แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 608

ผู้อำนวยการยืนอยู่บนแท่นบรรยายแล้วมองเฉินโม่ เดิมสีหน้าที่โกรธจัดของเขา แต่ตอนนี้มีร่องรอยความสงสัย

ผู้อำนวยการรู้จักเฉินโม่ เพราะคราวที่แล้วเฉินโม่ทำให้เขาจำได้อย่างลึกซึ้ง เขาเป็นนักเรียนที่แม้แต่ฉู่เหวินสงผู้ทรงอิทธิพลของอู่โจวก็ยังให้ความเคารพ

ผู้อำนวยการรู้สึกว่าเรื่องอาจไม่ได้เป็นอย่างที่จางเฉียงกล่าว อาจมีความลับอื่น ๆ นอกจากนี้ อีกสักครู่ก็จะเริ่มสอบเอ็นทรานซ์แล้ว ผู้อำนวยการไม่ต้องการให้เกิดปัญหาในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ

ดังนั้น ผู้อำนวยการจึงถามคำถามบางอย่าง หลังจากนั้นเขาก็รีบพาคนจากไป แต่ก่อนที่เขาจะไป เขากำชับเฉินโม่ว่า "ทำข้อสอบให้ดี!"

แล้วมองจางเฉียงด้วยความไม่พอใจ

เมื่อมองผู้อำนวยการที่มาเร็วและไปเร็ว ทำให้จางเฉียงรู้สึกตกตะลึง

นักเรียนที่ไม่รู้รายละเอียด ตกตะลึงเช่นกัน

"ผู้อำนวยการพูดง่ายเกินไปแล้วมั้ง!"

ตั้งแต่ต้นจนจบเฉินโม่นั่งเงียบ ๆ อยู่บนที่นั่ง ด้วยสีหน้าราบเรียบ เขาไม่ได้ลุกขึ้นยืนแม้แต่ตอนที่ผู้อำนวยการถามคำถาม

สำหรับเพื่อนนักเรียนแล้ว พวกเขารู้สึกว่าพฤติกรรมของเฉินโม่แย่มาก แต่ผู้อำนวยการไม่เพียงไม่ตำหนิเขา กลับดูแลเฉินโม่เป็นพิเศษ

สายตาของเพื่อนนักเรียนที่มองเฉินโม่ นอกจากความกลัวเกรงแล้ว ตอนนี้ยังมีความสงสัยเล็กน้อย

"พี่เฉินโม่ พี่สุดยอดมาก!" เจี่ยงหยาวยกนิ้วโป้งให้เฉินโม่ด้วยความตื่นเต้น เดิมเธอคิดว่าผู้อำนวยการที่เดินเข้ามาด้วยความโกรธ ต้องลงโทษเฉินโม่อย่างแน่นอน แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะจากไปแบบนี้

เจี่ยงหยาวนึกไม่ถึงว่าผู้อำนวยการจะเป็นคนที่พูดง่าย เธอรู้สึกว่าเฉินโม่ทำให้ผู้อำนวยการเกรงกลัว ดังนั้นผู้อำนวยการจึงไม่ลงโทษเฉินโม่

เฉินโม่ยิ้มบาง ๆ แต่ไม่พูดอะไร

"เป็นแบบนี้ได้อย่างไร?" จางเฉียงมองเฉินโม่ด้วยสีหน้าตื่นตะลึง ตอนนี้เขาได้เข้าใจผู้อำนวยการผิดไปแล้ว เขารู้สึกว่าผู้อำนวยการเข้าข้างเฉินโม่

จางเฉียงเดินกลับไปที่นั่งของตนเองด้วยความเศร้าหมอง เข้าก้มหน้าและดวงตาแดงก่ำ