The king of War นิยาย บท 826

“ถ้าเป็นไปได้เรื่องที่จะไปร้านอาหารหนานเซียงหยวน ดีที่สุดคืออย่าไป แต่ถ้าคิดว่าจะต้องไป ก็ควรจะต้องให้หยางเฉินเพื่อนชายของเธอไปด้วย”

เซี่ยเหอยิ้มอย่างลำบากใจพูดว่า “ผู้กำกับหลี่ความจริงแล้วคุณหยางเฉินไม่ใช่เพื่อนชายของฉันหรอกคะ แต่เพราะตอนนั้นจะปัดให้หลุดจากอู๋เทียนอิ้ว เลยได้หาเขามาแสดงตัวเป็นเพื่อนชาย”

ผู้กำกับหลี่ให้รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เซี่ยเหอ ครั้งนี้เธอจะต้องฟังผมนะ ถ้าจะต้องไปร้านอาหารหนานเซียงหยวนจริง ๆ จะต้องพาหยางเฉินไปด้วย”

เซี่ยเหอถามด้วยความสงสัยว่า “ผู้กำกับหลี่ ท่านกำลังคิดว่าซุนจื้อเจียวจะทำร้ายดิฉันหรือคะ？”

ผู้กำกับหลี่ผงกหัว “ผู้หญิงคนนี้ก้าวขึ้นมาอยู่ในระดับพอตัวในวงการนี้ได้ ก็ไม่ธรรมดาแล้ว ในมือหล่อนมีข้อมูลเบื้องหลังในมุมมืดของพวกบรรดาขาใหญ่ในวงการมากมาย เพียงแค่หล่อนโยนอะไรออกมานิดเดียว ก็สามารถสั่นวงการจนสะเทือนเป็นแผ่นดินไหวได้”

“พูดแบบนี้ เธอเข้าใจความหมายของผมไหม？”

“พูดก็พูดนะ ตัวเธอเองก็มีปัญหากับอู๋เทียนอิ้ว และซุนจื้อเจียวก็เป็นพี่สาวลูกพี่ลูกน้องของอู๋เทียนอิ้ว ถึงแม้มีความสัมพันธ์กันไม่เท่าไหร่ แต่ใครจะไปรู้？”

“ถ้าหากเกิดเรื่องอะไรที่มันไม่ดีงามขึ้นมา จะเสียใจภายหลังก็ไม่ทันแล้ว ฉะนั้นเธอจะต้องฟังผม ไม่ก็อย่าไปร้านอาหารหนานเซียงหยวน ไม่ก็พาหยางเฉินไปด้วย”

ฟังที่ผู้กำกับหลี่พูดมา เซี่ยเหอก็รู้สึกได้ว่างานเลี้ยงกินข้าวคืนนี้ไม่ใช่เรื่องปกติธรรมดาเสียแล้ว จึงได้ผงกหัวรับฟัง “ผู้กำกับหลี่ ท่านวางใจเถอะคะ คืนนี้ดิฉันจะพาหยางเฉินไปด้วย”

ผู้กำกับหลี่จึงได้รู้สึกวางใจ ผงกหัวเล็กน้อยพูดว่า “ดีมาก ถ้างั้นเธอไปเตรียมตัวได้แล้ว กำลังจะถ่ายฉากต่อไปละ”

“ได้คะ！”

เซี่ยเหอหันหลังเดินออกไป

มองตามเงาหลังของเซี่ยเหอที่เดินออกไป ผู้กำกับหลี่เปรยขึ้นมาว่า “หวังว่าเธอคงไม่ตกลงไปในการครอบงำของผู้หญิงคนนี้ มิฉะนั้นชาตินี้คงจบสิ้น”

ยังไม่ถึงเวลาเลิกเรียน หยางเฉินก็มาถึงโรงเรียนอนุบาล รับเสี้ยวเสี้ยวออกมา

เมื่อเช้านี้ได้บอกกับฉินซีแล้ว คืนนี้จะพาเสี้ยวเสี้ยวไปเยี่ยมเย่ม่านด้วยกัน

“คุณพ่อ คุณพ่อว่าพวกเราจะไปเยี่ยมคุณย่าด้วยกันเหรอ？”

ระหว่างทางที่จะไปรับฉินซี เสี้ยวเสี้ยวถามอย่างสงสัย “คุณย่าเป็นแม่ของคุณพ่อเหรอ？”

