อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 5

ห้องทำงาน...

ไลน์! ไลน์! เสียงข้อความดังขึ้นติดๆ กัน ทำให้อันโตนีโอ้ที่เข้ามานั่งรอผู้เป็นนาย หยิบมือถือขึ้นมากดเปิดอ่านข้อความไลน์แทบจะทันที

จิมมี่เจมส์ : ‘วันนี้คุณแพททริกออกเดต’

คนที่เพิ่งเปิดอ่านกะพริบตาอยู่สองสามครั้ง เพื่ออ่านข้อความซ้ำอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าหัวเรือใหญ่ของโรคาซานเดอร์อย่างแพททริกสัน ที่จำชื่อผู้หญิงที่ขึ้นเตียงยังไม่ได้ จนกลายเป็นที่มาของฉายา หล่อลืมชื่อ! กำลังจะออกเดต ทำเอาต่อมเผือกของอันโตนีโอ้ร้อนผ่าวขึ้นมาทันใด รีบต่อสายตรง โทร. หาจิมมี่เจมส์เพื่อสอบถามแบบส่วนตัวทันที

หลังจากที่สาวเจ้าเข้าห้องน้ำ ออร์แลนโด้ก็เดินออกมาที่ห้องทำงานและนั่งตรวจงานบนโต๊ะไปได้สักพัก อันโตนีโอ้ก็เดินยิ้มร่าเข้ามารายงานข่าว

“บอสครับ เจเจรายงานว่าวันนี้คุณแพททริกจะออกเดต”

“หึ! ป๋าทำตัวอย่างกับเด็กเลยว่ะ” ออร์แลนโด้เอ่ยติดตลกที่พี่ชายทำตัวราวกับเด็กหนุ่มที่เพิ่งจะมีความรัก พลางส่ายหน้าน้อยๆ อย่างไม่ใส่ใจ แต่แล้วอยู่ๆ ก็ฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้! ‘เดต! จริงสิเขายังไม่เคยมีเดตครั้งแรกในชีวิตเลย’

แวบหนึ่งในหัวของออร์แลนโด้ก็มีภาพของแพรณาราแล่นเข้ามา ‘ใช่! ถ้าเขาจะเดตกับใครสักคน คนคนนั้นก็ต้องเป็นเธอ!’ เมื่อฉุกคิดขึ้นมาได้ คนที่ยังไม่เคยมีเดตแรกมาก่อนก็ลุกขึ้นเดินกลับไปยังห้องนอนทันทีทันใด ทิ้งให้อันโตนีโอ้มองตามอย่างงงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น

แพรณาราทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็จัดการอาบน้ำชำระร่างกายต่อจนกระทั่งผ่านไปยี่สิบนาที ก็ใส่เสื้อคลุมสีขาว ที่ปักหน้าอกด้วยเส้นด้ายสีเทาเข้มว่า Orlando เดินออกมาจากห้องน้ำ

“อุ๊ย!” แพรณาราตกใจที่เห็นอีกฝ่ายเปิดประตูเข้าห้องนอนมาพอดี จึงรีบหลบสายตาที่มองมาอย่างอายๆ เพราะเธอแอบใช้เสื้อคลุมของเขาอยู่

“มิกิคะ เดี๋ยวตอนค่ำๆ พี่จะพามิกิไปดินเนอร์ พี่สั่งให้เด็กเอาชุดมาให้แล้ว อีกสองชั่วโมงเราเจอกันที่ล็อบบีนะคะ” ออร์แลนโด้บอกเสร็จก็ก้มลงหอมแก้มนวลทั้งสองข้าง จากนั้นก็เดินผิวปากออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดีที่เห็นสาวเจ้าใส่เสื้อผ้าของตน

‘พระเจ้า! ผีตัวไหนก็ช่างที่สิงร่างของอสูรร้ายตนนี้อยู่ขออย่าเพิ่งออกตอนนี้เลย สาธุ!’ แพรณารายกมือไหว้ บ่นพึมพำตามหลัง

ด้านอันโตนีโอ้ถึงกับงงในท่าทีของผู้เป็นนาย เมื่อครู่ยังหัวเราะอยู่ดีๆ แต่แล้วก็ทำสีหน้าจริงจังเหมือนคนมีอะไรในใจ จากนั้นก็เดินออกจากห้องไปไม่บอกกล่าว แล้วกลับเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มที่ตัวเขาได้เห็นนับครั้งได้ตั้งแต่ที่ทำงานกับอีกฝ่ายมา

“พีเคเตรียมตัวด้วยนะ อีกสองชั่วโมงฉันจะออกไปข้างนอก” ออร์แลนโด้ที่เดินผิวปากเข้ามาในห้องทำงาน เพื่อบอกมือขวาคนสนิท

“บอสจะไปไหนครับ” อันโตนีโอ้ถามอย่างสงสัย

“จะไปดินเนอร์!” ออร์แลนโด้บอกเสร็จก็เดินออกไปจากห้อง เพื่ออาบน้ำและเตรียมตัว พร้อมกับคิดว่าจะพาสาวเจ้าไปที่ดินเนอร์ไหนดี ที่จะทำให้เธอรู้สึกประทับใจ!

