อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 682

“ในเมื่อเจ้ายืนยันที่จะปกป้องนาง งั้นก็ไปตายพร้อมกับนางเถอะ” สายตาชายแก่ชุดดำโหดเหี้ยม

กู้ชูหน่วนก็ไม่รู้เอาแรงมาจากไหน ผลักอาจารย์ซ่างกวน พร้อมพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ข้าไม่ใช่นักเรียนของราชวิทยาลัยแล้ว อาจารย์ซ่างกวนยุ่งเรื่องมากเกินไปไหม”

“ข้าไม่แล้งน้ำใจเหมือนคนบางคน แม้แต่ผู้มีพระคุณของตนก็ยังทอดทิ้ง”

กู้ชูหน่วนงง

อาจารย์ซ่างกวนพูดว่าทอดทิ้งผู้มีพระคุณสองครั้งแล้ว เขาอยากสื่อถึงอะไรกันแน่?

พูดดีอย่างที่สุดแล้ว ซ่างกวนฉู่ก็ไม่ยอมไป เดิมกู้ชูหน่วนยังอยากพูดกล่อมอีก จู่ๆ ก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรขึ้นมาได้ จึงแล้วแต่เขา

ตอนอยู่ที่ราชวิทยาลัย ซ่างกวนฉู่เปรียบเหมือนจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ วายร้ายที่สุด คนแบบนี้จะถูกฆ่าตายง่ายๆ ได้อย่างไร

หากเขาสามารถสู้ได้ บางทีคนของนางอาจจะมาทัน

“ในเมื่อเจ้าอยากตายขนาดนั้น ข้าทำได้เพียงขออวยพรให้เจ้าโชคดี”

ซ่างกวนฉู่อึ้งไปสักพัก

เขาคิดว่า นางน่าจะซาบซึ้งบ้าง คิดไม่ถึงว่านางกลับกระตือรือร้นขึ้นมา

ท่าทีแบบนี้ ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะคิดถึงภาพตอนที่อยู่แดนเหนือสุด

ไม่มีเวลาให้เขาได้คิดมากแล้ว เพราะหมัดทรงพลังของชายแก่ชุดดำ ลอยขึ้นมาพร้อมกับดิน กลายเป็นหุ่นดินโจมตีมาฆ่าเขา

อาจารย์ซ่างกวนไม่กล้าประมาท ยกฝ่ามือทำร้ายหุ่นดิน

หุ่นดินแตกสลาย ไม่ช้าก็ก่อตัวขึ้นมาใหม่ ไม่ว่าเขาจะต่อสู้ยังไงก็ไม่ตาย กลับยิ่งเหิมเกริม ทุกกระบวนท่าล้วนเพื่อเอาชีวิตเขา

กู้ชูหน่วนกวาดสายตามองการต่อสู้ ถึงแม้พลังวิทยายุทธของอาจารย์ซ่างกวนจะด้อยกว่าชายแก่ชุดดำสองระดับ แต่กระบวนท่าของเขาคล่องตัว มีประสบการณ์ในการต่อสู้มากมาย สามารถหลุดพ้นจากอันตรายได้ทุกครั้ง กู้ชูหน่วนก็ไม่ทันได้สนใจอาจารย์ซ่างกวนแล้ว เดินโซเซไปหาฝูกวง เอาเข็มออกมา ช่วยฝูกวงฝังเข็ม

ฝูกวงบาดเจ็บสาหัส เส้นประสาททั้งหมดเกือบถูกชายแก่ชุดดำสะเทือนแตกสลาย ฝ่ามือที่ตบทรวงอกแทบเอาชีวิตรอด

หลังจากยับยั้งอาการบาดเจ็บของเขาได้แล้ว กู้ชูหน่วนเอายาห้ามเลือดออกมา ช่วยห้ามเลือดให้กับฝูกวง

ฝูกวงฟื้นขึ้นมาอย่างมึนงง เขาขมวดคิ้วพร้อมรีบพูดขึ้นว่า “นายหญิงกู้.....”

“เจ้าบาดเจ็บสาหัส อย่าพูดอะไรมาก”