จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 103

บทที่ 102 ครึ่งขั้นสูงสุด

ชั่วเวลานั้น ทั้งเคราและเส้นผมของฉินหนันเทียนล้วนปลิวไสวขึ้นไปบนอากาศ มีระลอกคลื่นที่มองเห็นได้ด้วยตาแผ่รัศมีล้อมรอบตัวเขา ซึ่งนั่นเป็นผลมาจากการเพิ่มพูนของพลังชี่แท้

"แท้ที่จริงแล้ว นี่ก็คือขั้นสูงสุด!"

ฉินหนันเทียนกางมือทั้งสองออกกว้าง โอบกอดอากาศตรงหน้าด้วยท่วงท่าและสีหน้าเพลิดเพลิน

“ไม่น่าแปลกใจเลย ที่มีคนกล่าวขานต่อกันมาว่า ปรมาจารย์บู๊ถือเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกแห่งบู๊ เป็นเทพมังกรจากสรวงสวรรค์ แท้ที่จริงแล้วนี่ก็คือความสามารถหนึ่ง ในการเปลี่ยนระดับขึ้นเป็นปรมาจารย์ขั้นสูงสุดนี่เอง!”

จู่ๆ ฉินหนันเทียนก็หันไปมองแขนของตัวเอง จากนั้น เหตุการณ์แปลกประหลาดบางอย่างก็เกิดขึ้น แขนของเขาค่อยๆปรากฏเกราะอันมีลักษณะโปร่งใสออกมาชั้นหนึ่ง

ฉินหนันเทียนเพียงคิดในใจ เกราะที่ว่านั้นก็หายไป จากนั้นกระบี่ยาวซึ่งมีลักษณะโปร่งใสเล่มหนึ่งก็งอกออกมาจากมือของเขา

"การฝึกฝนวิชาบู๊ ไม่ว่าจะมาจากพรแสวงหรือพรสวรรค์ทั้งหมดที่ทุ่มเทไป เมื่อก้าวถึงขั้นสูงสุด จะสามารถปลดปล่อยพลังชี่แท้ออกมาข้างนอกได้ ทั้งยังสามารถปรับเปลี่ยนรูปแบบได้มากมายหลากหลาย"

ฉินหนันเทียนในยามนี้ เปรียบเสมือนเด็กที่ได้เจอของเล่นชิ้นใหม่ เอาแต่เล่นกับของเล่นที่เพิ่งได้พบเจอชิ้นนี้ไม่หยุด

ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ เมื่อได้เห็นฉากนี้เข้า ดวงตาของพวกเขาต่างก็เบิกกว้างโดยพร้อมเพรียงกัน

"นี่...นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ท่านเจ้าบ้านถึงปรับเปลี่ยนอาวุธจากอากาศได้เชียวเหรอ!"

"มันไม่ใช่การปรับสร้าง อาวุธเหล่านั้นล้วนเป็นผลของพลังชี่แท้ ที่เปลี่ยนรูปลักษณ์ออกมาเป็นอาวุธต่างหาก ฉันเข้าใจแล้ว ปรมาจารย์ขั้นสูงสุด! ปรมาจารย์ขั้นสูงสุด! แท้ที่จริงแล้วนี่ก็คือความหมายของคำว่าปรมาจารย์ขั้นสูงสุดนี่เอง!"

ทุกคนในตระกูลฉินต่างตื่นเต้นยินดีอย่างมาก ฉินอู๋ซวงยิ่งตื่นเต้นกว่า แทบจะต้องกลั้นหายใจพูดออกมากว่าจะครบทุกคำได้ "ปร มา จารย์ ขั้น สูง สุด ! ความแข็งแกร่งของท่านพ่อมาถึงขั้นสูงสุดแล้ว! หลินชางฉอง ฉันจะรอดูซิว่า ครั้งนี้แกจะยังรอดตายไปได้อีกไหม! "

พวกเส้เทียนหัวมองดูจนตกตะลึง ปากอ้าตาค้างกันไปหมดแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะเป็นขาใหญ่ผู้มีอิทธิพลในเมืองก็จริง แต่พวกเขาก็ยังเป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น ไหนเลยจะเคยเห็นปรากฏการณ์ที่วิเศษเหนือมนุษย์ ประดุจเทพเซียนดังเช่นฉินหนันเทียนกันล่ะ?

“ นี่.. นี่มันเป็นกลปาหี่อะไรกันล่ะเนี่ย? มายากลเปลี่ยนแปลงสิ่งของเจ็ดสิบสองกระบวนท่าเรอะ! มันจะโม้เกินไปหน่อยแล้วมั้ง!” พวกเขาไม่สามารถอธิบายถึงสิ่งที่พวกเขาเห็นได้ ว่ามันคืออะไรกันแน่

แต่ฉินหนันเทียนก็ยังคงลอยค้างอยู่กลางอากาศ โดยไม่สนสายตาใครหน้าไหนอยู่อย่างนั้น อาวุธและชุดเกราะหลากหลายรูปแบบ ปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขาไม่หยุด ช่างเป็นการล้มล้างทฤษฎี และสติรับรู้ของผู้คนจำนวนมากไปอย่างสิ้นเชิงจริงๆ

"หมดกัน! หมดกัน! ต่อให้คุณหลินจะร้ายกาจขนาดไหน ก็คงไม่สามารถเอาชนะปีศาจที่สามารถเปลี่ยนสิ่งของได้หรอกมั๊ง!" เส้เทียนหัวสีหน้าสิ้นหวังสุดขีด

ฉินหนันเทียนรู้สึกฮึกเหิมอย่างยิ่ง มองลงมาจากด้านบน  แล้วพูดทั้งรอยยิ้มที่ดุร้ายว่า "ไอ้หนู ถ้าแกคุกเข่าร้องขอความเมตตาจากฉันซะตั้งแต่ตอนนี้ล่ะก็ ฉันอาจจะพิจารณาเหลือศพทั้งสภาพสมบูรณ์ไว้ให้แกก็ได้นะ!"

