อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 696

กู้ชูหน่วนสวมชุดสีแดง ยืนอยู่ตรงตีนเขาอย่างโดดเด่น ราวกับเหมือนดอกไม้สวยหยาดเยิ้มพราวไปด้วยเสน่ห์

ได้ยินเสียงขี้อ้อนของจอมมาร ดวงตาของนางค่อยๆ เงยขึ้น

ตรงทางต้นลม เสียงเสวียซาพูดขึ้นอย่างรีบร้อนว่า “นายท่าน ทางขึ้นเขาอยู่ทางนี้”

“ข้าเป็นเจ้าเผ่าปีศาจ แม้แต่ทางของบ้านตัวเองก็ไม่รู้จักหรือ ใครให้เจ้าพูดมาก ปกติพี่สาวชอบในทางกลับกัน ข้าก็แค่อยากรู้ว่าพี่สาวจะขึ้นมาทางนี้หรือเปล่า ตอนนี้ข้ารู้แล้ว พี่สาวไม่ได้มาทางนี้”

“นายท่าน ท่านผิดอีกแล้ว ทางขึ้นเขาไม่ไกลขนาดนั้น”

“ข้ารู้แล้ว”

“นายท่าน ท่านไปผิดทิศทางแล้ว แม่นางกู้น่าจะอยู่ทางทิศนั้น”

“ไอ้สารเลว ทำไมเจ้าไม่พูดแต่แรก พี่สาวขึ้นไปถึงบนยอดเขาแล้วใช่ไหม? ข้าก็รู้อยู่แล้ว พี่สาวรีบร้อนใจที่จะเจอข้า จึงรีบขึ้นไปบนเขาแล้ว”

“……"

กู้ชูหน่วนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

นานขนาดนี้แล้ว ซือโม่เฟยยังเป็นคนขี้หลงทาง แม้แต่ทางเข้าประตูบ้านตนเองยังไม่จำ เสียแรงที่ก่อนหน้านี้นางยังหวังให้เขานำทาง

พายุอันรุนแรงพัดผ่าน จอมมารก็มาถึงตรงได้นางแล้ว มองดูนางอย่างตื่นเต้นดีใจ ดวงตาคู่หยาดเยิ้มแวววาวเป็นประกาย ราวกับเขามีเรื่องที่อยากพูดกับนางมากมาย สุดท้ายกลายเป็นเสียงเศร้าน่าสงสาร ร่างกายเอนพิงนางอย่างอ่อนแรงราวกับไม่มีกระดูก

“พี่สาว เจ้าลืมอาโม่ไปแล้วหรือเปล่า ตั้งนานขนาดนี้ค่อยมาหาอาโม่”

รูปร่างเขาสูงกว่ากู้ชูหน่วน ตอนนี้เอนพิงซบอกกู้ชูหน่วน เหมือนคุกเข่าอยู่

แต่เขาก็ยินยอม ออดอ้อนอยู่ในอ้อมกอดของนาง

กู้ชูหน่วนยกมือขวาขึ้นมา ดันหัวของเขาออกไป

“พูดจาดีๆ ห้ามลวนลาม”

“อาโม่ยอมให้เจ้าลวนลาม”

ซือโม่เฟยขยับเข้าไปอีก ไม่สนใจเลยว่ายังมีเสวียซาที่ยืนอยู่ด้านข้างอย่างทำตัวไม่ถูก

เสวียซาหันหน้าไปอย่างหน้าแดง

ด้านความผิดปกติของนายท่านตนเองนี้ เหมือนเขาเคยชินแล้วแต่แรก