หยางเฉินหัวเราะ “พูดชัด ๆ คือพวกเราจะไปเยี่ยมคุณยาย ก็คือคุณแม่ของคุณแม่”

“คุณแม่ของคุณแม่？”

สีหน้าของเสี้ยวเสี้ยวสลดลงไปในทันที ตาแดง ๆ ขึ้นมาพูดว่า “คุณแม่บอกว่า คุณยายไปในที่ไกลมาก ๆ ต่อไปจะไม่ได้เห็นคุณยายท่านอีกแล้ว”

มองเห็นความรู้สึกที่เศร้าใจของเสี้ยวเสี้ยว ทำเอาหยางเฉินก็รู้สึกปวดในใจ “เสี้ยวเสี้ยว คราวนี้ เราจะไปเยี่ยมคุณยายคนใหม่ ท่านก็เป็นคุณแม่ของคุณแม่นะ”

ขณะหยางเฉินกำลังชี้แจงให้กับเสี้ยวเสี้ยว เสียงเรียกจากโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น

“หยางเฉิน คืนนี้หนึ่งทุ่ม ฉันมีงานนัดกินข้าวกันที่ร้านอาหารหนานเซียงหยวน คุณไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไหมคะ？”

เป็นโทรศัพท์จากเซี่ยเหอ

หยางเฉินตอบไปด้วยความรู้สึกเสียใจ “เซี่ยเหอ ต้องขอโทษด้วยนะ คืนนี้ผมจะต้องพาเสี่ยวซีกับเสี้ยวเสี้ยวไปเยี่ยมคนไข้ที่โรงพยาบาล”

น้ำเสียงหยางเฉินส่อชัดถึงความรู้สึกสียใจ เขาเข้าใจเซี่ยเหอดี ถ้าไม่ใช่เรื่องจำเป็นจริง ๆ จะไม่มีการเอ่ยปากขอ

“ไม่เป็นไรคะ ถ้าคุณมีธุระ ก็ไปยุ่งเรื่องของคุณก่อน！”

เซี่ยเหอแม้อยากให้หยางเฉินไปเป็นเพื่อน แต่ก็จะไม่ใช้ด้วยเหตุส่วนตัว แล้วให้หยางเฉินจะต้องมาช่วยหล่อน

“อย่างนี้แล้วกัน เธอไปที่ร้านอาหารหนานเซียงหยวนก่อน ผมเสร็จธุระทางนี้แล้ว ผมก็จะรีบไป”

ทันทีนั้นหยางเฉินก็พูดอีก

“ไม่เป็นไรคะ คุณอย่าให้เสียงานคุณเพราะฉันเลยคะ”

เซี่ยเหอรีบปฏิเสธไป กลัวจะทำให้เสียงานของหยางเฉิน

“เอาตามนี้นะ เอาละ ผมกำลังขับรถ คุยแค่นี้ก่อนนะ”

พูดจบ หยางเฉินก็ตัดสายโทรศัพท์

“คุณพ่อ น้าเซี่ยเหอหรือคะ？”

เมื่อกี้นี้หยางเฉินกำลังขับรถ จึงได้เปิดระบบแฮนด์ฟรีไว้ เสี้ยวเสี้ยวก็ได้ยินเป็นเสียงของเซี่ยเหอ สีหน้าก็แสดงออกในความดีใจ

หยางเฉินยิ้ม ๆ “ใช่น้าเซี่ยเหอนั่นแหละ น้าเขาตอนนี้งานยุ่งมาก ไว้ให้น้าเค้าเจียดเวลาออกมาได้ แล้วพ่อจะพามาหาหนู”

“ดีจัง หนูก็คิดถึงคุณน้าเซี่ยเหอคะ”

เสี้ยวเสี้ยวพูดด้วยความดีใจ

สิบห้านาทีหลังจากนั้น หยางเฉินกับเสี้ยวเสี้ยวก็พากันมาถึงแมมบ้าแดงกรุ๊ป

หยางเฉินโทรศัพท์ไปให้ฉินซี โทรศัพท์ดังอยู่พักใหญ่ ฉินซีจึงได้รับโทรศัพท์ “ที่รัก ช่วยรอฉันอีกสักห้านาทีนะ ฉันจะจัดการงานให้เสร็จเดี๋ยวนี้แล้วแหละ”

“ได้จ่ะ เธอทำงานของเธอไปเถอะ！”