อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 691

ทั้งสองคนย่องเข้าไปอย่างระมัดระวัง จิตใต้สำนึกบอกพวกเขาว่าที่นี่อันตรายอย่างมาก

ตอนนี้พวกเขาต่างได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่มีกำลังที่จะต่อสู้ได้อีก ทำได้เพียงระวังแล้วก็ระมัดระวัง

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพวกเขาหรือเปล่า เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กลายร่างเล็กกว่าเดิม คดอยู่ตรงข้อมือกู้ชูหน่วน มองดูข้างหน้าอย่างตื่นเต้น แต่น้ำลายไหลอย่างไม่ขาดสาย

กู้ชูหน่วนสะบัดอย่างรังเกียจหลายที กลับไม่สามารถสะบัดเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์หลุด กลับถูกเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์รัดไว้ยิ่งแน่น

ในใจนางพูดอะไรไม่ออก พูดเตือนเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ให้ระวังตัวหน่อย แล้วก็เดินไปข้างหน้าต่อ

ภายในถ้ำมืดมิด ยื่นมือไปก็มองไม่เห็นอะไร พวกเขาเพิ่งก้าวเข้าไป เสียงเตือนข้างในก็ดังขึ้น กู้ชูหน่วนดึงตัวซ่างกวนฉู่ซ่อนอยู่หลังก้อนหินตรงทางแยก

ข้างหน้ามีเสียงฝีเท้าเดินมาอย่างเสถียร เพราะพวกเขาเพิ่งเข้ามาในถ้ำ ยังปรับตัวกับแสงสว่างในถ้ำไม่ได้ เหมือนมองเห็นชายคนหนึ่งวิ่งโซเซออกมา บนตัวเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

สายตาชายคนนั้นตกตะลึง วิ่งไปด้วย มองระวังหลังไปด้วย ราวกับด้านหลังมีน้ำเหนือและสัตว์ร้ายวิ่งไล่พวกเขามา

ทันใดนั้น ดาบอันร้ายกาจพุ่งผ่านมา ฟันขาซ้ายขวาของชายคนนั้นขาดทันที

“อ้าก.....”

เสียงร้องเจ็บปวดดั่งหมูถูกเชือดดังขึ้น

สิ่งที่ตอบสนองความโหดเหี้ยมโศกเศร้านั้นก็คือเล่มดาบนั้นหวนกลับมา ตัดมือทั้งสองข้างของชายคนนั้นขาด

“อ้าก......”

เสียงร้องเจ็บปวดดังขึ้นอย่างต่อเนื่องอีกครั้ง

ชายคนนั้นถูกตัดขาดทั้งแขนทั้งขา กลิ้งเจ็บปวดอยู่บนพื้น

กู้ชูหน่วนมองดูแล้วก็เห็นใจอย่างมาก โดยเฉพาะเห็นเลือดของเขาไหลเป็นสายน้ำที่เอ่อล้น

ด้านหลังมีเสียงฝีเท้าสองคนดังขึ้นพร้อมลมหายใจเยือกเย็น

แล้วเห็นชายสวมหน้ากากดำสองคนยื่นมือขวาคว้าจับดาบถือไว้ในมือ มองดูชายที่กลิ้งพื้นอยู่อย่างเจ็บปวด พร้อมพูดขึ้นด้วยความเย็นชาว่า “ผลจากการหักหลังสำนักวิญญาณมืด เจ้าทนรับไม่ได้แน่”