เกิดใหม่ยุค80 กุลสตรีอย่างข้าจะพารวยเอง นิยาย บท 72

หลังจากกินอิ่มแล้ว เฉิงเทียนหยวนก็เก็บภาชนะบนโต๊ะอาหารลงไปข้างล่างตามปกติ

"เธอเอาเสื้อผ้ากับเสื้อคลุมลงไปด้วย ต้มน้ำร้อนเรียบร้อยแล้ว"

เซวียหลิงหยิบชุดสำหรับเปลี่ยน แล้วก้าวเล็กๆ เดินลงชั้นล่าง

เฉิงเทียนหยวนเอาใจใส่มาก ช่วยเธอเทน้ำร้อนเรียบร้อยแล้ว แถมปิดหน้าต่างให้สนิทแล้วด้วย

เธออาบน้ำร้อน อาบร่างกายส่วนล่างอย่างระมัดระวังด้วย แล้วสวมชุดกันหนาวอุ่นๆ

ทั้งร่างสบายตัวขึ้นมาก ของลับก็ไม่เจ็บขนาดนั้นแล้ว

เฉิงเทียนหยวนล้างชามตะเกียบเรียบร้อยแล้ว พูดขึ้นเสียงทุ้ม "เสื้อผ้าฉันช่วยเธอซักเอก เธอขึ้นไปข้างบนก่อน"

เซวียหลิงรู้สึกเกรงใจ พูดขึ้น "ฉันซักเองดีกว่า"

เฉิงเทียนหยวนเหลือบมองเธอ แล้วดันเธอออกไป ช่วยเธอซักเสื้อผ้าทั้งหมด

จากนั้นเขาก็บิดเสื้อผ้าแต่ละชิ้นให้แห้ง แล้วนำไปตากที่นอกระเบียงชั้นบน

"ลมแรงมาก เสื้อผ้าคงแห้งง่าย"

เซวียหลิงยกน้ำร้อนมา ทำให้กลายเป็นน้ำอุ่น แล้วรีบเรียก "พี่รีบมาแช่มือเร็วๆ มันหนาวแข็งจนแดงแล้วแน่เลย?"

เฉิงเทียนหยวนไม่สนใจสักนิด อธิบายว่า "ไม่ต้องหรอก ฉันเป็นผู้ชายหยาบๆ ผิวมือแข็งมาก ล้างน้ำเย็นในฤดูหนาวเป็นเรื่องปกติ"

เซวียหลิงไม่คล้อยตาม แกล้งทำเป็นโกรธ "เทไปหมดแล้ว ไม่แช่ก็เสียของ"

เฉิงเทียนหยวนฟังจบ ก็ต้องเอามือใส่เข้าไปในอ่างเหล็ก แช่ในน้ำอุ่น

มืออุ่น หัวใจก็อุ่นตาม

เมื่อก่อนไม่มีคนรัก ตอนนี้รู้สึกถึงความรักของภรรยา----ดีจัง!

เซวียหลิงเดินกลับไปที่ห้อง อีกครู่หนึ่งให้เขาไปช่วยเธอเขียนงานฉบับสมบูรณ์

เฉิงเทียนหยวนตอบตกลง เช็ดมือให้สะอาดอย่างรวดเร็ว

"เกินครึ่งเดือนแล้ว คราวนี้คงมีตัวอักษรมากเลยสิ?"

เซวียหลิงส่ายหน้าตามความจริง แล้วอธิบายว่า "น่าจะหลายหมื่น! คราวก่อนมันตายตัว เลยมีเยอะมาก"

เฉิงเทียนหยวนหัวเราะเบาๆ "ก็สุดยอดไปเลย! หลายหมื่นก็มีรายได้หลายร้อย"

ต้องบอกเลยว่า เขาอิจฉาเธอจริงๆ ที่ได้ภาษาต่างประเทศ แค่อยู่บ้านขยับปากกา ก็มีรายได้จำนวนมากเข้ากระเป๋าได้

เงินเดือนเขาที่ตลาดสหกรณ์ก็ถือว่าไม่แย่ เดือนหนึ่งได้ร้อยสี่สิบหยวน ตอนกลางคืนปกติก็ออกไปยกของ ก็มีรายได้เพิ่มมาไม่เท่าไร

ตอนสภาพอากาศไม่ดี ท่าเรือและสถานีรถก็ร้างมาก ไม่มีรายได้เลย

ต่อมาถึงนอกฤดูกาล ทำได้แค่อดทนอีกสองเดือน ตอนปีใหม่ถึงจะดีขึ้น

เซวียหลิงฟังออกถึงความอิจฉาในคำพูดเขา ปากกาในมือก็ชะงัก

"พี่หยวน เราต้องอดทน รอมีโอกาส----เราจะเปลี่ยนอาชีพกัน!"

อำเภอหรงหวาเริ่มส่งเสริมการลงทุนแล้ว ต่อไปจะต้องดีขึ้นเรื่อยๆ เราต้องเก็บเงินทุนก่อน และหาโอกาสทำธุรกิจขนาดเล็ก

ชาติที่แล้วเธอเปิดบริษัทหาเงินเอง ตอนแรกขาดทุนหนึ่งครั้ง ต่อมากำไรค่อยๆ พุ่งปรี๊ด ทำเงินได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

ต่อมาบริษัทออกสู่ตลาด สินทรัพย์ของเธอก็เพิ่มขึ้นสองสามเท่า

ยังไงแล้วเฉิงเทียนหยวนก็มาจากชนบท ความรู้และประสบการณ์ไม่มากเท่าเธอ จึงพูดโน้มน้าวว่า "ฉันเปลี่ยนได้ แต่เธอยังไม่ต้องเปลี่ยน งานเธอมั่นคง และทำพาร์ทไทม์ได้ ก็น่าอิจฉามากพอแล้ว"

เซวียหลิงแค่ยิ้มแล้วพูดขึ้น "ค่อยว่ากัน!"

งานฉบับสมบูรณ์หลายหมื่นคำมันคัดลอกไม่ง่ายเลย เขียนไปทั้งบ่าย หลังอาหารเย็นก็ใช้เพิ่มไปอีกสองชั่วโมง ถึงจะเขียนเสร็จในที่สุด

เฉิงเทียนหยวนมีความอดทนสูงมาก จริงจังกับทุกเส้นปากกา งานฉบับสมบูรณ์เขียนได้สะอาดเรียบร้อย เซวียหลิงพึงพอใจมาก

ทั้งคู่ดื่มน้ำร้อน แล้วพักผ่อนเร็วขึ้น