The king of War นิยาย บท 251

“ผู้นำเฉิน เห็นแก่ความสัมพันธ์อันดีของเราทั้งสองตระกูลที่มีมาหลายปี ผมขอแนะนำให้คุณอย่างหนึ่ง ถ้าไม่มีหลักฐาน ก็กลับไปเถอะครับ!”

ซูเฉิงอู่ทำหน้าเรียบเฉย และพูดด้วยน้ำเสียงที่เหมาะสม

ถึงแม้ตระกูลซูกับตระกูลเฉินจะรู้จักกันมานาน แต่มันก็เป็นสิ่งท่ีเกิดขึ้นสมัยที่พ่อของซูเฉิงอู่ยังมีชีวิตอยู่ หลังจากที่พ่อของเขาเสียไป ตระกูลเฉินก็ไม่ได้ใกล้ชิดกับตระกูลซูเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

ถ้าตระกูลเฉินกับหยางเฉินเกิดเปิดศึกกันขึ้นมา เขาก็ไม่ลังเลเลยที่จะยืนอยู่ข้างหยางเฉิน

“ซูเฉิงอู่ นี่คุณกำลังข่มขู่ผมอยู่อย่างนั้นเหรอ?” เฉินซิงไห่โมโหขึ้นมาทันที

ในสายตาเขา ซูเฉิงอู่ก็เป็นแค่คนรุ่นหลังของตระกูลที่รู้จักกันมานานเท่านั้น ไม่นึกเลยว่าจะกล้ามาต่อต้านเขาตรงๆ แบบนี้

ไม่มีทางที่เขาจะเข้าใจหรอกว่า สิ่งที่ซูเฉิงอู่เพิ่งพูดมาเมื่อกี้นั้น ไม่ใช่การข่มขู่แต่มันเป็นการเตือนสติเท่านั้น

ซูเฉิงอู่ถอนหายใจออกมา ฐานะที่แท้จริงของหยางเฉินนั้น เขาไม่มีทางเปิดเผยแน่นอน

และเขาก็ได้พูดเตือนเฉินซิงไห่ไปแล้ว แต่ถ้าตระกูลเฉินยังจะรนหาที่ตายอีก มันก็โทษเขาไม่ได้อีก

“ผู้นำเฉิน ผมไม่ได้ข่มขู่คุณ แต่สิ่งที่ผมสามารถบอกคุณก็คือ ไม่ว่าใครก็ตาม ที่กล้าเปิดศึกกับคุณหยาง มันผู้นั้นก็คือศัตรูของตระกูลซู!”

ซูเฉิงอู่ทำหน้าแน่วแน่ และพูดต่อว่า “ต่อให้ต้องทุ่มกำลังทั้งหมดของตระกูลซู ผมก็ยอม!”

ตึง!

คำพูดที่ทั้งองอาจและทรงพลังของเขา ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างตกใจมาก

เพื่อลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนหนึ่ง ตระกูลซูถึงขั้นจะแตกหักกับตระกูลเฉินเลยเหรอ?

แม้แต่เฉินซิงไห่เองก็ยังงง ตระกูลซูที่คบหากันมาค่อนชีวิต ตอนนี้กลับมายืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของตัวเองซะแล้ว

มู่ตงเฟิงค่อยๆ หรี่ตาทั้งสองข้างลง เขาเริ่มรู้สึกแล้วว่า หยางเฉินนั้นไม่ธรรมดา แต่ก็สืบรู้แค่ว่า หยางเฉินนั้นเป็นแค่ลูกนอกสมรสที่ถูกตระกูลอวี๋เหวินขับไล่ออกไปเท่านั้น

ถึงแม้จะเกี่ยวข้องกับตระกูลอวี๋เหวิน แต่มันก็ไม่มากพอที่จะทำให้ซูเฉิงอู่ต้องมาปกป้องแบบนี้

“นี่คุณกำลังประกาศสงครามกับตระกูลเฉินอยู่ใช่มั้ย?”

เฉินซิงไห่ถามพร้อมกัดฟันแน่น

“มันก็ขึ้นอยู่กับว่าผู้นำเฉินนั้น จะตัดสินใจยังไง!”

