บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1428

อดัมอึ้งไปครู่หนึ่ง “ว่าไงนะ? คุณกำลังพูดอะไร? คุณเป็นใคร? เอวลีนอยู่ไหน?”

“จำฉันไม่ได้แล้วเหรอ? คุณก็เหมือนพ่อแม่ของคุณนั่นแหละอดัม ไร้หัวใจและโหดร้าย” เชอร์ลี่ย์ล้อเลียนอย่างเย็นชา

อดัมเงียบไปชั่วครู่ก่อนสุดท้ายเขาจะตอบสนองกลับมา

“เธอเองเหรอ” ราวกับว่ามีบางอย่างมากระตุ้นภายในใจ

เขาตกตะลึงปนประหลาดใจ

“ใช่ ฉันเอง” เชอร์ลี่ย์ตอบอดัมอย่างไม่ลังเล “เดี๋ยวเร็ว ๆ นี้เราก็คงได้พบกัน แม้ว่าฉันไม่คิดว่านายจะตั้งตารอฉันหรอกใช่ไหม?”

อดัมเงียบไปก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “ทำไมเป็นเป็นเธอที่รับโทรศัพท์? เอวลีนอยู่ที่ไหน? เจเรมี่เป็นยังไงบ้าง?”

คนฟังเอ่ยอย่างเย้ยหยัน “ฉันไม่ได้บอกหรอกเหรอ? ว่าเดี๋ยวเขาก็ตายแล้ว ภรรยาที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็จะต้องใจสลายไปด้วยน่ะ”

“พูดบ้าอะไรเนี่ย! เขาไม่มีทางตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตได้!” น้ำเสียงของอดัมเอ่ยออกมาด้วยความตื่นตระหนก “ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเล่นแบบนี้แน่!”

อดัมรีบวางสาย

รอยยิ้มของเชอร์ลี่ย์กว้างขึ้นในขณะที่จ้องหน้าจอที่ค่อย ๆ หรี่แสงลงช้า ๆ

“เป็นใครกันถึงมาห้ามไม่ให้ฉันเล่นน่ะอดัม? เป็นตัวแทนของคนสองคนนั้นที่ตายไปแล้วเมื่อหลายปีก่อนงั้นเหรอ? ฮึ”

เธอเย้ยหยันแล้วโยนโทรศัพท์ลงบนเตียง ก่อนจะหยิบกระเป๋าเดินทางของตัวเอง แล้วออกจากห้องราวกับว่าเป็นเจ้าของ ขณะที่เดินผ่านตรงทางเข้าห้องเชอร์ลี่ย์ก็คว้าขวดชุดอโรมาเธอราพีข้างตู้ไปด้วยเช่นกัน

ในห้องน้ำ

เมเดลีนอยู่กับเจเรมี่เป็นเวลานานกระทั่งท้องฟ้าข้างนอกค่อย ๆ มืดลง เธอรู้สึกว่าอุณหภูมิร่างกายของเขาค่อย ๆ กลับสู่ปกติ

“ตอนนี้ไม่เจ็บแล้วละ ลินนี่” เจเรมี่คว้ามือของเมเดลีน เห็นได้ชัดเจนว่าเธอดูเหนื่อยและกำลังกังวลแค่ไหน

“กลับบ้านกันเถอะ” ดวงตาของเธอเปียกชื้นไปด้วยน้ำตาขณะเอ่ย “ฉันกลัวมากว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ เรามาพักผ่อนใหม่ก็ได้ตราบเท่าที่คุณไม่เป็นอะไร”