พลาด2 นิยาย บท 100

ฉันมองรอบ ๆ ห้อง ที่ตอนนี้มีแต่ดอกกุหลาบ แถมบนเตียงยังมีแบงก์พันเป็นปึก ๆ ตั้งเป็นกำแพงเมืองจีนล้อมรอบ ๆ กระดาษแผ่นนึงไว้

ฉันจึงรีบปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทันที ก่อนที่จะเดินเข้าไป หยิบมันขึ้นมาอ่าน...

เอิ่ม... ‘ใบผ่านงาน’

ตามด้วยลายเซ็นเขา คือต้องเวอร์ขนาดนี้มั้ย?

และฉันก็วางมันลงที่เดิม ไม่สนใจ เพราะตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญเท่า แบงก์พันเป็นปึก ๆ ตรงหน้าแล้ว

พอฉันเริ่มหยิบมันออกมาทีละปึก ทีละปึก กลับเห็นโพสอิทสีเหลืองข้างล่าง เขียนเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษเรียงกัน เป็นคำว่า...

‘M-a-r-r-y M-e?’

‘คำตอบ: ...............’

ฉันเอามือปิดปากแน่น ฉันรู้ว่ายังไงต้องแต่งอยู่แล้ว แต่ฉันไม่คิดและนึกไม่ถึงเลย ว่าพ่อเวียร์เขาจะมีโมเม้นน่ารัก ๆ แบบนี้ด้วย เคยเห็นเขาเอาแต่สั่งงาน บ้างาน บ้าอำนาจ กดดันฉัน แต่พอเขามาอยู่ในฐานะแฟน และพ่อของลูกในท้อง เขากลับเป็นอีกคน เป็นคนที่น่ารัก และดูแลเอาใจใส่ฉันดีมาก...

น้ำตาไหลลงอาบแก้มไม่หยุด พอ ๆ กับฉันตอนนี้ ที่เริ่มตัวสั่นเพราะแรงสะอื้นแล้ว ฉันไม่ไหว ไม่ไหวจริง ๆ ฉันดีใจจนหยุดน้ำตาตัวเองไม่ได้เลย

ฉันค่อย ๆ กวาดแบงก์พันเป็นปึก ๆ นั้นออกไป ก่อนที่จะเดินไปหยิบปากกา มาเขียนตอบเขาว่า...

‘YES’

และฉันก็รู้สึกถึงมือมือนึง ที่เข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง...

“ไง… เซอร์ไพรส์รึป่าว?” ฉันพยักหน้าทั้งน้ำตา มันพูดไม่ออก ได้แต่เม้มปากและกลั้นเสียงสะอื้นไว้

“ชอบไหม” ฉันพยักหน้าอีกครั้ง แล้วยกมือปาดน้ำตาที่ไหลออกมา

“ฮึก ๆ ชอบ… ชอบที่สุดเลย ฮือ ๆ โดยเฉพาะ… เงิน” เขาอมยิ้ม แล้วโน้มมาหอมแก้มฉันทันที

“งก อย่าไปนึกถึงเรื่องเงิน... ฉันมีอีกเยอะ” ฉันหันควับกลับไปมองเขา จนเราจมูกเราชนกัน

แล้วฉันก็หลับตาลงช้า ๆ ก่อนจะโน้มไปจุมพิตที่ริมฝีปากของคนตรงหน้า จนมือใหญ่ ๆ ของเขายกขึ้นมา ประคองหน้าฉันไว้

พอถอนจูบออกมาได้ เขาก็จ้องตาฉันทันที

“นายแอบทำเซอร์ไพรส์ฉันตอนไหน?” เขาเขี่ยแก้มฉัน แล้วมองไปที่เงินกับดอกไม้ ฉันนึกสงสัยเพราะเขาไม่ได้แวะธนาคาร หรือเตรียมอะไรมาจากเพนท์เฮ้าส์เลย แถมยังตัวติดฉันตลอดอีก

“คนจัดให้ อยู่ข้างนอก ส่วนเงินสามล้าน ฉันยืมคนแถวนี้ก่อน” ยืม? ต้องเครดิตดีขนาดไหนวะ ถึงกล้ายืมเงินสามล้านภายในวันเดียว

“ใครเหรอ?”

