ลูกเขยมังกร นิยาย บท 914

ชายที่ชื่อว่าไป๋เฉิงหลินพยักหน้ารับ : “ครับ เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเอง”

แล้วสำหรับเรื่องการตัดสินใจจัดการกับหมาป่าทะเลทรายก็สิ้นสุดลงเท่านี้ แต่ยังมีข้อวิพากษ์หลายอย่างที่จะเป็นต้องไตร่ตรองอย่างละเอียด อย่างเช่นว่าจะเลือกตระกูลใดเข้าร่วม ติดต่อด้วยรูปแบบใด และจะทำอย่างไรถึงจะทำให้อีกฝ่ายไม่ทำให้เรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ซึ่งเรื่องเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่ต้องระมัดระวังอย่างมาก เพราะหากวางหมากพลาดไปเพียงตัวเดียว ทั้งกระดานนั้นอาจจะล่มก็เป็นได้

และเหตุผลเหล่านี้พวกเขาทุกคนล้วนเข้าใจเป็นอย่างดี

หลังจากที่พูดคุยกันอยู่อย่างนั้น ก็ไม่ทันได้รู้ตัวเวลาว่าผ่านไปนานมากแล้ว

จนเฉินเฟิงรู้สึกว่าเท่านี้น่าจะเพียงพอแล้ว เพราะเรื่องหลังจากนี้คงต้องรอให้เริ่มดำเนินการแล้วถึงค่อยเพิ่มเติมรายละเอียดบางอย่างเสริมเข้าไป

และชาต้าหงเผาถ้วยนั้นของเขาก็ได้มีการเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ในระหว่างการสนทนา จนกระทั่งเฉินเฟิงยกถ้วยชานั้นขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะดื่มจนหมด แล้วเขาจึงลุกขึ้นยืนพลางหันไปพูดกับคนตระกูลทำความเข้าใจ : “วันนี้พอเท่านี้ก่อนแล้วกันครับ รอให้ถึงเวลาเริ่มดำเนินแผนการ ผมจะติดต่อไปหายันเจียงอีกทีดูว่ามีจุดไหนที่เขาพอจะช่วยเหลือได้บ้าง”

พวกเขาตระกูลไป๋ลุกขึ้นยืนพร้อมกล่าวคำขอบคุณ: “อย่างนั้นคงต้องขอบคุณคุณชายเฉินแล้ว ถ้าหากว่าได้การช่วยเหลือจากคุณชายเฉิน ทะเลทรายแห่งนี้ก็คงจะมีโอกาสมากขึ้น”

เฉินเฟิงที่ยืนอยู่ตรงนั้นเพียงแค่ยิ้มรับเท่านั้น

เมื่อกลับมาถึงหุบเขา เฉินเฟิงก็โทรศัพท์ติดต่อไปยังยันเจียง

“ผมอยากจะลงมือจัดการกับหมาป่าฝูงหนึ่งในทะเลทราย คุณพอจะมีวิธีการจัดการอย่างไรบ้าง ?” เฉินเฟิงถามออกไปอย่างไม่อ้อมค้อม

แต่เสียงปลายสายกลับตอบด้วยน้ำเสียงที่ลังเล

“คุณชายเฉิน ดีที่สุดคืออย่าทำเรื่องนี้เลย”

เมื่อว่าตามความเข้าใจของเฉินเฟิงที่มีต่ออีกฝ่ายนั้น ตัวเขารู้ดีว่าเป็นเรื่องยากที่จะลงมือจัดการ แต่เขาก็ไม่น่าจะปฏิเสธออกมาโดยตรงแบบนี้ และสิ่งนี้ทำให้เฉินเฟิงรู้สึกสงสัยขึ้นมาว่าอย่างมีเรื่องบางอย่างที่ตัวเขานั้นยังไม่รู้อีกใช่หรือไม่

เขาถามกลับด้วยเสียงที่เรียบเฉย: “เพราะอะไร?”

