เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 784

บทที่783 รอฉันนานหรือเปล่า

วันถัดมา หานมู่จื่อไปยังร้านซักรีดเพื่อไปรับสูท

พนักงานซักรีดได้ช่วยเธอในการรีดสูทได้อย่างง่ายดาย ไม่มีรอยยับบนชุดสูท เมื่อหานมู่จื่อมองมันก็รู้สึกอารมณ์ดี และเธอจะได้ไม่ต้องลงมือทำมันเอง

แต่ว่า...

เมื่อหานมู่จื่อนึกถึงคำพูดเหล่านั้นที่เย่โม่เซินพูดกับเธอในห้องทำงานในวันนั้น

เขาถามเธอ ไม่รู้เหรอว่าเขารักความสะอาด? ชุดสูทไม่ต้องการอีกแล้วและให้เธอทิ้งไป

ในเมื่อเขารักสะอาดขนาดนั้นแล้วทำไมต้องเอาสูทมาคลุมให้เธอ?

นึกถึงช่วงเวลาก่อนหน้าที่เขาไม่ได้สูญเสียความทรงจำ เขากอดเธอจูบเธอในช่วงเวลานั้นไม่เห็นจะรักความสะอาดเลย

ไม่คาดคิดว่าครั้งนี้จะแตกต่างจากที่ผ่านมา เธอกลับถูกรังเกียจเช่นนี้

หานมู่จื่อถอนหายใจอย่างหนัก หลังจากที่คิดไปคิดมาเธอก็หยิบชุดสูทออกจากถุงและแขวนมันไว้ในตู้เสื้อผ้าของเธอ

ช่างเถอะ

เขาไม่ต้องการชุดสูทแล้ว ถ้าเช่นนั้นมันก็โอเคแล้วสำหรับเธอ เธอแขวนสูทเอาไว้ในส่วนที่เด่นที่สุดในตู้เสื้อผ้า ในทุกๆวันที่แต่งตัวก็สามารถมองเห็นมัน

เห็นชุดสูทของเขาก็ต้องนึกถึงเขา อารมณ์ก็จะดีในทุกๆวัน

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ริมฝีปากสีแดงของหานมู่จื่อก็โค้งงอเล็กน้อย

ติ๊งต่อง

เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้น เป็นเสียงเตือนข้อความของวีแชท

วันนี้วันอาทิตย์ ใครกันที่ส่งวีแชทหาเธอ?

หานมู่จื่อปิดประตูตู้เสื้อผ้าจากนั้นก็เดินมาหยิบโทรศัพท์

เป็นข้อความที่ส่งมาโดยคนในวีแชทที่มีชื่อว่าจื้อจื้อตัวน้อย รูปโปรไฟล์ของเขานั้นเป็นกระต่ายน้อยเทอะทะที่สวมกางเกงตัวใหญ่และมีแครอทอยู่บนหัวของมัน

หานมู่จื่อจ้องมองอยู่นานก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าคนคนนี้คือใคร

เฉียวจื้อ

ชื่อนี้คือชื่อที่เธอได้ยินจากปากคนอื่น แต่ไม่คาดคิดว่าเขาจะตั้งชื่อบัญชีวีแชทของเขาว่าจื้อจื้อตัวน้อย....เขาอาจจะเมาแล้ว

หานมู่จื่อกดเข้ามาในข้อความและอ่านข้อความที่อีกฝ่ายส่งมาให้เธอ : พี่สะใภ้

เมื่อเห็นการเรียกเช่นนี้ ริมฝีปากของหานมู่จื่อก็โค้งงอโดยไม่รู้ตัว

จื้อจื้อตัวน้อย : พี่สะใภ้ อรุณสวัสดิ์ คุณอยู่ไหม?

หานมู่จื่อค่อยๆจิ้มหน้าจอและตอบเขา : มีอะไรหรือเปล่า?

จื้อจื้อตัวน้อย : วันนี้คุณมีแผนจะไปไหนไหม ออกมาเจอกันพูดคุยกับพี่สะใภ้เรื่องยู่ฉือเซินเป็นไง? วันนั้นที่อยู่ในห้องเลขา จู่ๆยู่ฉือเซินก็โผล่มาขัดบทสนทนาเรา หลังจากนั้น ... ดูเหมือนว่าเขาจะฟ้องปู่ของฉันอีกครั้ง เป็นผลให้ฉันถูกกักตัวและในวันนี้ฉันก็หลุดพ้นออกมาได้

หานมู่จื่อ : ……..

จื้อจื้อตัวน้อย : เมาท์มอยไม่มากมายหรอก พี่สะใภ้ส่งที่อยู่คุณมาให้ฉันเร็ว ฉันจะไปรับ

หานมู่จื่อ : มีอะไรจะคุยก็แชทคุยกันในนี้ก็ได้ ทำไมต้องเจอหน้ากัน?

ต้องบอกว่าตอนนี้เธอยังคงระวังตัวกับเฉียวจื้อ และเธอยังไม่ลืมเรื่องราวที่บาร์ในวันนั้น ใครจะรู้หลังจากที่เขาวิ่งไปแล้วเกิดอะไรขึ้นบ้าง?

เฉียวจื้อเงียบไปชั่วครู่และคอลวิดีโอหาเธอ