ซูเฉิงอู่นั้นแสดงออกมาอย่างชัดเจน ด้วยท่าทางที่ทรงอำนาจ

“ได้ เมื่อเป็นแบบนั้น ฉันขอประกาศว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตระกูลเฉินแห่งเมืองโจวเฉิง ขอประกาศสงครามกับตระกูลซูแห่งเจียงโจว!”

เฉินซิงไห่เน้นทุกคำออกมาอย่างชัดเจน

“บริษัทไห่เต๋อ ขอประกาศสงครามกับตระกูลซูแห่งเจียงโจว!”

“บริษัทการผลิตตระกูลฉิน ขอประกาศสงครามกับตระกูลซูแห่งเจียงโจว!”

“ตระกูลเหวิน ขอประกาศสงครามกับตระกูลซูแห่งเจียงโจว!”

……

หลังจากคำพูดของเฉินซิงไห่สิ้นสุดลง เหล่าบรรดาเศรษฐีที่อยู่ตรงนั้น ต่างก็พากันประกาศสงครามกับตระกูลซูขึ้นมา

คำพูดที่ทรงอำนาจ ดังก้องอยู่ในห้องจัดเลี้ยงครั้งแล้วครั้งเล่า

ภาพเหล่านี้ ทำเขาพวกแขกที่อยู่ในงานต่างช็อกไปตามๆ กัน

แต่ทว่า ซูเฉิงอู่นั้นยังคงทำหน้าเรียบเฉย พร้อมกับสายตาที่ค่อนข้างเฉยชา

หยางเฉินนั้นกลับยิ้มออกมาอย่างไม่มีพิษมีภัย แล้วสายตาของเขาก็ไปหยุดอยู่ที่มู่ตงเฟิง “แล้วคุณล่ะครับ?”

ไม่มีใครคาดคิด ว่าหยางเฉินที่กำลังถูกเหล่าเศรษฐีของเมืองโจวเฉิงกดดันอยู่ จะกล้าหันไปซักถามมู่ตงเฟิงแบบนั้น

มู่ตงเฟิงหรี่ตาแล้วยิ้มออกมา “นี่ไอ้หนู แกคิดว่าแค่มีตระกูลซูกับลั่วปิงให้ท้าย แล้วแกก็สามารถหาเรื่องตระกูลมู่ได้แล้วอย่างนั้นใช่มั้ย?”

หยางเฉินส่ายหน้า

“ไอ้หนู ในเมื่อรู้แล้วว่าไม่ได้ แล้วแกยังกล้าท้าทายตระกูลมู่อีกเหรอ”

“นี่มันได้ใจเกินไปแล้ว แกคิดจริงๆ เหรอว่าเศรษฐีของเมืองโจวเฉิงมากมายอย่างพวกเรา จะทำอะไรตระกูลซูกับต้าเหอกรุ๊ปไม่ได้จริงๆ?”

“เจ้าบ้านมู่ ขอแค่คุณพูดมาคำเดียว ผมจะรีบจัดคน ไปทำสงครามกับต้าเหอกรุ๊ปทันที!”

……

บรรดาเศรษฐีของเมืองโจวเฉิงที่เพิ่งแสดงจุดยืนไป ตอนนี้ก็รีบแย่งกันพูดประจบ กลัวแต่ว่าถ้าประจบช้าไป จนทำให้มู่ตงเฟิงจำตัวเองไม่ได้

หยางเฉินขำออกมาอย่างไม่ชอบใจ มองไปยังมู่ตงเฟิงแล้วพูดออกมาว่า “คุณมันเป็นใคร? คิดว่าตัวเองมีค่ามากพอที่จะท้าทายผมได้รึไง?”

พอคำพูดนี้ถูกพูดออกไป ทุกคนต่างช็อกไปตามๆ กัน

รอยยิ้มบนใบหน้าของมู่ตงเฟิงนั้นถึงกับเกร็ง เขานึกไม่ถึงว่าวัยรุ่นคนหนึ่งจะกล้าพูดจาแบบนี้กับเขาได้

“ไอ้หนู แกยั่วยุฉันได้สำเร็จแล้ว แกควรรู้ไว้ ต่อให้อยู่ในเมืองเอก ก็ไม่มีใครกล้าพูดแบบนี้กับฉัน!” สายตาของมู่ตงเฟิงนั้นเต็มไปด้วยเยือกเย็น