มือขวาคนสนิทมองตามอย่างมึนงง ‘ดินเนอร์อย่างนั้นเหรอ? เท่าที่จำได้ เจ้านายเขาไม่เคยดินเนอร์กับสาวคนไหนเลยสักครั้ง เพราะมันเสียเวลา! แล้วนี่มันอะไรกัน ทั้งคุณแพททริกสันและเจ้านายของเขา กำลังจะแข่งกันอัปเลเวลเป็นผู้ชายโรแมนติกหรือไง?’

อันโตนีโอ้รีบกดส่งข้อความเข้าไปในไลน์กลุ่มแก๊งมือขวา เพื่อรายงานสถานการณ์ของเจ้านายตนบ้าง

อันโตนีโอ้ : ‘คืนนี้เจ้าชายน้ำแข็งจะไปดินเนอร์!’

ไม่ถึงนาทีก็มีรูปสติ๊กเกอร์ทำหน้าตกใจ ผวา ส่งเข้ามาสามสี่อันจากเหล่ามือขวาคนสนิทอีกสี่คนในกลุ่ม

มาร์ค : ไม่จริง

จิมมี่เจมส์ : ขุ่นพระ

โดโนเวล : OMG!

ไทเลอร์ : คุณหลอกดาว

จิมมี่เจมส์ : พระเจ้า! น้ำแข็งขั้วโลกเหนือละลายแน่ๆ (มือขวาของแพททริกสัน)

อันโตนีโอ้ : กูก็ไม่อยากจะเชื่อ แต่เรื่องจริงว่ะ

ไทเลอร์ : กูอยากจะยลโฉมนางฟ้าคนนั้นจัง (มือขวาของแดเนียล)

โดโนเวล : เรื่องนี้ต้องถึงหูคุณเพชร! (มือขวาของคารอสที่กำลังทำงานอยู่ เตรียมเก็บข้อมูลไปบอกให้ผู้เป็นนายทราบ)

มาร์ค : แม่เจ้า! เจ้าชายน้ำแข็งจะดินเนอร์ เรื่องนี้ต้องขยาย (มือขวาของเจคอปที่อยู่ดูไบเตรียมเก็บข้อมูลด้วยอีกเช่นกัน)

โดโนเวล : รอเผือกติดขอบเตียง เอ๊ย! ขอบเวทีครับท่าน

จากนั้นข้อความไลน์ก็เด้งขึ้นมาอีกหลายประโยค ตามด้วยสติ๊กเกอร์ตกใจบ้าง ปักธงรอฟังข่าวบ้างและอีกเยอะแยะมากมาย บลาๆๆ อันโตนีโอ้เองก็ไม่อยากจะเชื่อว่าเจ้านายของตนจะเปลี่ยนไป เพียงแค่ได้เจอกับแพรณารา ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ทำให้อสูรร้ายยอมฉีกกฎทุกข้อของตัวเองได้อย่างไม่น่าเชื่อ

หลังจากที่ออร์แลนโด้เดินออกไป ไม่ถึงสิบห้านาทีก็มีเสียงเคาะที่ประตูห้องนอน แพรณารารีบเดินไปเปิดประตูห้อง ก็เห็นแม่บ้านยืนถือชุดรออยู่พร้อมกับช่างแต่งหน้าและช่างทำผม เธอกะพริบตามองอย่างอึ้งๆ ‘อีตาบ้านี่คงจะรวยมากสินะ! ทั้งช่างและชุดมาถึงมาพร้อมกันได้ในยี่สิบนาที!’

