เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 762

บทที่761 ผู้เชี่ยวชาญทางด้านการโยนความผิดให้คนอื่น

มีพี่หลินอยู่ด้วย แน่นอนว่าเธอไม่กล้าเสนอหน้าเอากาแฟไปให้เย่โม่เซินอย่างแน่นอน จึงได้ยกยื่นไปทางพี่หลินไป พร้อมกับเอ่ยเสียงหวานออกไป “พี่หลิน กาแฟเสร็จแล้วค่ะ”

พี่หลินมองเธออย่างชื่นชมเล็กน้อย เม้มปากยิ้มออกมา “ไม่เลว เธอเอาเอกสารพวกนี้ไปส่งชั้นล่างหน่อยสิ”

หานมู่จื่อยื่นมือออกไปรับ “ได้ค่ะ”

ต่อหน้าพี่หลินนั้นเธอจำต้องแสดงท่าทีที่ว่าง่าย เชื่อฟังออกไป สร้างภาพลักษณ์ให้เหมือนกับเป็นคนมาใหม่

ถ้าเธอแสดงอาการออกนอกหน้ามากเกินไป พี่หลินก็มีสิทธิ์ที่จะไล่เธอออกไปได้

หานมู่จื่อออกไปส่งเอกสาร พี่หลินก็ยกกาแฟเข้าไปยังห้องทำงานของท่านประธาน

ก๊อกๆ——

“เข้ามา”

ได้ยินเสียงมีคนเคาะประตู เย่โม่เซินช้อนสายตาขึ้นมอง เพราะคิดว่าผู้หญิงประหลาดคนนั้นจะยกกาแฟมาให้เขาด้วยตัวเอง แต่นึกไม่ถึงว่าครั้งนี้จะเป็นพี่หลินเสียได้

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด ถึงได้ทำเอาเย่โม่เซินต้องขมวดคิ้วนิ่งขึ้นมาทันที จากนั้นสายตาก็มองไปยังกาแฟในมือเธอแก้วนั้น

หลังจากเมื่อกี้ได้ดื่มกาแฟที่ผู้หญิงประหลาดคนนั้นชงมาให้ เขาก็จดจำรสชาตินั้นได้ไม่ลืม ดังนั้นจึงถือโอกาสในช่วงที่พี่หลินเข้ามาทำงานให้เธอเอากาแฟมาให้เขาด้วย

แต่ไม่นึกเลยว่าเธอจะเอามาให้เขาด้วยตัวเอง ตกลงแล้วกาแฟแก้วนั้นจะใช่กาแฟที่ผู้หญิงประหลาดคนนั้นชงหรือเปล่า?

“คุณชายเซิน กาแฟค่ะ”

เนื่องจากเมื่อก่อนที่นี่จะเป็นยู่ฉือจินที่คอยบริหารจัดการด้วยตัวเองมาโดยตลอด ทุกคนก็ต่างเรียกเขาว่าประธานยู่ฉือกัน และหลังจากที่ยู่ฉือเซินขึ้นมาดำรงตำแหน่งนั้น ผู้คนก็ต่างเรียกเขาว่าประธานยู่ฉือเหมือนกับกำลังเรียกยู่ฉือจินไม่มีผิด เนื่องจากรู้ว่าในชื่อของเขามีตัวอักษรคำว่าเซินตัวนึง ดังนั้นก็เลยเรียกออกมาว่าคุณชายเซิน

กาแฟถูกวางลงบนโต๊ะ กลิ่นหอมจางๆก็แผ่กระจายออกมา

แววตาของเย่โม่เซินกระตุกออกมาเล็กน้อย พร้อมยกกาแฟขึ้นมาดื่ม

รสชาติไม่เปลี่ยน

เป็นผู้หญิงคนนั้นชง

ดี!

ต่อไปถ้าอยากดื่มกาแฟก็แค่สั่งเลขาของเขาเอาก็ได้ จะได้ไม่ทำให้ผู้หญิงประหลาดคนนั้นคิดไปเองว่าเขาชอบกาแฟที่เธอชง

“ข้อมูลชุดนี้คุณชายเซินลองอ่านดูนะคะ” พี่หลินเห็นเขาดื่มกาแฟไปคำนึง ก็เริ่มยื่นเอกสารในมือออกไป พร้อมกับพูดคุยเรื่องงานกับเย่โม่เซิน

แต่เพียงไม่กี่นาที กาแฟของเย่โม่เซินก็ได้ลดลงไปจนเห็นก้นแก้วเป็นที่เรียบร้อย ในตอนที่พี่หลินเก็บของเตรียมจะออกไปนั้น เย่โม่เซินก็ได้บอกเธอว่าอีกสิบนาทีให้เอากาแฟมาให้เขาอีกแก้ว พี่หลินก็ได้ตอบรับออกมาทันที

หลังจากที่ออกมาจากห้องทำงานนั้น พี่หลินกลับรู้สึกสงสัยขึ้นมา

แปลก เมื่อก่อนไม่เห็นคุณชายเซินจะดื่มกาแฟเยอะขนาดนี้เลยนี่นา? หรือว่าวันนี้จะงานยุ่งมากเกินไป? หรือไม่เมื่อคืนก็อาจจะนอนหลับไม่สนิท?

วันนี้ก็เลยรู้สึกไม่กระปรี้กระเปร่า ก็เลยต้องการดื่มกาแฟเยอะขนาดนั้นช่วย?

แต่...ดูท่าทางของคุณชายเซิน ดูเหมือนว่าจะมีเรี่ยวแรงกระปรี้กระเปร่าไม่เลวเลยทีเดียว

มันช่างน่าแปลกเสียจริง

หลังจากที่พี่หลินกลับไป ก็ได้คำนวณเวลาในการชงกาแฟไปให้เย่โม่เซิน เดิมอยากจะให้หานมู่จื่อเป็นคนไปชง แต่หานมู่จื่อไปมาเป็นสิบนาทีแล้วแต่ยังไม่กลับมา พี่หลินก็เลยจำเป็นต้องออกโรงไปชงด้วยตัวเอง

เธอชงกาแฟแล้วเอาไปเสิร์ฟให้เย่โม่เซินด้วยตัวเอง

เย่โม่เซินจิบไปคำนึง จากนั้นก็ได้วางกลับลงไป หลังจากนั้นก็ไม่ได้แตะกาแฟแก้วนั้นอีกเลย

พี่หลินเองก็สังเกตเห็นเช่นเดียวกัน จึงเลิกคิ้วสงสัยออกไปเล็กน้อย “วันนี้คุณชายเซินดื่มกาแฟเยอะขนาดนี้ เป็นเพราะเมื่อคืนไม่ได้พักผ่อนเต็มที่หรอคะ?”

เย่โม่เซินพยักหน้าออกมา ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันเล็กน้อย จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาเอ่ยเสียงเย็นออกไปว่า “ได้ยินมาว่าคุณรับสมัครผู้ช่วยมาได้แล้ว?”

เมื่อเอ่ยถึงหานมู่จื่อ แววตาของพี่หลินปรากฏความชื่นชมออกมา จากนั้นก็พยักหน้ายอมรับออกมา