฉันรู้สึกพลาดที่เรียกนายกลับมา นายน่าจะอยู่ในถ้ำไฟเซียนสักสิบปีเพื่อขัดเกลานิสัย ดูเหมือนฉันต้องปรึกษาผู้อาวุโสคนอื่น รายงานเรื่องนี้กับเจ้าบ้าน ดูสิว่าเขาจะจัดการยังไง!”

หั่วหลงจู้สั่นไปทั้งตัว พูดอะไรไม่ออกสักคำ

ผู้อาวุโสห้าสะบัดแขนเสื้อแล้วพูดว่า “ตามฉันมา อย่ามาทำขายหน้าที่นี่!”

ผู้อาวุโสห้าเดินออกไป หั่วหลงจู้รีบตามไปอย่างรวดเร็ว

ก่อนไปหั่วหลงจู้หันมามองลู่ฝานอย่างเคียดแค้น ท่าทางกัดฟันกรอดๆ เหมือนจะกลืนลู่ฝานเข้าไปทั้งเป็นอย่างไรอย่างนั้น

ลู่ฝานยิ้มบางๆ แล้วพูดเสียงเบาว่า “หั่วหลงจู้ซวยแล้ว”

หลิงเหยาพูดเสียงเบาอยู่ข้างๆ ว่า “เมื่อกี้เขาว่านายขนาดนั้น นายไม่โกรธเลยเหรอ”

นัยน์ตาลู่ฝานฉายแววประหลาด “โกรธเหรอ ไม่หรอก ฉันไม่โกรธสักนิด ยิ่งเขาด่าแรงเท่าไร ก็ยิ่งแสดงว่าเขากระจอก”

หลิงเหยาพูดว่า “หึ ก่อนเราไปต้องสั่งสอนไอ้หมอนี่ให้เข็ด คิดไม่ถึงว่าเขากล้าด่านาย เมื่อกี้ฉันเกือบต่อยเขาไปแล้ว”

หลิงเหยายกหมัดเล็กๆ ของตัวเองขึ้นมา ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “วางใจเถอะ เรามีโอกาสนั้นแน่ๆ”

ทั้งสองคุยกันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม หลังจากนั้นก็กวาดขยะต่อ

ไป๋หยินมองผู้อาวุโสห้ากับหั่วหลงจู้เดินออกไป จากนั้นเดินช้าๆ เข้ามาหาลู่ฝาน

ผู้อาวุโสรอบๆ จำนวนไม่น้อย พากันมองไป๋หยินด้วยสายตาประหลาด ในนั้นมีความรู้สึกขบขันอยู่ไม่น้อย

เมื่อเห็นไป๋หยินเดินเข้ามา ลู่ฝานไม่ได้หยุดกวาดขยะ ค่อยๆ จัดการงานตัวเองไปเรื่อยๆ

ไป๋หยินยืนห่างจากลู่ฝานประมาณสามเมตร มองลู่ฝานกวาดขยะอย่างเฉยเมย

ทันใดนั้นไป๋หยินพูดว่า “นายกวาดผิดวิธี”

ลู่ฝานเงยหน้ามองไป๋หยินแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสโปรดชี้แนะด้วย”

ไป๋หยินพูดว่า “กวาดลมก่อน จากนั้นกวาดฝุ่น แล้วค่อยกวาดใจ”

พูดพลาง ไป๋หยินขยับนิ้วเบาๆ ไม่ได้ใช้พลังอะไรสักอย่าง พลังฟ้าดินรอบตัวก็ไม่เคลื่อนไหว แร่หินที่พื้นแตกกระจัดกระจายไปทั่ว

เมื่อลู่ฝานเห็นภาพนี้ เขามีอะไรในใจแล้ว

ไป๋หยินเอาสองมือไพล่หลังเดินไป เขาพูดทิ้งท้ายว่า “จิตใจที่เต็มไปด้วยฝุ่นจะเคลื่อนไหวฟ้าดินได้ยังไง จิตใจที่ไม่สะอาด จะกวาดล้างทั้งใต้หล้าได้ยังไง!”

เหมือนมีอะไรเคลื่อนไหวอยู่ในใจลู่ฝาน เขารีบหลับตาลง ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

หลิงเหยาได้ยินแล้วมึนงง ไม่เข้าใจอะไรเลย