พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 149

“ประธาน เป็นคุณวารุณีเอง”ดวงตามารุตเป็นประกาย มองวารุณีที่กำลังให้เงิน แล้วรีบเตือนนัทธี

นัทธีมองไปที่เขานิ่งๆ แล้วเอาสายตามองไปที่วารุณี

วารุณีกำลังก้มหน้าให้เงิน เลยไม่เห็นทั้งสองคน

จนรถแท็กซี่ขับออกไป หลีกทางออก ไม่มีรถแท็กซี่มาขวาง เธอจึงมองเห็นนัทธีกับมารุตที่อยู่ตรงข้าม

วารุณีก็คิดไม่ถึงว่าหลังจากเอาลูกไปไว้ที่อพาร์ทเมนท์แล้วมาประชุม จะบังเอิญเจอนัทธี ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ

แต่หลังจากแปลกใจ เธอก็จัดอารมณ์ของตัวเอง พยักหน้าให้นัทธีเล็กน้อย ถือว่าทักทายเขา

จากนั้นถือกระเป๋าไว้ไม่มองเขาอีก ก้าวขาที่ขาวและเรียวยาวออกไป ไปที่ทางเข้าอาคาร ท่าทางทั้งหมด เห็นได้ชัดว่าเย็นชาอย่างมาก

คิ้วของนัทธีขมวดเล็กน้อย ในใจไม่ค่อยสบายใจ ริมฝีปากบางๆเม้มเข้าหา มองแผ่นหลังของเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

มารุตก็มองวารุณี แล้วลูบคางพูดว่า“ประธาน เหมือนคุณวารุณีจะจงใจห่างเหินคุณนะ คงไม่ใช่ว่าเมื่อวานคุณปฏิเสธเธอหรอกนะครับ เธอเลยทำแบบนี้？”

นัทธีไม่พูด ได้แต่เม้มริมฝีปากแน่นขึ้น

ผ่านไปสักพัก เขาก็เอามือสอดไว้ที่กางเกง เดินไปหน้าอาคาร

มารุตก็ตามไปติดๆ

ไปถึงห้องประชุม นัทธียืนอยู่เวที สายตาที่ลึกซึ้งนั้นมองลงมา ท่ามกลางฝูงคนที่มืดมิด เตรียมหาพิกัดของวารุณีอย่างแน่แท้

วารุณีกำลังนั่งอยู่ที่มุมของแถวท้ายสุดในห้องประชุม ด้านหน้าถือสมุดโน้ต ในมือถือปากกาหนึ่งด้าม กำลังก้มลงจดแผนการใช้ผ้าในไตรมาสหน้า

จู่ๆ ผู้ชายที่ดูยังหนุ่มก็มานั่งข้างเธอ หันข้าง พูดจีบเธอด้วยรอยยิ้มที่คิดว่าหล่อที่สุด“คุณผู้หญิงครับ เดี๋ยวประชุมเสร็จ ไปดื่มกาแฟด้วยกันไหมครับ？”

“ไม่ค่ะ！”คิ้วของวารุณีขมวดเข้า แววตามีความรำคาญ

ชายหนุ่มทำเหมือนไม่ได้ยิน เอามือวางไว้ที่พนักพิงเก้าอี้ด้านหลังเธอแล้วหัวเราะฮี่ฮี่“อย่าเพิ่งรีบปฏิเสธสิ ผมรู้จักร้านกาแฟที่โรแมนติกมากร้านหนึ่ง แล้วก็มีการแสดงด้วย เป็นไง สนใจไหมครับ？”

วารุณีกระตุกมุมปากอย่างหมดคำพูด รำคาญเล็กน้อย เปิดกระเป๋าหยิบหูฟังมาใส่ ไม่อยากสนใจเขา แล้วเขียนของตัวเองต่อไป

อย่างไรก็ตามผู้ชายคนนี้ก็ไม่พอใจกับการกระทำของเธอมาก ยื่นมือจะดึงหูฟังเธอลง

ตอนนี้เอง มือใหญ่และเรียวยาวข้างหนึ่งก็ยื่นมา คว้าข้อมือของชายหนุ่มไว้ แล้วดึงชายหนุ่มขึ้นมาจากที่นั่ง

“คุณจะทำอะไรเธอ？”นัทธีมองผู้ชายคนนั้นเหมือนมองดูคนตาย ดวงตามีประกายความเย็นยะเยือกออกมาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้อารมณ์อย่างเย็นชา

“ปล่อยมือ เจ็บๆๆ......”ชายหนุ่มเจ็บจนร้องออกมา จนหน้าบิดเบี้ยว

ส่วนนัทธีกลับไม่คิดจะปล่อยมือเลย ออกแรงในมือใหญ่นั้นต่อไป

การเปลี่ยนแปลงนี้ ทำให้ห้องประชุมเงียบลงทันที ทุกคนต่างมองไป

วารุณีก็ไม่มีข้อยกเว้น เธออยู่ข้างๆ ถึงจะใส่หูฟัง ก็ได้ยินการเคลื่อนไหวข้างๆอย่างชัดเจน วินาทีที่เห็นนัทธีบิดชายหนุ่มคนนั้น เธอก็ถอดหูฟังแล้วขึ้นยืนมา

“ประธานนัทธี คุณ......”

เธอยังพูดไม่จบ นัทธีก็ถามชายคนนั้นอีก“พูดมา เมื่อกี๊คุณจะทำอะไร？”

“ผม......ผมผิดไปแล้ว ผมไม่ควรมายุ่งกับคุณผู้หญิงคนนี้ ขอโทษ......”ชายหนุ่มขอโทษอย่างน้ำตาไหล

เขาเดาตัวตนของนัทธีได้จากคำว่าประธานนัทธีจากปากของวารุณี แล้วในใจก็เสียใจอย่างมาก

ถ้ารู้ว่าจีบแล้วจะเอาปัญหามาให้แบบนี้ เขาคงไม่มาหรอก

วารุณีตกใจกับคำพูดของชายหนุ่ม

นัทธีโมโห เพราะว่าชายคนนี้มาจีบเธอ？