บทที่692 อยากขอให้เธอให้อภัย
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นบ้าหรือไง? ฉันเห็นหล่อนเดินอยู่ดีๆก็ทำจานตกลงมาแตก ราวกับว่าจงใจทำอย่างนั้นแหละ”
เมิ่งเส่โยวไม่ได้สนใจอะไรอื่น มุ่งกลับเข้าไปหลบในห้องน้ำด้านหลังร้านทันที จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าเน็ตหาข้อมูลข่าวสาร หลังจากที่ได้ทำการยืนยันจนแน่ใจแล้วว่าสิ่งที่ตนเห็นมาเมื่อกี้นี้เป็นเรื่องจริง เธอก็โกรธจนบีบนิ้วมือแน่น จากนั้นก็ปาโทรศัพท์ออกไป!
เพล้ง!
โทรศัพท์ถูกโยนไปยังหน้ากระจก จนเกิดเสียงดังสนั่นออกมา จากนั้นก็กลิ้งตกลงมายังอ่างล้างมือ
แต่แบบนี้แล้วก็ยังไม่สามารถคลายความโกรธแค้นของเมิ่งเส่โยวไปได้ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อ พอดีกับบนหน้าจอที่ปรากฏภาพหานมู่จื่อในชุดพิธีการขึ้นมาพอดี
หานมู่จื่อในภาพมีผิวขาวผ่อง ลำคอระหง ทั้งร่างไม่มีส่วนไหนที่ไม่เผยความงดงามออกมา
ทั้งหมดนี้ เดิมทีมันล้วนแล้วแต่จะต้องเป็นของเธอทั้งนั้น!!!
ภายในใจของเมิ่งเส่โยวกระอักกลายเป็นเลือด ยกโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วทุบหน้าจอเข้ากับกระจกไม่หยุด
ปัง!
ปัง!!
ปังปัง!!
เสียงดังสนั่นจากในห้องน้ำดังออกมาไม่หยุด
พนักงานที่อยู่ด้านนอกเมื่อได้ยินเสียงนี้ก็อดไม่ได้ที่จะย่นคิ้วสงสัยออกมาอย่างเสียไม่ได้
“เสียงอะไรเนี่ย? ฉันได้ยินเหมือนกับว่าจะดังออกมาจากในห้องน้ำ”
“ชู่ว์ รีบหุบปากไปเลย นอกจากนังเด็กตอแหลคนนั้นไงจะยังมีใครกล้ากราดเกรี้ยวได้ถึงขนาดนี้กัน? กระจกในห้องน้ำไม่รู้ว่าถูกเธอทุบแตกไปกี่บานแล้ว”
“หล่อนจะกลัวอะไร? ถึงจะทุบจนพังไปก็มีคนมาเปลี่ยนให้เธออยู่ดี ใครใช้ให้หล่อนเขวี้ยงแรงเองล่ะ?”
“ก็ใช่ เรื่องที่นอนพักสักตื่นก็ดีขึ้นแล้ว แต่หล่อนกลับมาพังร้านเละเทะ”
เมิ่งเส่โยวเอาแต่ทุบอยู่อย่างบ้าคลั่ง อย่างกับคนโรคจิตไม่มีผิด นิ้วมือรับรู้ถึงความเจ็บ เธอจึงได้สติกลับมา ทันทีที่มองก็พบว่ากระจกแตกละเอียดไปเสียแล้ว ส่วนมือของเธอนั้นถูกกระจกทิ่มตำจนมือแตกไปหมด
เลือดสดทำให้เธอคืนสติกลับมา
เมิ่งเส่โยวมองออกไปยังสีแดงบนนิ้วมือนั้นของเธอ อีกทั้งยังมีกระจกและโทรศัพท์ที่ได้ถูกทุบจนแตกพักไม่เหลือเค้าโครงเดิม เธอกัดริมฝีปากล่างของตัวเองด้วยความอาฆาตแค้นที่เหนือคำบรรยาย
ทำไม?
ทำไม??
ทำไมนังแพศยานั่นถึงได้โชคดีขนาดนั้น? ตอนแรกเธอก็แสดงออกไปอย่างระมัดระวังอยู่ตั้งนาน หานชิงที่ไม่อะไรกับเธอนัก ต่อมาถึงแม้ว่าเธอจะบอกเย่โม่เซินไปว่าเธอท้องลูกของเขาอยู่แต่เขากลับไม่เชื่อเธอเลยสักนิด
แต่กับมัน?
ตั้งแต่แรกเริ่มนั้นก็คือสถานะของการแต่งงานครั้งที่สอง ทั้งยังแต่งผู้หญิงแพศยาที่ท้องกับใครมาไม่รู้เข้ามาในตระกูลเย่ นึกไม่ถึงเลยว่ามันจะสามารถทำให้เย่โม่เซินรักได้
นี่ตกลงแล้วนี่มันเป็นโลกแบบไหนกันแน่ ทำไมผู้ชายพวกนี้บ้าบอกันไปหมด
เมิ่งเส่โยวโยนโทรศัพท์ทิ้ง คลำใบหน้าของตัวเอง
เธอยังไม่ดีพอตรงไหน?
ตรงไหนที่ยังสู้หานมู่จื่อไม่ได้? ทั้งๆที่...เธอก็ไม่มีตรงไหนที่แพ้มันเลย
ทำไมพระเจ้าถึงได้ลำเอียงรักแต่หานมู่จื่อคนเดียวอย่างนี้?
*
หานมู่จื่อนั่งอยู่บนโซฟาเป็นเวลานาน หลับไปอย่างไม่รู้ตัว จนจู่ๆเธอก็ตื่นขึ้นมา ถึงได้รู้ตัวว่าตัวเองนอนหลับไป
มองโทรศัพท์อีกครั้ง ก็พบว่าเพิ่งจะผ่านไปแค่ครึ่งชั่วโมงกว่าเอง
เมื่อก่อนตอนที่เธอยังทำงานอยู่ที่บริษัทตระกูลเย่ ได้รู้ว่าการประชุมของที่นี่จะใช้เวลาเปิดประชุมกันหลายชั่วโมง เพราะถึงอย่างไรนี่ก็เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ คนที่ถกแลกเปลี่ยนความคิดเห็นก็เยอะมากไปด้วย
คาดว่าเธอก็คงจะต้องอยู่รอเย่โม่เซินจนถึงตอนเที่ยงแน่ๆ แต่พอคิดไปแล้วมันดีเหมือนกัน พอถึงตอนเที่ยงแล้วก็จะได้ไปกินมื้อเที่ยงด้วย
ดังนั้นแล้วหานมู่จื่อจึงลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์เดินเข้าไปในห้องพัก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่