เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 708

บทที่707 อุบัติเหตุทางเครื่องบิน

“โอเค”หานมู่จื่อพยักหน้า แล้วก็ปล่อยมือจากกระโปรงชุดแต่งงานของตัวเอง “ถ้ายังงั้นฉันจะรออยู่ที่นี่ หรือว่า……พวกเราไปที่ห้องประชุมใหญ่เลยดี? ”

หานชิงยกมือขึ้นดูนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง พร้อมกับพูดด้วยเสียงเบา “ยังไม่ถึงเวลา เดี๋ยวสายอีกนิดหนึ่งถ้าเกิดว่าเขายังไม่มา เดี๋ยวพี่พาเธอไปห้องประชุมใหญ่เอง แต่ว่า……”

พอพูดถึงตรงนี้ หานชิงก็หยุดครู่หนึ่ง เหมือนกับว่ากำลังลังเลว่าควรจะพูดประโยคหลังออกมาดีไหม

“แต่อะไร? ” หานมู่จื่อฟังออกว่าเขามีอะไรอยากจะพูดแต่ไม่ยอมพูด ก็เลยเงยหน้ามองหานชิง

ถึงแม้ว่าสีหน้าของหานชิงจะเรียบเฉย แต่ว่าดวงตาคู่นั้นของเขาจมดิ่งลึกมาก เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่นัก

เห็นว่าหานมู่จื่อถามตัวเอง สายตาของหานชิงก็ดูซับซ้อนขึ้นเยอะ พร้อมกับถามด้วยเสียงต่ำ “เธอแน่ใจนะว่าต่อให้เขาไม่มาที่นี่ตรงเวลา เธอก็จะไปที่ห้องประชุมใหญ่? ”

หานมู่จื่อ “แล้วทำไมจะไม่ไปล่ะ? ”

หานชิง “ในห้องนั้นมีคนมาเยอะกว่านี้อีก ถ้าเกิดว่า……แม้แต่ที่ห้องประชุมเขาก็ไม่มา จนถึงตอนนั้นเธอ……”

เขาอยากจะพูดว่า จนถึงตอนนั้นเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน? ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง

“พี่”

ถึงแม้ว่าประโยคหลังหานชิงจะยังไม่ทันได้พูดออกมา แต่ว่าหานมู่จื่อก็ขัดเขาไว้ก่อน

หานมู่จื่อมองเขา ริมฝีปากแดงระเรื่อของเธอก็ค่อยๆ คลี่ยิ้มออก น้ำเสียงดูเงียบสงบ

“ฉันเคยบอกแล้ว ว่าเขาจะเชื่อใจเขามากๆ เขาไม่ได้บอกฉันว่าจะไม่มา ถ้ายังงั้นฉันก็จะรอเขาไปเรื่อยๆ ”

หานชิง：“……”

เห็นหานมู่จื่อเป็นแบบนี้ หานชิงก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงถึงจะดี ที่จริงเขาในฐานะพี่ชาย ก็ไม่สามารถตัดสินใจอะไรแทนน้องสาวได้มากเกินไปหรอก ตอนนี้เธอตัดสินใจด้วยตัวของเธอเองแล้ว ถ้ายังงั้นเขาก็ไม่มีอะไรจะให้พูดแล้ว

ทำได้แค่ตามใจเธอแล้วก็พยักหน้า “ในเมื่อเธอตัดสินใจแล้ว งั้นพี่ก็จะฟังเธอแล้วกัน”

“ขอบคุณนะพี่”

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ที่นี่ก็ค่อนข้างจากสนามบินอยู่พอสมควร ตอนที่ซูจิ่วออกเดินทางไปสนามบินนั้น ก็สายไปแล้ว

พวกเธอมีกำหนดเวลาที่ต้องออกจากโรงแรมไปที่ห้องประชุม พอเวลามาถึง หานมู่จื่อก็ขึ้นรถไป ตอนที่อยู่บนรถก็เอาแต่โทรหาเย่โม่เซินครั้งแล้วครั้งเล่า

ถึงแม้ว่าเสียงปลายสายจะมีแค่เสียงผู้หญิงที่เย็นชาเสียงนั้น แต่ว่าการกระทำของเธอก็ยังคงเหมือนกับเครื่องจักร

เสี่ยวเหยียนที่อยู่ด้านข้างเมื่อเห็นภาพเหตุการณ์นี้ ดวงตาก็ค่อยๆ แดงก่ำขึ้นมา

เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่กล้ามองอีกต่อไป

ที่จริงแล้วเธอรู้มาโดยตลอดว่ามู่จื่อเป็นคนใจแข็ง ในเมื่อเธอบอกว่าจะเชื่อใจ สิ่งที่จะทำ ก็คือยืนหยัดไปเรื่อยๆ

ในฐานะที่เธอเป็นเพื่อนสนิท ก็ต้องสนับสนุนมู่จื่ออยู่แล้ว

แต่ว่าวันนี้พอเห็นหานมู่จื่อเป็นแบบนี้ เสี่ยวเหยียนกลับพบว่าตัวเองสนับสนุนเธอต่อไปอีกไม่ค่อยได้แล้ว เธอยอมที่จะเห็นมู่จื่อระเบิดอารมณ์ มากกว่าที่เป็นแบบนี้อีก

ตอนที่ถึงห้องประชุมนั้น เพื่อน ๆ และญาติๆ ก็ต่างมารวมตัวกันอยู่ที่นี่แล้ว

เพราะว่าข่าวงานแต่งครั้งนี้ยิ่งใหญ่มาก เพราะฉะนั้นก็เลยดึงดูดนักข่าวได้มากมาย รวมถึงคนในพื้นที่ที่ให้ความสนใจกับคู่บ่าวสาวคู่ใหม่ ก็ตามมาถ่ายงานแต่งในครั้งนี้ด้วยเหมือนกัน

ตอนที่หานมู่จื่อลงจากรถนั้น มีเสียงแฟลชกะพริบนับไม่ถ้วนไล่ตามเธอไป

หานชิงหันไปถามผู้ช่วยด้านข้างว่า “ยังไม่มีข่าวคราวจากซูจิ่วอีกเหรอ? ”

ผู้ช่วยก้มลงมองโทรศัพท์ที่ยังคงเงียบ พร้อมกับส่ายหน้า “เมื่อสิบนาทีก่อนเธอบอกผมว่ารถติด ผมเดาว่าคุณชายเย่ก็น่าจะรถติดเหมือนกัน”

หานชิงคิด ถ้าเกิดว่ารถติดก็ดีสิ แต่ถ้าเกิดว่าเป็นอย่างอื่น……

ดวงตาของเขาลึกขึ้นเล็กน้อย ออร่าที่แผ่ออกมาจากร่างกายเขาก็ดูมืดครึ้ม