ทางฝั่งหลินหยุน ที่ได้เผชิญหน้ากับฉินหนันเทียนผู้เลื่อนระดับอย่างกะทันหัน ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ทั้งสิ้น กลับกัน เขายังพูดขึ้นด้วยท่าทีที่แฝงแววดูถูกเย้ยหยันว่า "แกฝืนบังคับให้ตัวเองเลื่อนระดับญาณเช่นนี้ ต่อจากนี้ไป เส้นทางสู่การฝึกวิชาบู๊ของแก มันก็จะหยุดอยู่เพียงแค่นี้ไปตลอดชีวิต "

รอยยิ้มของฉินหนันเทียนชะงักค้าง สีหน้าเริ่มเปลี่ยนไป

หลินหยุนพูดซ้ำอีกครั้ง "อีกทั้งแกก็ยังไม่ใช่ปรมาจารย์ตัวจริง เป็นแค่ครึ่งปรมาจารย์ก็เท่านั้น"

ฉินหนันเทียนไม่ได้ปฏิเสธ เพียงยกยิ้มเย็นชา "ต่อให้เป็นแค่ครึ่ง ก็เพียงพอแล้วที่จะฆ่าแก!"

“ จะลองดูก็ได้นะ” หลินหยุนพูดท้าทายด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

ฉินหนันเทียนใช้พลังชี่แท้บีบอัดรูปลักษณ์ขึ้นเป็นกระบี่ยาว พลางพูดอย่างภาคภูมิใจว่า

"ตอนนี้ฉันเข้าสู่ฐานการบำเพ็ญขั้นสูงสุด สามารถใช้วิชายุทธที่แท้จริงของตระกูลฉินได้แล้ว!"

ทุกคนในตระกูลฉินต่างตกตะลึงจนผงะ วิชายุทธที่แท้จริงของตระกูลฉิน!

หรือว่าจะเป็น...

"เพลงกระบี่คลื่นยักษ์!"

ต้องเป็นอย่างที่คิดแน่ๆ!

นี่เป็นวิชายุทธขั้นสูงสุดของตระกูลฉิน แต่จำเป็นต้องบรรลุขั้นสูงสุดก่อน จึงจะสามารถนำออกมาใช้ได้ แม้ว่าฉินหนันเทียนจะก้าวไปได้เพียงครึ่งขั้น แต่ก็มากพอที่จะนำออกมาใช้ได้แล้ว

ฉินหนันเทียนแผดเสียงคำรามก้องเสียงหนึ่ง กระบี่ของเขาก็ลอยขึ้นจากพื้น แล้วชี้ขึ้นฟ้าไปในแนวเฉียง

"ตายซะเถอะ!"

กระบี่เล่มนั้นแปรสภาพเป็นเหมือนดั่งธารน้ำอันเชี่ยวกราก โถมซัดสาดอย่างบ้าคลั่ง ผสานกับสายลมอันรุนแรง ก่อเกิดเป็นเกลียวคลื่นขนาดยักษ์ ม้วนตัวกินพื้นที่จนทั่วผืนฟ้าทั้งผืน

บนเกาะหูซินเกิดกระแสลมอันรุนแรงพัดกระหน่ำ บรรดาคนที่อยู่ในพลับพลาต่างต้องหรี่ตาลง เพื่อพยายามฝืนต้านกระแสลมอันรุนแรงบ้าคลั่งนี้

"แข็งแกร่งอะไรอย่างนี้! นี่มันแข็งแกร่งยิ่งกว่าคลื่นยักษ์สามชั้นหลงเหมิง เป็นสิบเท่าเลยก็ว่าได้!" ทุกคนในตระกูลฉินต่างตื่นเต้นตกตะลึงกันไม่หยุด

กระทั่งฉินอู๋ซวงก็ยังเต็มไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ "คิดไม่ถึงจริงๆว่า เพลงกระบี่คลื่นยักษ์ จะเป็นเคล็ดวิชาที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลฉินเรา!"

บรรดาคนธรรมดาอย่างพวกเส้เทียนหัว ได้แต่มองดูความยิ่งใหญ่ทรงพลานุภาพของแดนสวรรค์จนตาค้าง ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหวั่นพรั่นพรึง "นี่มัน... นี่มันยังนับว่าเป็นคนได้อยู่มั้ยเนี่ย?"

หลินหยุนยืนประจันหน้า หันไปทางกระบี่อันทรงพลังของฉินหนันเทียน ยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อน กระทั่งผมเส้นผมสักเส้น ก็ไม่ยังไม่มีวี่แววว่าถูกเป่าให้กระดิกด้วยซ้ำ