LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 73

พิษสวาท | ตอนที่ 72 | ครอบครัว (จำลอง)

ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

ร้านอาหารญี่ปุ่น

"งั่ม ๆ ๆ เคี้ยวก่อนแล้วค่อยกลืนแบบนี้นะ" ตะวันนั่งป้อนอาหารไข่ตุ๋นอ่อน ๆ ให้กับเซอร์เวย์ ที่นั่งอยู่บนตักของเธอในตอนนี้

เด็กอ้วนก็เคี้ยวบ้าง คายออกมาเล่นบ้างไปตามประสา จนเลอะเทอะเต็มเสื้อของเขาไปหมด

"เธอก็กินได้แล้วน่า" รันเวย์นั่งทานอาหารไปก็มองดูตะวันที่ยังคงป้อนอาหารให้เซอร์เวย์ก่อน จนอาหารที่มาเสิร์ฟให้กับเธอมันเย็นชืดไปหมดแล้ว

"เดี๋ยวตะวันรอให้เจ้าอ้วนอิ่มก่อนดีกว่าค่ะ" เธอเช็ดมุมปากที่เลอะเทอะให้เด็กน้อย ก่อนจะหอมหัวโหนกนูนของเด็กอ้วนไปเบา ๆ

"มะ แม..หม่ำ " เด็กอ้วนทำท่าปรบมือและเคี้ยวแก้มตุ้ย ๆ ต่อไป

"หม่ำ ๆ " เซอร์เวย์กินก็พยายามจะออกเสียงพูดไปด้วย ซึ่งคำเรียกของเซอร์เวย์มันก็ทำให้คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ถึงกับแอบชะงักไปได้เหมือนกัน

"งั่มงั่ม ๆ หม่ำ ๆ " ตะวันยังคงก้มหน้าก้มตาป้อนเด็กอ้วนของเธออย่างใจเย็น ซึ่งเซอร์เวย์ก็ค่อย ๆ กินได้ทีละนิดทีละหน่อยจริง ๆ

แถมเขายังติดเล่นของกินเป็นอย่างมาก คนที่จะเลี้ยงเซอร์เวย์จึงควรเป็นคนที่ใจเย็น และมีความอดทนแบบเธอคนนี้เลย

"เก่งมากเลยนะเจ้าถังแก๊สของตะวัน" ตะวันวางไข่ตุ๋นที่เกือบจะหมดถ้วยลง และยื่นขวดนมให้เด็กอ้วนแทน

"อร่อยมากเลยใช่ไหมครับ..งั้นก็ต้องขอบคุณคุณพ่อเร็วที่พามากินข้าว" ตะวันเช็ดมุมปากให้เสร็จก็หันไปชี้ทางรันเวย์ พร้อมกับจับมือทั้งสองข้างของเด็กอ้วนประกบกันและสอนให้เซอร์เวย์พูดคำว่าขอบคุณอย่างช้า ๆ

"ขอบคุณครับ...ขอบคุณครับพ่อ.." ตะวันทำท่าไปด้วยและพูดแทนให้ด้วย ซึ่งรันเวย์ก็นั่งมองสองคนตรงหน้าอย่างนิ่ง ๆ เขาไม่ได้ตอบรับอะไรแต่ก็ไม่ได้ดูรังเกียจอะไรเหมือนเช่นก่อน ๆ

"หึ" ร่างสูงเอื้อมมือไปเช็ดคราบไข่ตุ๋นที่เปื้อนบนหน้าของเธอออกให้ทันที

"แย่งเด็กมันกินด้วยหรือไง?" เขาเอ่ยแซวตะวันก่อนจะยกมือเรียกพนักงานเพื่อสั่งอาหารให้ตะวันใหม่

"คุณรันไม่ต้องสั่งเพิ่มหรอกค่ะ ตะวันกินถ้วยนี้ได้" ตะวันรีบห้ามเอาไว้ทันที แต่เหมือนว่ารันเวย์จะไม่ได้ฟังเอา

"เอาแบบนี้อีกสักถ้วยหนึ่ง และก็เบียร์มาแก้วหนึ่ง" รันเวย์หันไปสั่งกับพนักงาน

"อาหารมันต้องกินตอนร้อน ๆ ถึงจะอร่อย" ร่างสูงพูดพร้อมกับเลื่อนถ้วยเก่าไปวางไว้ริม ๆ โต๊ะแทน

หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จแล้ว รันเวย์ก็เลยพาตะวันและลูกชายของเขาเดินไปช็อปปิงเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวต่าง ๆ

"ไปบอกไซซ์ตัวพนักงานสิ เขาจะได้เอาแบบมาให้เลือก" รันเวย์ที่อุ้มเจ้าเด็กอ้วนอยู่ก็หันไปบอกกับตะวันขณะที่ทั้งคู่กำลังเลือกซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้กับเซอร์เวย์ เพราะเซอร์เวย์ตัวโตไวมาก ๆ เสื้อติดที่พุงน้อย ๆ ของเขาไปหมดแล้ว

"เด็ก 1 ขวบ ไซซ์ XL ค่ะ" ตะวันหันไปบอกกับพนักงานสาวสวยของเสื้อผ้าแบรนด์หนึ่ง

ซึ่งหลังจากที่พนักงานหิ้วเสื้อผ้ามาให้เลือก ตะวันก็ยืนเลือกยืนลองให้เซอร์เวย์อยู่สักพัก เพื่อวัดไซซ์ตัวให้แน่ชัดว่าใส่ได้

"ใส่ชุดไหนดีนะ หล่อทุกชุดเลยเนี่ย" เธอพูดหยอกเล่นกับเซอร์เวย์ ซึ่งเจ้าอ้วนก็ทำท่าจะกำชุดที่ตะวันเอามาลองให้ไม่ยอมปล่อยออกเลย

"เอาไซซ์นี้ ทุกชุดทุกแบบที่มี" รันเวย์อุ้มเซอร์เวย์ไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งก็ลวงบัตรเครดิตของเขายื่นให้พนักงานไปทันที

"ทางเรามีรถเข็นเด็กคอลเลกชันใหม่ล่าสุดด้วยนะคะ คุณลูกค้าสนใจจะ (พนักงานสาว) / เอามาเลย (รันเวย์) " ยังไม่ทันที่พนักงานจะพูดจบเขาก็ตอบตกลงเหมาของใช้เด็กเกือบจะทั้งร้านได้เลย

หลังจากซื้อของใช้ให้เซอร์เวย์เสร็จ รันเวย์ก็จับเจ้าอ้วนนอนลงไปในรถเข็นแบรนด์หรูคันใหม่ที่เพิ่งจะถอยออกมาจากร้านได้หมาด ๆ พร้อมกับเอาถุงช็อปปิงต่าง ๆ แขวนไปด้วย

"ขอบคุณที่ซื้อของให้เจ้าอ้วนนะคะ" ตะวันยกมือไหว้ขอบคุณแทนเด็กอ้วนของเธอ

รันเวย์รับไหว้ของเด็กสาว ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ตะวันเล็กน้อย

"เธอทำเหมือนกับฉันซื้อของให้ลูกเธออย่างงั้นอะ" เขาเอ่ยถามกลับเธอไปอย่างแผ่วเบา