อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 71

6 ปีต่อมา… Rocasander Villa

“เรน! เชส!” จัสตินวัยห้าขวบที่เพิ่งจะลงจากรถ วิ่งนำบิดาและมารดา ไปหาสองฝาแฝดซานเชสกับเรนเดล ที่อายุได้ 7 ขวบเท่าๆ กัน อย่างดีใจ

“จัส” สองหนุ่มฝาแฝดหันมามอง และวิ่งเข้าไปหาอีกฝ่ายเช่นกัน

“นี่ๆ ปิดเทอมนี้พวกเราจะอยู่ที่คฤหาสน์ นายจะมาอยู่ด้วยกันไหม!” เรนเดลเอ่ยถามทันทีอย่างตื่นเต้น

“ใช่ๆ มาเถอะจัสจะได้สนุกด้วยกัน!” ซานเชสเอ่ยสมทบ

“พวกนายมีอะไรเจ๋งๆ อย่างงั้นเหรอ?” จัสตินเอ่ยถามอย่างสงสัย

“เยอะเลย! แต่ที่แน่ๆ คือพวกเรากำลังจะมีน้องสาวน่ะ” เรนเดลรีบบอกสิ่งที่ทำให้ตนและฝาแฝดผู้พี่ต้องอยู่ที่คฤหาสน์ตลอดช่วงปิดเทอม

“ได้ไง?” จัสตินเอ่ยถามอย่างงงๆ

“เอาหูมาใกล้ๆ สิ” ซานเชสบอก

จากนั้นสามหนุ่มน้อยก็กระซิบกระซาบกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จัสตินจะวิ่งไปหาผู้เป็นบิดาที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ พร้อมกับดึงแขนให้ออกเดินห่างไปจากคนอื่นๆ พอสมควร

“มีอะไรจัส! แด๊ดคุยธุระอยู่นะ!” ออร์แลนโด้ถามอย่างสงสัย

“แด๊ด! แด๊ดต้องทำน้องสาวให้จัส จัสไม่อยากน้อยหน้าเชสกับเรน” จัสตินเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง

“อะ...อะไรนะ” เขาเอ่ยถามบุตรชายอย่างไม่เชื่อหู

“ลุงแพทกำลังจะทำน้องผู้หญิงให้เชสกับเรน สองคนนั่นเลยต้องอยู่ที่คฤหาสน์ช่วงปิดเทอม! จัสก็จะอยู่ที่นี่เหมือนกัน แด๊ดจะได้มีเวลาทำน้อง!”

“เอ่อ...” คนเป็นพ่อหันซ้ายหันขวาราวกับกลัวใครจะผ่านมาได้ยินเข้า

“รับปากมาสิครับแด๊ด ว่าจะทำน้องให้จัส” หนุ่มน้อยขอคำมั่นจาก ผู้เป็นบิดาอย่างร้อนใจ

ออร์แลนโด้ยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะก้มลงกระซิบบุตรชายอยู่ครู่ หนุ่มน้อยจัสตินพยักหน้ารับ ก่อนจะวิ่งกลับไปหาสองฝาแฝดอีกครั้งอย่างดีใจที่บิดารับปากว่าจะทำน้องสาวให้

คนหื่นที่อดอยากปากแห้งมาหลายวัน หันไปมองภรรยาสาวที่ยืนคุยกับพิมพลอยและลูเซียน่าด้วยดวงตาเป็นประกายแวววาว

Scala villa... 22:00 น.

หลังจากสังสรรค์กับครอบครัวที่คฤหาสน์เสร็จ ออร์แลนโด้ก็พาภรรยาคนสวยตรงดิ่งกลับสกาล่า เพราะมีภารกิจที่สำคัญรออยู่

แพรณารามองสามีด้วยสายตาหวาดระแวง หลังจากที่อีกฝ่ายเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาตลอดทางเหมือนคนที่อยู่ในโลกส่วนตัว ‘เป็นบ้าอะไรนะ ท่าทางน่ากลัวชะมัดเลย!’ เธอเริ่มหวั่นใจแปลกๆ ลางสังหรณ์บางอย่างค่อนข้างชัดเจน ยิ่งลูกชายตัวแสบไม่อยู่ทีไร สามีของเธอก็จ้องแต่จะหื่นอยู่ตลอดเวลา

“มิกิจ๋า...” ออร์แลนโด้เอ่ยเสียงหวานทันทีที่เข้ามาในห้อง

“มะ...มีอะไรคะ” แพรณาราหันกลับมามองคนที่เดินตามหลังก็ตกใจ

“อ๊ะ! พี่อลันถอดเสื้อออกทำไมคะ” เธอมองหน้าอกกว้างเปลือยเปล่าของสามีที่เต็มไปด้วยกล้ามและลวดลายของรอยสักด้วยหัวใจสั่นๆ

“กี่วันแล้วคะ?” ชายหนุ่มเอ่ยถามขณะดึงเข็มขัดออกจากกางเกง

“กี่วันอะไร?” แพรณารามองดูท่าทางหื่นๆ ของสามีอย่างหวาดหวั่น

“ถอดเสื้อผ้าออกเดี๋ยวนี้เลยมิกิ! อย่าให้ผัวต้องรอนานคนดี” คนหื่นถามขณะโยนกางเกงชิ้นสุดท้ายที่ติดตัวทิ้ง

แพรณารายกมือขึ้นปิดปาก ตาโตกับบางอย่างที่กำลังโบกส่ายหัวไปมางึกงัก ราวกับคนสนิทที่กำลังโบกมือทักทายเธอ

“โอ้พระเจ้า! นี่ห้องรับแขกนะ!” หญิงสาวต่อว่าคนหน้าด้านที่พอเข้าห้องมาก็ถอดเสื้อผ้าทิ้ง แล้วเปลือยตัวล่อนจ้อน ยืนโชว์มังกรยักษ์ที่กำลังประกาศศักดาด้วยสีหน้าหื่นเต็มขั้นอย่างรับไม่ได้!

“ไม่เอาน่า! มิกิก็รู้ว่าพี่อดอยากมากี่วันแล้ว พักนี้จัสมานอนด้วยเกือบทุกคืน จะทำอะไรๆ ก็ไม่ถนัดเลย! นี่ยังดีนะคะที่พี่ไม่ถอดตั้งแต่ตอนอยู่ในลิฟต์!” เขาเอ่ยพลางค่อยๆ ขยับเข้าไปหาร่างบางด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์