“เท่าที่เดาหมาป่าฝูงนั้นคงจะหมายถึงฝูงหมาป่าทะเลทรายในทะเลทรายนั้นสินะครับ !ถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่าทำไมคุณชายเฉินถึงอยากจะจัดการกับหมาป่าทะเลทราย แต่ผมคิดว่าคุณชายเฉินคงจะยังไม่เคยทำความเข้าใจพวกเขาอย่างละเอียดเลย ”

“ใช่พวกเขา” เฉินเฟิงตอบกลับ “ถึงอย่างนั้นในเมื่อผมคิดที่จะต่อกรกับพวกเขา แน่นอนว่าผมนั้นต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับพวกเขา แต่ฟังจากที่คุณพูดแล้ว พวกเขายังมีความลับอื่นอีกงั้นหรอ ?”

แล้วเสียงจากปลายสายก็หัวเราะออกมาเบาๆ : “คุณชายเฉิน เรื่องราวมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คุณคิดเอาไว้หรอกนะครับ”

“อ๋อ?”

“หมาป่าทะเลทรายหากเป็นเพียงแค่หมาป่าทะเลทรายคนเดียว ก็คงไม่ได้มีความยุ่งยากอะไรขนาดนั้น แต่ว่าคุณชายเฉิน คุณรู้สาเหตุที่ทำให้เขากลายเป็นตระกูลใหญ่อันดับสองในทะเลทรายแห่งนี้เพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ นี้หรือเปล่า ?”

“นั่นไม่ใช่เพราะว่ารูปแบบในการกระทำของพวกเขาหรอกหรอ?ความโหดเหี้ยมที่ไม่เกรงกลัวความตายแบบนั้น ผมคิดว่าคงไม่มีตระกูลไหนกล้าที่จะเผชิญหน้าต่อต้านพวกเขาแน่นอน ” เฉินเฟิงไตร่ตรองก่อนจะพูดการคาดเดาของตัวเองออกมา

แต่ปลายสายนั้นกลับแย้งกลับทันที: “นั่นเป็นเพียงแค่สาเหตุหนึ่งเท่านั้น แต่สิ่งนี้ไม่สามารถทำให้พวกเขาสามารถเติบโตด้วยความรวดเร็วขนาดนั้นได้ เหมือนกับหมาป่าทะเลทรายจริงๆนั่นแหละครับ ถึงจะอยู่ในพื้นที่ทะเลทรายอันทุรกันดารแบบนั้นแต่ก็ไม่เคยมีความขาดแคลนเลย จนเวลาหลายปีผ่านไปก็มีเพียงแค่หมาป่าทะเลทรายเท่านั้นที่ออกมาจากทะเลทรายจริงๆ ”

นั่นยิ่งทำให้เฉินเฟิงสงสัยมากขึ้น เขาจึงถามอีกครั้ง: “นั่นเป็นเพราะว่าอะไร?”

“คุณชายเฉิน คุณเคยคิดหรือเปล่าว่ามีคนกำลังจัดฉากสร้างเรื่องในทะเลทรายอยู่ ”

“จัดฉาก?” เฉินเฟิงคิด: “ใช้หมาป่าทะเลทรายในการจัดฉาก อย่างนั้นต้องมีกำลังอำนาจมากขนาดไหนเชียวถึงจะสามารถจัดฉากสร้างเรื่องได้ใหญ่โตแบบนี้ ?นี่เป็นการปล่อยข่าวเขย่าขวัญคนอื่นเกินไปแล้วมั้ง”

เขาคนนั้นหัวเราะ: “แต่คุณชายเฉิน ผมกลับได้รับข่าวมาแล้วว่าเบื้องหลังนั้นมีคนต้องการใช้หมาป่าทะเลทรายมาต่อกรกับตระกูลเชียนหน่ะสิ ถึงแม้ว่าผมจะยังไม่รู้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเขานั้นเป็นใครกันแน่ แต่พวกเขาจะต้องเป็นตระกูลใดตระกูลหนึ่งในยันเจียงแน่นอน ”

เฉินเฟิงถึงกับตะลึงงัน เขาไม่กล้าที่จะเชื่อเรื่องแบบนี้เลย

ทางด้านเสี่ยวเย่ที่ยืนอยู่ในห้องรับแขกก็แอบมองดูเฉินเฟิงที่กำลังเดินเข้ามาจากด้านนอกราวกับว่ากำลังมีเรื่องบางอย่าง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร