หลินไป๋หลัน นิยาย บท 64

เมิ่งซูฮวาเมื่อกลับมาถึงยังเรือนนอนก็รีบปิดประตูลงกลอน ใบหน้าที่เคยงดงามหยาดย้อยบัดนี้บูดเบี้ยวด้วยความโกรธ มือบางทั้งสองข้างคว้าผ้าห่มมาขยุ้มดึงทึ้งเพื่อระบายอารมณ์ นางอยากจะกรีดร้องออกมาดัง ๆ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่ใช่จวนของตน

              "คุณหนูเจ้าขา ใจเย็น ๆ ก่อนเถิดเจ้าค่ะ" ชิงลี่สาวใช้ข้างกายเอ่ย

        "เจ้าจะให้ข้าใจเย็นลงได้อย่างไรพี่เหวินหลงมีคู่หมั้นแล้วเจ้าได้ยินหรือไม่" เมิ่งซูฮวากัดฟันเอ่ยออกไป นางพยายามอดกลั้นไม่ให้แผดเสียงดังเล็ดรอดออกไป

       "ก็แค่คู่หมั้นยังมิได้ตบแต่งกันนี่เจ้าคะ คุณหนูของบ่าวงดงามเพียงใดเผลอ ๆ ท่านประมุขอาจจะเปลี่ยนมารักใคร่คุณหนูแทนก็เป็นได้" ชิงลี่เอ่ย คุณหนูของนางงดงามล่มแคว้นรูปร่างอรชรอ้อนแอ้นจนสตรีทั่วทั้งแคว้นต่างอิจฉา ยิ่งบุรุษไม่ต้องพูดถึงส่งแม่สื่อมาไม่เว้นว่างแต่คุณหนูไม่สนใจผู้ใด ผูกสมัครรักใคร่ท่านประมุขหนานเพียงผู้เดียว

     "ก็จริงอย่างที่เจ้าเอ่ยข้าจะต้องได้พี่เหวินหลงมาเคียงคู่ให้ได้" เมิ่งซูฮวายืนกรานแน่วแน่ ถึงแม้จะให้นางเป็นภรรยารองก็ยอมแล้วค่อยคิดหาวิธีกำจัดนางนั่นอีกที

       เมิ่งซูฮวาเป็นสตรีที่เพียบพร้อมด้วยหน้าตาและฐานะ บิดาเป็นถึงแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นเหว่ย มารดาเป็นน้องสาวฮองเฮา เนื่องด้วยเมิ่งซูฮวาเป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวและมีความสามารถสูงส่งเก่งทั้งด้านต่อสู้ด้วยพลังปราณที่แข็งแกร่งและมีธาตุพิเศษคือธาตุน้ำแข็งที่หาอยากซึ่งเป็นธาตุเดียวกับท่านประมุขหนานที่มีครอบครองเช่นกัน

      #ร้านน้ำชาหอมหมื่นลี้

     ตอนนี้ที่ร้านน้ำชาคนแน่นขนัดตา เพราะชาและขนมมีรสชาติอร่อยและมีหลากหลายให้เลือกลิ้มลองแถมยังมีสีสันแปลกใหม่อีก รวมถึงห้องรับรองด้านบนที่ค่าเข้านั้นแพงหูฉี่แต่ก็สวยงามสมราคาหลังจากที่ทางร้านได้เปิดให้เข้าชมห้องชมดารากับห้องสุริยาเคลื่อนคล้อยเมื่อวันเปิดร้านคนก็เข้าจองกันจนเต็มทุกวัน

            อีกหนึ่งเหตุผลที่คนทั่วเมืองเล่าลือกันเสมือนไฟลามทุ่มคือเรื่องที่คุณหนูหลินไป๋หลันเจ้าของกิจการร้านน้ำชาหอมหมื่นลี้คือคู่หมั้นของท่านประมุขหนานแห่งพรรคจันทรา ผู้คนต่างก็อยากมายลโฉมและเผื่อโชคดีอาจได้พบกับท่านประมุขแห่งพรรคจันทราอีกด้วย

"เฮ้อ..." ไป๋หลันถอนหายใจออกมาเสียงดัง

"เป็นอะไรหรือหลันหลัน" มีมี่ที่ได้ยินเสียงสหายถอนหายใจก็เอ่ยถาม

"ก็ข่าวลือที่ดังกระฉ่อนอยู่ตอนนี้ไง มันจะมีผลดีหรือผลเสียตามมาก็ไม่รู้ อันว่าปากคนยาวยิ่งกว่าปากกา ข้าไม่อยากเป็นคนดังอ่ะ" ไป๋หลันเอ่ยบอกสหายด้วยน้ำเสียงหน่ายใจ

"เอาน่า…ก็ใครใช้ให้เจ้าไปคว้าของสูงกันเล่า แต่ตอนนี้ก็ยังเป็นเรื่องที่ดีอยู่นะเห็นไหมลูกค้าเต็มร้านเลย แถมยังลูกค้าชั้นบนก็มีคนเข้าใช้บริการเยอะเชียว" มีมี่เอ่ยอย่างชอบอกชอบใจที่ห้องด้านบนทำกำไรอย่างงดงาม ทั้ง ๆ ที่ค่าตกแต่งนางแทบไม่ได้เสียเงินเลยเพราะของให้สหายเสกออกมาจากโลกเดิมทั้งนั้น พวกนางไม่ได้กลัวว่าจะมีคนถามไถ่เรื่องข้าวของที่เเปลกตาเหล่านั้นเพราะถามพวกนางก็หาทางเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว

"ยายคนขี้งกทั้งสองมาแอบอู้อยู่ตรงนี้เอง" เฉินหยางเอ่ยบอกน้องสาวทั้งสองปล่อยให้เขาต้อนรับลูกค้าคนเดียว

"พี่ใหญ่ ข้าอยากให้ท่านฝึกเอาไว้ให้คล่องเวลาที่ข้าและมีมี่ไม่อยู่ท่านจะได้ทำทุกอย่างได้" ไป๋หลันเอ่ย เพราะนางและมีมี่ต้องไปเข้าสำนักเซียนในเดือนหน้า

               "รู้เช่นนี้พี่ไม่ให้พวกเจ้าฝากตัวเป็นศิษย์อาจารย์หม่าหรอก"

"เอาน่าพี่หยาง ยุทธภพนี้ช่างกว้างไกลให้พวกข้าได้หาผู้ชาย เอ้ย!!...หาประสบการณ์ใหม่ ๆ บ้าง" มีมี่เอ่ยเย้าพี่ชายบุญธรรมโดยเน้นคำว่าผู้ชายให้ได้ยินชัด ๆ