บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1654

แต่ว่า มีอยู่ปัญหาหนึ่ง นั่นก็คือหลังจากที่นางไปจากเมืองหลวงแล้ว ถ้าหากจิ่งเทียนเกิดมีอาการเปลี่ยนไปจะเป็นเรื่องไม่ดี

ได้ปรึกษากับลูกๆแล้ว ข้าวเหนียวเสนอตัว บอกว่าจะเป็นตัวแทนของแม่เพื่อกลับไป เอาตัวอย่างเลือดมอบให้กับหยางหรูไห่

ในบรรดาลูกทั้งหกคน ข้าวเหนียวเป็นคนเดียวที่ค่อนข้างจะสนใจเรื่องการแพทย์ ลูกคนอื่นๆไม่สามารถบอกได้ว่าไม่สนใจ เพียงแต่ไม่ได้กระตือรือร้นเท่ากับข้าวเหนียวเท่านั้น

ฉะนั้น หยวนชิงหลิงได้มอบตัวอย่างให้กับเขา ให้เขารีบกลับไป

ทั้งหยวนก็บอกว่าจะกลับไปด้วย เขาไม่ได้เจอคุณตาคุณยายและคุณลุงมานานแล้ว อยากกลับไปเยี่ยมพวกเขา

เมื่อทังหยวนพูดเช่นนี้ เซเว่นอัพกับโค้กก็บอกว่าจะไปด้วย

หยวนชิงหลิงได้แต่ไล่พวกเขาไปให้หมด เหลือแค่เปาเอ๋อที่อยู่เป็นเพื่อนน้องสาวที่นี่

เดิมทีพรุ่งนี้พวกเด็กๆจะไปเยี่ยมอู๋ซ่างหวง แต่เพราะเวลาที่เร่งรีบ จึงได้แต่ไปกลับไปก่อน รอให้กลับมาแล้วค่อยไปเยี่ยมอู๋ซ่างหวง

พวกเขารีบออกเดินทางทันที ไม่ช้าก็ไปถึงทะเลสาบจิ้ง จากนั้นก็ทะลุผ่านทะเลสาบทิ้งกลับไปยังศตวรรษที่ยี่สิบสอง

ส่งตัวอย่างเลือดให้กับหยางหรูไห่อย่างเร็วที่สุด จากนั้นก็กลับไปบ้านพร้อมกัน

คนแก่ย่อมดีใจเป็นอย่างยิ่ง คอยปรนนิบัติหาของกินอร่อยให้ตลอดทั้งสองวัน

เมื่อถึงวันที่สาม เดิมทีต้องกลับไปที่สถาบันวิจัยเพื่อเอารายงาน แต่ว่าศาสตราจารย์ได้ถามพวกเขา“กลับมากันหมดแล้ว จะไปเยี่ยมผู้อาวุโสฮุยจงหรือไม่”

เด็กทั้งสี่คนครุ่นคิดชั่วครู่ “ไปก็ได้”

เพราะว่า ก็เป็นบรรพบุรุษของครอบครัวตนเอง และก่อนหน้านี้ตอนที่มาใช้ชีวิตเรียนหนังสืออยู่ บรรพบุรุษคนนี้ก็มาเยี่ยมอยู่เสมอ ซื้อของเล่น พาออกไปเล่นไปกิน มีเงินให้ใช้ไม่น้อย

และรักพวกเขาด้วยใจจริง

พวกเด็กๆจึงซื้อผลไม้นั่งรถโดยสารไปเยี่ยมฮ่องเต้ฮุยจงและองค์รัชทายาท

ฮ่องเต้ฮุยจงเห็นพวกเขา ก็ตื้นตันมาก กอดพวกเขาทุกคนจนครบ ถามแล้วจึงได้ความว่ากลับมาจากเป่ยถัง จึงเอ่ยขึ้นว่า “ยากมากที่จะได้กลับมาสักครั้ง ต้องพักอยู่กับเทียดหลายวันหน่อย”

