อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 139

วินาทีต่อมาสีหน้าของเฉินฮวนฮวนก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

เธอเบิกตากว้างและมองไปที่ชายตรงหน้าของเธออย่างไม่เชื่อสายตา เธอนึกไม่ออกว่าประโยคนี้ถูกพูดโดยเฟิงหานชวนจริงๆ

“คุณ คุณ คุณ... คุณมันอันธพาล!” เฉินฮวนฮวนพูดจาตะกุกตะกักและคำพูดเหล่านี้ก็หลุดออกมาจากปากของเธอ

“อะไรนะ ?” เฟิงหานชวนเลิกคิ้ว ในใจคิดอยากจะแกล้ง “ฮวนฮวน คุณเข้าใจผิดหรือผมเข้าใจผิด?”

“อะไรนะ คุณ... คุณไม่ได้หมายความว่า…” เฉินฮวนฮวนสับสนกับคำพูดของเฟิงหานชวนอีกครั้ง

“ผมหมายความว่ายังไง? เมื่อกี้คุณคิดว่าคืออะไร ?” เฟิงหานชวนก้มศีรษะลงเอาปลายจมูกของเขาถูกับปลายจมูกของเฉินฮวนฮวนเบาๆ ทำให้เธอรู้สึกคันที่จมูก

เฉินฮวนฮวนหน้าแดง เธอจ้องไปที่เขาด้วยความโกรธอย่างขีดสุดและกล่าวว่า "สิ่งที่คุณหมายถึงเป็นสิ่งที่ฉันคิดอย่างแน่นอน"

เธอไม่เข้าใจความหมายที่เฟิงหานชวนจะสื่อได้ไง เขาหมายความว่าอย่างงั้นแน่นอน และเธอไม่ได้เข้าใจผิด

“ที่ผมหมายถึงมันแค่ผิวเผิน คุณคิดว่าผมหมายถึงอะไร” เฟิงหานชวนจงใจพูดวกไปวนมากับเธอ

เฉินฮวนฮวนโกรธเขาจนหน้าแดง เธอรู้สึกว่าเฟิงหานชวนจงใจไม่ยอมรับและเขาหมายความอย่างนั้นแน่นอน !

“สิ่งที่คุณหมายถึงคือ …” เฉินฮวนฮวนจ้องมาที่เขา จากนั้นสีหน้าของเธอก็อ่อนลง และแกล้งถามกลับไปว่า “คุณแน่ใจว่าคืนนี้คุณมีความสามารถพอที่จะทำให้ฉันนอนไม่หลับทั้งคืน ?”

เนื่องจากเฟิงหานชวนต้องการปรับทัศนคติของเธอ แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้โดยง่ายๆ ไม่งั้นคงได้คิดว่าเธอเป็นคนหัวอ่อนที่จะแกล้งยังไงก็ได้

เฟิงหานชวนตกตะลึง หยามเกินไปแล้ว ผู้หญิงคนนี้รู้ตัวหรือไม่ว่ากำลังพูดอะไรอยู่?

เมื่อเห็นเฟิงหานชวนจ้องมองมาที่เธอโดยไม่ขยับเขยื้อน เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นคงไม่ใช่เรื่องจริงสินะ ? เฟิงหานชวนแค่พูดไปอย่างงั้นแหละ เขาไม่มีความสามารถแบบนั้นด้วยซ้ำ?

เมื่อคิดเช่นนี้ เฉินฮวนฮวนจึงรู้สึกผิดขึ้นมา พวกผู้ชายนั้นศักดิ์ศรีสำคัญที่สุด เธอมาว่าเฟิงหานชวนแบบนี้ เขาอาจจะเสียใจก็ได้ ?

ช่วยไม่ได้ ใครบอกให้เขาแกล้งปรับทัศนคติของเธอล่ะ เธอถึงพูดแบบนี้ออกไป

“อาหาน ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดว่าคุณไม่ดี ฉันแค่...เอ่อ...”

ขณะที่เฉินฮวนฮวนพูดคำว่าขอโทษยังไม่ทันจบ ริมฝีปากของเธอก็ถูกประกบเข้าอย่างจัง ฝ่ายตรงข้ามกัดปากเธออย่างแรงหนึ่งครั้งก่อนจะคลายริมฝีปากของเธอออก

“ฮวนฮวน คุณกำลังดูถูกความสามารถของผม ?” เฟิงหานชวนเลียริมฝีปากของเขาเบา ๆ และเขาก็พ่นลมหายใจอันชั่วร้ายออกมา

เฉินฮวนฮวนรู้สึกเหมือนว่าเธอจุดเชื้อเพลิงขึ้นมาเสียวแล้ว

“ฉันไม่ได้ดูถูกคุณ ฉันแค่ล้อเล่น...” เธอเริ่มเกลี้ยกล่อมและเกลี้ยกล่อมอย่างจริงจัง

เฟิงหานชวนรู้สึกว่าเธอไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ เพราะแรงกดทับของเฟิงหานชวนนั้นมหาศาลมาก เธอได้แต่ยอมจำนนให้กับเขา

“ในเมื่อคุณพูดแบบนั้นแล้ว ผมต้องแสดงให้คุณเห็นสักหน่อย?” เฟิงหานชวนขดริมฝีปากและพูดเน้นออกมาทีล่ะคำ

คำพูดที่ถูกเน้นเป็นทีละคำเหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลเข้าสู่หัวใจของเฉินฮวนฮวนทีละเล็กทีละน้อย ทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น

“ไม่ ไม่ต้อง ฉันเชื่อในความสามารถของคุณ...” เฉินฮวนฮวนรีบส่ายหัวไปมา

เสียงเรียกของเฉินนานาขัดจังหวะทั้งคู่ ดังนั้นเฉินฮวนฮวนจึงตั้งใจว่าจะนอนหลับดีๆ สักหน่อยและลืมเรื่องนี้ไปก่อน

เพราะพรุ่งนี้จะต้องไปค่ายฝึก เธอควรจะพักผ่อนให้เพียงพอ พรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้า