จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 89

บทที่ 88 เขาไม่ใช่หมอเทพ

เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ หลินหยุนไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน

“ผู้อำนวยการโจว ท่านบอกเวลากำหนดการที่ชัดเจนให้กับฉัน” หลินหยุนกล่าว

เมื่อโจวชิงเหอได้ยินดังนั้น ดีใจในทันทีแล้วพูดว่า“สิบโมงเช้าพวกเขาก็มาถึงกันแล้ว คุณอยู่ที่ไหน ตอนนี้ฉันจะไปรับคุณมา เพื่อพบกับคนของพวกเรากันก่อน! ”

หลินหยุนคิดเล็กน้อย พูดว่า“ไม่ต้องหรอก ท่านบอกตำแหน่งที่อยู่มา ฉันจะเรียกรถบริการไปเอง”

“ตกลง ถ้าอย่างนั้นคุณก็มาที่มหาวิทยาลัยการแพทย์หลินโจว! ” โจวชิงเหอกล่าว

ตอนนี้คือช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อน มหาวิทยาลัยการแพทย์หลินโจวไม่มีผู้คนสักเท่าไหร่ ใช้สถานที่แห่งนี้เป็นที่จัดการเสวนา ก็ถือว่าเป็นทางเลือกที่ดีไม่น้อยเลยทีเดียว

ภายในมหาวิทยาลัยการแพทย์หลินโจวมีภูมิทัศน์ที่สวยงามร่มรื่น บนต้นไม้บนถนนที่มีต้นไม้ปกคลุมเขียวชอุ่มสองข้างทาง แขวนป้ายต้อนรับ“ยินดีต้อนรับคณะแพทย์ผู้เชี่ยวชาญจากสมาคมแพทย์ฉินโจวเยี่ยมชมและศึกษาดูงาน! ”

โจวชิงเหอรอรับหลินหยุนอยู่ที่ประตูมหาวิทยาลัย

“หมอเทพหลิน ครั้งนี้คนจากสมาคมแพทย์ฉินโจวมาเยือนหลินโจว แม้ว่าพวกเราจะได้เปรียบจากการที่เป็นเจ้าบ้านผู้จัดงาน แต่ว่าฉินโจวนั้นเป็นถิ่นกำเนิดของหมอเซียน ครั้งหนึ่งเคยได้รับการยกย่องเป็นแบบอย่างสำหรับผู้ที่ศึกษาวิชาการแพทย์ ซึ่งวิชาการแพทย์ของพวกเขานั้นมีชื่อเสียงและเป็นที่ยอมรับของชนชาวจีนทั่วไปทั้งหมด”

“ดังนั้น โอกาสที่พวกเราจะพ่ายแพ้มีสูงมาก ฉันก็หมดหนทาง จึงต้องเชิญคุณมาเป็นหลักสำคัญให้กับพวกเราในครั้งนี้! ”

หลินหยุนพูดว่า“ไม่มีปัญหา ฉันก็เป็นคนหลินโจว ตามหลักความเป็นจริงฉันก็สมควรที่จะช่วยเหลือวงการแพทย์ของหลินโจวอีกแรงหนึ่งด้วยเช่นกัน”

โจวชิงเหอได้ฟังแล้วรู้สึกโล่งใจ ยิ้มแล้วพูดว่า“ฉันจะพาคุณไปยังสถานที่จัดเสวนา ศาสตราจารย์โม่แห่งมหาวิทยาลัยการแพทย์และท่านอื่น ๆ ก็มาถึงกันแล้ว”

“ตกลง” หลินหยุนตอบ

หลินหยุนเดินตามโจวชิงเหอมายังฝ่ายทีมตัวแทนที่ทางมหาวิทยาลัยการแพทย์หลินโจวได้คัดเลือกเอาไว้ สถานที่จัดการเสวนาคือห้องประชุมประจำมหาวิทยาลัยการแพทย์ ข้างในมีคนนั่งอยู่กันเต็มจำนวนหลายสิบคน

แต่ว่าส่วนใหญ่เป็นคนวัยรุ่น น่าจะได้ยินได้ฟังข่าวคราว ซึ่งคงเป็นกลุ่มนักศึกษาของมหาวิทยาลัยการแพทย์ที่มาเพื่อดูกิจกรรมและสร้างบรรยากาศ

ตรงกลางของกลุ่มคนเหล่านี้ มีผู้อาวุโสในชุดลำลองสีเทาท่านหนึ่ง คงน่าจะเป็นหัวหน้าทีมของคนเหล่านี้

“ท่านโม่ ฉันกลับมาแล้ว! ” โจวชิงเหอกล่าว

นักศึกษาบริเวณรอบ ๆ ได้เปิดทาง เพื่อให้โจวชิงเหอได้เดินเข้าไป

ผู้อาวุโสมองไปที่โจวชิงเหอ สีหน้าเต็มไปด้วยความโมโห พูดอย่างจริงจังว่า“ผู้อำนวยการโจวกลับมาได้ถูกเวลาพอดี คนจากสมาคมแพทย์ฉินโจวใกล้จะมาถึงกันแล้ว เดิมทีกำหนดการเอาไว้ว่าจะเริ่มทำการแข่งขันพรุ่งนี้ แต่คนของฉินโจวบอกว่าพรุ่งนี้พวกเขาจะไปที่ชิ่งโจว ดังนั้น พวกเราจะต้องรีบกำหนดตัวแทนที่จะเข้าทำการแข่งขันแล้ว”

โจวชิงเหอพูดด้วยความตกตะลึงว่า“ทำไมเร็วขนาดนี้! คนของสมาคมแพทย์ฉินโจวมีความมั่นใจมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ”

อธิการบดีมหาวิทยาลัยการแพทย์หลินโจว ซูชิงเหยียนพูดว่า“ผู้อำนวยการโจว ไม่ใช่คนของสมาคมการแพทย์ฉินโจวมีความมั่นใจ แต่ที่จริงคือพวกเขาไม่ได้เห็นวงการแพทย์หลินโจวของพวกเราอยู่ในสายตาต่างหาก! ”

“ไม่เพียงแค่หลินโจวของพวกเรา ต่อให้ทั้งมณฑลหลิงหนาน ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ไม่เคยที่จะอยู่ในสายตาของพวกคนของสมาคมแพทย์ฉินโจวเลย?”

“ฉันได้ยินมาว่า พวกเขาขู่ขวัญเอาไว้ วันนี้จะปราบเมืองหลินโจว พรุ่งนี้จะปราบเมืองชิ่งโจว และภายในสิบแปดวัน จะปราบให้ทั่วทั้งสิบแปดเมืองในมณฑลหลิงหนาน! ”

“พวกคนของสมาคมแพทย์ฉินโจวนี้จะหลงระเริงไปกันใหญ่แล้ว! ”

“ใช่น่ะสิ หลงระเริงมากเกินไปแล้ว! พวกนักศึกษาที่อยู่บริเวณรอบข้างได้ฟังดังนี้แล้วต่างพากันเดือดดาล สีหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความโกรธ”

“คนของสมาคมแพทย์ฉินโจวก็เป็นเช่นนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วไม่ใช่เหรอ? แต่ว่าพวกเขาก็มีต้นทุนที่จะหลงระเริงกันจริง ๆ การเสวนาในอดีตที่ผ่านมา สิบแปดเมืองในมณฑลหลิงหนาน เคยมีใครเอาชนะฉินโจวได้บ้าง? ” มีนักศึกษาที่หน้าม่อยคอตกได้กล่าวขึ้น

“โธ่ ก็ใช่น่ะสิ คนของสมาคมแพทย์ฉินโจวมีฝีมือที่เก่งกาจกันจริง ๆ ใครให้พวกเขาเป็นถิ่นกำเนิดหมอเซียนกันล่ะ? ” มีนักศึกษาบางคนเริ่มทอดถอนหายใจอีก

จากนั้น สีหน้าอารมณ์โกรธบนใบหน้าของนักศึกษาเหล่านั้นก็เริ่มสูญหายไป กลับกลายเป็นท่าทางที่หงอยเหงาเศร้าซึมมาทดแทน

ฉินโจวเป็นดินแดนของผู้มีวิชาการแพทย์ชั้นเซียน คนของสมาคมแพทย์ฉินโจวจึงมีต้นทุนที่สามารถหลงระเริงได้จริง ๆ!

หลินหยุนมีความเหยียดหยามพวกนักศึกษาของมหาวิทยาลัยการแพทย์หลินโจวบ้างเล็กน้อย การแข่งขันยังไม่ได้เริ่มต้นขึ้น พวกเขาก็แพ้ในด้านขวัญกำลังใจแล้ว การแข่งขันแบบนี้ จะเอาชนะได้อย่างไรกัน!