ข้าวเหนียวส่ายหน้า“ท่านเทียด ไม่ได้ พวกเราต้องกลับไปวันนี้ ต้องเอาตัวอย่างเลือดกลับไปให้ท่านแม่ ”

“กลับไป ทำไมเร็วอย่างนี้”ฮ่องเต้ฮุยจงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวัง “แล้วพวกเจ้าจะกลับมาอีกเมื่อไหร่”

“ไม่ช้านี้ รอให้กลับมาแล้วค่อยมาเยี่ยมท่านอีก”ทังหยวนพูด

“ได้ ถ้าอย่างนั้นกินข้าวด้วยกันก่อนค่อยไป……”ฮ่องเต้ฮุยจงชะงักไป “ใช่แล้ว เจ้าบอกว่าจะเอาตัวอย่างเลือดกลับไปให้แม่ บางทีหยวนชิงหลิงอาจจะไม่ให้พวกเจ้ากลับมาอีกก็ได้ พวกเจ้าสี่คนกลับมากันเองหรือ ”

“ใช่แล้ว พวกเรากลับมากันเอง”เซเว่นอัพพูดอย่างได้ใจ

ฮ่องเต้ฮุยจงอุ้มเซเว่นอัพเอาไว้ ดวงตาเป็นประกายวาววับ “ช่างเป็นเรื่องดีจริงๆ ข้าเองก็อยากจะกลับไปสักครั้ง พวกเจ้าพาข้ากลับไปด้วย”

“ได้”เซเว่นอัพตอบตกลงทันที

ทังหยวนมองมา รู้สึกไม่เหมาะสมเท่าไหร่ ก่อนหน้านี้เหมือนจะเคยได้ยินท่านแม่เล่าว่าท่านเทียดอยากจะให้แม่พากลับไปด้วย แต่ท่านแม่ไม่พาไป ในเมื่อท่านแม่ไม่พาไปด้วย เช่นนั้นต้องมีเหตุผลแน่นอน

ฉะนั้น ทังหยวนจึงลากตัวเซเว่นอัพไปอีกฝั่ง “เจ้าไปตอบตกลงจะพาท่านเทียดกลับไปได้อย่างไร ท่านแม่ไม่พาไป ย่อมต้องไม่อนุญาตให้เขาไปแน่นอน”

เซเว่นอัพบอกว่า“ทำไมจึงไม่อนุญาตให้กลับไป ท่านเทียดก็เป็นคนเป่ยถัง กลับไปดูบ้านเกิดจะเป็นอะไรไป ให้เขาปิดบังฐานะของตนเอง จากนั้นก็ไปอยู่ที่หอจัยซิงก็ได้ ในหอจัยซิงมีคนตั้งมากมายคอยจับตาดูเขา ยังจะกลัวว่าคุมไม่ได้อีกหรือ ”

ทังหยวนรู้สึกว่ามีเหตุผล ที่จริงหลังจากกลับไปแล้ว ก็หลบซ่อนอยู่ที่หอจัยซิง เข้าออกโดยการปกปิดใบหน้า ผ่านไปหลายปีก็ไม่มีใครจำเขาได้แล้ว

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ พากลับไปแล้วหากเขาไม่เชื่อฟัง พวกเราต้องรีบส่งเขากลับมาที่นี่ทันที”ที่สุดแล้วทังหยวนก็มีเมตตาในหัวใจ คิดว่าคนคนหนึ่งจากบ้านเกิดเมืองนอนมานานขนาดนี้แล้วย่อมอยากจะกลับไปเยี่ยมสักครั้ง ช่างน่าสงสารจริงๆ

ถ้าหากคนในหอจัยซิงคุมเขาไม่อยู่ พวกเขาจะช่วยกันดู อย่างไรเสียก็ต้องทำได้แน่