สามสิบนาทีต่อมา...ช่างแต่งหน้าและช่างทำผมใช้เวลาแต่งเติมใบหน้าจิ้มลิ้มให้สวยหวานและเย้ายวนเพียงไม่นานก็เสร็จ แม่บ้านเตรียมชุด เดรสเข้ารูป สีฟ้าอ่อนและรองเท้าส้นสูงสีขาวมุกรอ

แพรณาราเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องถัดไป ไม่ถึงห้านาทีประตูห้องแต่งตัว ก็เปิดออกมา ช่างและแม่บ้านหันไปมอง ก่อนจะยิ้มกว้างกันถ้วนหน้า เพราะตอนที่แพรณารามาเปิดประตูห้องให้ พวกเธอก็ตกใจในความสวยกันไปครั้งหนึ่งแล้ว

แต่ตอนนี้...ต้องเรียกว่าโคตรสวยถึงจะถูก สมแล้วที่เจ้านายผู้แสนเย็นชาจะอ่อนไหว และหลงหนักถึงขนาดพามาค้างที่สกาล่า ที่ที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้เข้าใกล้ความเป็นส่วนตัวขนาดนี้มาก่อน!

สิบห้านาทีต่อมา...

หลังจากที่ตรวจเช็กความเรียบร้อยเสร็จ แม่บ้านก็รีบพาสาวน้อยแสนสวยลงมายังล็อบบีของวิลล่า ตามที่บอสใหญ่สั่งเอาไว้

ออร์แลนโด้ที่กำลังยืนสั่งงานคนสนิทอยู่ พอได้ยินเสียงกริ่งของลิฟต์ส่วนตัวดังขึ้น จึงหันไปมอง...และทันใดนั้น!

“โอ้ พระเจ้า!!” ออร์แลนโด้อุทานออกมาอย่างลืมตัว ทำให้เหล่าลูกน้องคนสนิทที่กำลังฟังผู้เป็นนายสั่งงานอยู่หันไปมอง และตกตะลึงในความสวยของหญิงสาวที่เดินออกมาจากลิฟต์กันเป็นแถว

‘พระเจ้าที่ไหนกัน? นี่มันนางฟ้าชัดๆ ครับบอส’ อันโตนีโอ้แอบเถียงผู้เป็นนายในใจ พร้อมกับจ้องมองหญิงสาวที่สวยสง่าและเย้ายวนอย่างทึ่งๆ

แพรณารารู้สึกอายกับสายตาและท่าทางของออร์แลนโด้ที่มองมาเหมือนกับจะกลืนกินเธอซะให้ได้

“ว้าว! มิกิของผม คุณสวยจัง” เขาเอ่ยชมเสียงหวาน ‘พากลับขึ้นห้องดีไหมวะ! ทั้งสวยทั้งน่ารักแบบนี้ เขาชักไม่อยากจะพาไปไหนแล้วสิ!’

“ขะ...ขอบคุณค่ะ เราจะไปไหนกันเหรอคะ” แพรณารารีบเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะเธอทั้งอายและใจเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ ‘เขาดูมีเสน่ห์ สมบูรณ์แบบราวกับเทพบุตร จนเธอทำตัวไม่ถูก มันจะดีขนาดไหนนะ ถ้าเขาเป็นแบบนี้ไปตลอด ไม่ดิบเถื่อนและหยาบคายเหมือนในวันนั้น แล้วเป็นออร์แลนโด้ที่เป็นอยู่ตอนนี้!’

“ยังไม่บอกค่ะ พี่อยากให้แปลกใจ” ออร์แลนโด้เอ่ยพร้อมกับยื่นแขนมาให้สาวเจ้า

แพรณารายกแขนของตัวเองเข้าไปคล้องแขนของอสูรร้าย ที่กลายร่างมาเป็นเทพบุตรแค่ข้ามคืนอย่างอายๆ แล้วออกเดินไปพร้อมกับอีกฝ่าย ท่ามกลางสายตาของเหล่าบอดี้การ์ด พนักงานต้อนรับที่ล็อบบี และคนดังที่มาซื้อวิลล่าหรูราคาแพงหูดับใจกลางกรุงลอนดอนอยู่ ซึ่งห้องหนึ่งราคาสูงกว่าหนึ่งล้านปอนด์

ทั้งสองเดินออกมาที่หน้าวิลล่า ตรงที่การ์ดนำแอสตันมาร์ตินมาจอดรอ ออร์แลนโด้รีบเดินไปเปิดประตูรถให้หญิงสาวเข้าไปนั่ง ก่อนจะอ้อมไปนั่งอีกฝั่ง พร้อมกับกดเปิดเพลงในรถฟัง แล้วขับรถออกไปอย่างอารมณ์ดี

ขณะที่รถแล่นออกมาได้ไม่ถึงนาที เสียงเพลง Animals ของวง Maroon 5 ก็ดังขึ้นกับจังหวะดนตรีที่ค่อนข้างตรงและดิบเถื่อน