เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 754

บทที่753 วิ่งตามเธอเหนื่อยมาก

ส่วนอีกด้าน

หานมู่จื่อที่ใช้กระเป๋าบังหน้าไว้ครึ่งหน้า พอเห็นว่าประตูลิฟต์เปิดออกก็วิ่งหนีไปทันที

ตอนที่วิ่งผ่านหน้าเย่โม่เซิน เธอชนเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ ตอนนั้นหัวใจของเธอเต้นแรงมาก เหมือนวินาทีต่อไปจะถูกเย่โม่เซินสั่งให้หยุด หรือว่าจับเธอไว้ แต่สิ่งที่เธอคิดกลับไม่เกิดขึ้น

เธอหนีออกมาจากลิฟต์ได้อย่างปลอดภัย

พอวิ่งจนทิ้งระยะห่างแล้ว หนามู่จื่อก็หยุดวิ่ง ก่อนจะยืนหอบหายใจ

เมื่อตะกี้… เย่โม่เซินคงไม่ได้มองออกว่าเป็นเธอหรอกนะ

หวังว่าคงจะไม่รู้

“มู่จื่อ”หลัวลี่วิ่งตามหลังเธอมา ก่อนจะหยุดยืนหอบหายใจอยู่ข้างๆเธอ “ทำไมถึงวิ่งเร็วอย่างนี้ล่ะ ฉันวิ่งตามจนเหนื่อยหมดแล้ว”

หลัวลี่เหรอ

หานมู่จื่อชะงักไปเล็กน้อย เมื่อตะกี้ตัวเองตกใจมาก จึงลืมเธอไปเลย

พอเห็นว่าเธอไม่มีท่าทางโมโหที่โดนทิ้งไว้ข้างหลัง หานมู่จื่อรู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย “เธอจะวิ่งตามฉันมาทำไม”

เธอคิดว่า ตัวเองพูดกับหลัวลี่ชัดเจนไปแล้ว ว่าพวกเธอเป็นคู่แข่งกัน ไม่จำเป็นต้องอยู่รวมกลุ่มกัน

หลัวลี่ยิ้มเอียงอาย “ก็เราเป็นคนจีนเหมือนกันนี่นา ฉัน… ไม่รู้จักใครที่นี่เลย ดังนั้น… พอเจอกับเธอก็เลยรู้สึกอบอุ่นใจ อยากจะอยู่ใกล้ๆเธอ”

หานมู่จื่อ “…”

เธอนิ่งคิด รู้สึกว่าหญิงสาวคนนี้มีความจริงใจมาก จึงพูดขึ้นมาว่า “เมื่อตะกี้ที่ฉันทิ้งเธอแล้ววิ่งหนีออกมาก่อน เธอไม่รู้สึกโกรธเลยเหรอ”

หลัวลี่อุทาน อ๊ะ ออกมา เห็นได้ชัดว่าเธอคิดตามไม่ทัน

“เมื่อตะกี้… เธอทิ้งฉันไว้แล้ววิ่งหนีมาก่อนเหรอ พวกเรา…”เธอเอียงศีรษะ แล้วกระพริบตาปริบๆ “เราไม่ได้วิ่งออกมาพร้อมกันเหรอ”

สาวน้อย เธอไร้เดียงสาเกินไปหรือเปล่า ถึงได้คิดว่าพวกเราวิ่งหนีออกมาพร้อมกัน

ทั้งๆที่ฉันเป็นคนวิ่งออกมาก่อน

หานมู่จื่อส่ายหน้าอย่างจนใจ ก่อนจะพูด “เธอระวังตัวไว้บ้างเถอะ”

พูดจบ เธอก็เดินตรงไปข้างหน้าทันที

หลัวลี่รีบเดินตามหลังเธอมาติดๆ เหมือนเงาตามตัว “เธอไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้คิดร้ายกับฉัน แต่ว่า… เธอรู้จักคนคนนั้นเหรอ”

หานมู่จื่อ “คนไหน”

“ก็คุณชายยู่ฉือไง”

คุณชายยู่ฉือ คือใคร

เธอนิ่งงันไปสักพักถึงจะนึกขึ้นได้ ตอนนี้เย่โม่เซินเปลี่ยนนามสกุลเป็นยู่ฉือไปแล้ว เขาไม่ใช่เย่โม่เซินอีกต่อไปแล้ว แต่ชื่อยู่ฉือเซิน

“เธอไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร ฉันก็แค่เห็นว่าเธอกลัวเขามาก ก็เลยรู้สึกแปลกใจ”

“อืม” หานมู่จื่อพยักหน้า

เธอกับอีกฝ่ายแค่คนรู้จักกัน จึงยังไม่มีความเชื่อใจในตัวอีกฝ่าย

ถ้าหากอีกฝ่ายเป็นคนดีก็ดีไป แต่ถ้า… อีกฝ่ายไม่ใช่คนดีล่ะ

หลังจากที่ผ่านเรื่องราวร้ายๆอะไรมามากมาย ตอนนี้หานมู่จื่อไม่กล้าเชื่อใจใครเลย

“จุดนัดสัมภาษณ์งานอยู่ข้างหน้าไม่ไกลจากที่นี่แล้ว พวกเรารีบไปกันเถอะ”

“โอเค”

พอถึงจุดนัดสัมภาษณ์ คนที่มายืนรอสัมภาษณ์งานยืนรอกันเป็นจำนวนมาก

ถ้าเทียบกับตอนที่ยืนรอลิฟต์แล้ว มีเยอะกว่าหลายเท่าตัว

พอเห็นภาพตรงหน้า หานมู่จื่อก็ตะลึงจนตาค้างไปเลย

“คนเยอะขนาดนี้ ล้วนแต่มาสัมภาษณ์งานอย่างนั้นเหรอ”