“ออกไปดู” แล้วเขาก็ลุกขึ้น ดึงมือฉันให้ลุกตาม ก่อนที่ฉันจะรีบเช็ดน้ำตาที่ปลื้มปริ่มออกจากแก้ม และเดินตามเขาออกมาถึงข้างนอก

และฉันก็เห็น อาสายฝน อาไวท์ และวายยืนยิ้มให้อยู่...

“ไงจ๊ะ ไออุ่น… ไม่ได้เจอกันเลย เผลอแป๊ปเดียวจะแต่งงานแล้ว”

ฉันวิ่งไปกอดอาสายฝนทันที ก่อนที่อาไวท์กับวายจะเดินเข้ามาใกล้ ๆ

“ใช่ๆ รีบแต่งไปไหนเจ๊ โลกไม่ได้แตกพรุ่งนี้ซะหน่อย” ฉันหันไปพลักวายทันที วายยังกวนทีนฉันเหมือนแต่ก่อนเด๊ะ!

“ก็คนมันสวย วายแกไม่โทรมา ไม่ติดต่อมาเลยนะ ไลน์ กับเฟซบุ๊คไม่เล่นรึไง” วายส่ายหน้ารัว แล้วเดินไปหยิบแก้วน้ำส้มยื่นให้ฉัน ส่วนพ่อเวียร์เขาก็ไปจัดการอาหารของเขาต่อ

“ไม่ว่าง เรียนต่อ ทำงาน วุ่นวายไปหมด ทำไมพ่อแม่ ถึงมีลูกคนเดียวก็ไม่รู้ ฉันรับทุกอย่างเลย ขนาดแฟนยังไม่มีเวลาหา”

อาสายฝนกับอาไวท์หัวเราะทันที

“เอาน่า เรียนจบทำงานแล้ว งั้นก็หาแฟนสักที พ่อเริ่มแก่ อยากมีหลาน เอ้อ... ได้ข่าวว่าหนูซินน์ท้องแล้วเหรอ อาเพิ่งไปงานแต่งเดือนที่แล้วเอง เร็วจริง ๆ ไอ้เซ็นกับณีเวียคงดีใจมาก

“ใช่ค่ะ แฝดด้วย อาไวท์กับอาสายฝนไม่กลับกรุงเทพเลยเหรอคะ แล้วไปงานแต่งซินน์ทำไมไออุ่นไม่เจอเลย?”

“อาไปแป๊บ ๆ ก็กลับ บางครั้งก็ไปหาเพื่อน ๆ ไปคุยงาน ไม่อยากอยู่กรุงเทพนาน คิดถึงปู่กับย่า” อาสายฝนดูเศร้าลงทันทีเมื่อพูดถึงปู่กับย่า จนวายโอบไหล่แม่ตัวเองไว้

“คนแก่อย่าคิดมาก เดี๋ยววายจะรีบหาเมีย มีหลานให้เลี้ยงนะครับ”

ฉันอดขำวายไม่ได้ อาสายฝนก็เหมือนกัน จนเราเดินมาย่างบาร์บีคิวกับพ่อเวียร์

“ไออุ่นน่ะโชคดีมาก ที่ได้เวียร์เป็นแฟน เขาโทรมาบอกวาย ว่าจะเซอร์ไพรส์ไออุ่น แต่นึกไม่ออกว่าจะทำยังไง ตาวายจึงเสนอไปว่า เซอไพรส์ด้วยเงินสิ ใคร ๆ ก็ชอบ ฮ่า ๆ”