กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1

คัน……

อาการคันเนื้อคันตัวแผดเผาเป็นพักๆทั่วทั้งร่าง......

กู้ชูหน่วนรู้สึกได้ถึงความแปลกประหลาดของร่างกาย เนื้อตัวหนาวสั่นกะทันหันแล้วก็ตื่นขึ้นจากอาการง่วงนอนในทันที

“ท่านพี่ ท่านอย่าได้โทษน้องเลย หากจะโทษก็ต้องโทษที่เจ้าไร้ซึ่งความสามารถและความงาม ทว่าเป็นคุณหนูสามที่เกิดจากภรรยาเอกแห่งจวนเสนาบดีเลยถูกอดีตจักรพรรดิกำหนดให้เป็นพระชายาของเจ๋ออ๋องตั้งแต่ยังเยาว์วัย"

“เจ๋ออ๋องหล่อเหลาสง่างามเช่นนั้น ใช่ว่าเจ้านั้นจะคู่ควร?”

“ท่านพี่ไม่ต้องห่วง อี๋เหนียงได้ชักจูงให้คนในจวนมากันหมดแล้ว ยังมีคนพวกนั้นที่เตรียมไว้ให้ท่านโดยเฉพาะ.......พวกเขาก็กำลังจะมาถึงแล้ว”

“ผลลัพธ์ของเมาพันวันอันนี้ รับรองว่าท่านต้องพึงพอใจ...…”

เสียงภาคภูมิใจของหญิงสาวดังเข้ามาในหู

กู้ชูหน่วนเป็นผู้ทำภารกิจลับชั้นสูงแห่งศตวรรษที่21 และยังเป็นแพทย์ชั้นนำของโลกอีกด้วย

พอได้ยินคำว่า "เมาพันวัน" สามคำนี้ ไม่มีทางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายตัวเอง

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเกิดสถานการณ์อะไรขึ้นตรงหน้า แล้วตัวเองมีน้องสาวมาจากไหน แต่ว่า......

กะอีแค่กำลังอันน้อยนิดยังกล้าวางแผนใส่ร้ายเธอ!

“น้องสาว” คนนี้สมควรตายจริงๆ!

“คนอย่างเจ้าน่าจะเน่าเหม็นเปื่อยยุ่ยอยู่ในความมืดมิด! นับจากวันนี้ เจ้าอย่าได้คิดที่จะปีนป่ายขึ้นไปหาเจ๋ออ๋อง......”

ชู่ว์......

กู้ชูหลานยังคงภาคภูมิใจต่อไปโดยที่รูม่านตาหดลงและสีหน้าก็แปรเปลี่ยนไปอย่างมาก

กู้ชูหน่วนผู้ซึ่งควรจะหมดสติกลับลุกยืนขึ้นมา!

แล้วยังยิ้มให้นางอย่างน่าขนลุกจนทำให้นางกลัวจนตัวสั่น!

"แคร็ก"!

ก็ไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนเคลื่อนไหวเช่นไร

นางงอกรงเล็บทั้งห้านิ้วแล้วบีบไปที่ลำคอกู้ชูหลานทันที ทำให้นางหายใจติดขัดและไม่สามารถคลายออกจากมันได้!

“เจ๋ออ๋องนั่นจะปีนมาหาข้าได้หรือเปล่ายังไม่แน่ ส่วนเจ้าไม่มีทางปีนป่ายเข้าหาเขาได้แล้ว!”

กู้ชูหน่วนด้วยท่าทางอันน่าเกรงขามพร้อมด้วยความบ้าคลั่งหยิ่งผยองปรากฏขึ่นกลางหว่างคิ้ว

นางหยิบขวดเมาพันวันอีกขวดจากตัวของกู้ชูหลานแล้วเทเข้าไปในลำคอของนางแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้มว่า: "เมาพันวันซึ่งเป็นของดีเช่นนี้ ข้าจะสนุกอยู่คนเดียวได้อย่างไรกัน?"

“เจ้า......เจ้าอยากทำอะไร...…” กู้ชูหลานตื่นตระหนกขึ้นทันที

ส่วนกู้ชูหน่วนหัวเราะประชดประชัน แต่กลับเอื้อมมือไปจี้สกัดจุดชาของนาง

“เจ้าอยากจะทำอะไร ข้าก็อยากจะทำเช่นนั้นแหละ”

กู้ชูหน่วนถอดผ้าคลุมหน้าของนางออกอย่างสง่างามแล้วคลุมลงบนใบหน้าของตัวเอง

เหลือบมองดูกู้ชูหลานที่กระสับกระส่ายอย่างน่าสมเพช สะบัดตัวแล้วซ่อนอยู่หลังเสา มองเห็นคนสองสามคนที่อยู่นอกประตู ถูมือไปมาแล้วเข้ามาใกล้กู้ชูหลาน

“ไหนว่านางขี้เหร่ไม่ใช่หรือ? เหตุใดถึงได้สวยเช่นนี้?”

"ช่างมันสิวะ ไหนๆก็มีทั้งเงินและสาวงาม เหตุใดจะไม่ยินดีทำหล่ะ"

“หยุดนะ นังแพศยานั่นเพิ่งจากไป พวกเจ้ารีบไปหานางสิ ข้าเป็นคนจ่ายเงินจ้างพวกเจ้า อ่า......พวกเจ้ากล้าแตะต้องข้า ข้าจะให้อี๋เหนียงฆ่าพวกเจ้าซะ......”

……

จันทราดำสนิทและลมพัดแรง ในวัดร้างนั่นมีเสียงกรอบแกรบจากร่างสองสามร่างแล้วฉากที่เหลือทนก็ถูกแสดงขึ้น

ไม่นาน ผู้คนกลุ่มใหญ่มาอยู่นอกวัดร้าง นำโดยท่านเสนาบดีกู้จากจวนเสนาบดี

“ท่านเสนา คุณหนูสามอาจจะแค่ถูกหลอกถึงได้หนีไปกับคนใช้ เมื่อนางคิดได้แล้วนางจะต้องกลับมาอย่างแน่นอน!”

“ใช่ ถึงแม้ว่าคุณหนูสามนาง......แต่ไม่ใช่คนที่ไม่รู้อะไรเลย เป็นไปไม่ได้ที่จะมีอะไรกับคนใช้......”

"ชู่ว์......"

ประตูถูกเตะออกด้วยเสียงดัง "ปัง"

ทุกคนต่างตกตะลึง!

สีหน้าของท่านเสนาบดีกู้เปลี่ยนไปเหมือนผ้าที่ถูกย้อมแล้วแปรเปลี่ยนสีไปเรื่อยๆ

"สารเลว!!!"

เสียงคำรามด้วยโทสะ ทุกคนล้วนคุกเข่าลง

โดยเฉพาะจางอี๋เหนียง รูม่านตาหดลงมากจนแทบไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง

“นายท่านอย่าได้โมโห นี่ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่นอน! หลานเอ๋อร์ไม่มีวันทำเรื่องต่ำทรามเช่นนี้เป็นแน่!”

เกิดความโกลาหลขึ้นในวัดร้างเล็กๆ

กู้ชูหน่วนไม่อยากทนดูอีกต่อไป

นางเหลือบมองอย่างเย็นชาไปที่กู้ชูหลานที่ตื่นตระหนกอยู่ พยายามอย่างดีที่สุดที่จะระงับอาการแปลกๆของร่างกายและเดินโซซัดโซเซออกไปท่ามกลางความวุ่นวาย