moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 22

บทที่ 22 เพื่อนร่วมห้อง

หลังจากที่ชลธิชาฟังจบเขาก็โกรธจนชกกำแพงข้างๆ จักรชัยรู้สึกเป็นทุกข์ไม่รู้ว่ากำแพงนั้นจะเป็นอะไรหรือไม่

“ทำไมนายไม่โทรหาฉัน ถ้าฉันไม่ไปจัดการกับหมาพวกนั้นให้ราบคราบ ฉันคงไม่ใช่ชลธิชาแล้ว!”

จักรชัยมองเขาแบบนั้น หัวใจของเขาอบอุ่นขึ้นและรีบบอกให้เขาเปิดประตูรถออก ตอนนี้เขายังอุ้มเด็กคนหนึ่งอยู่นะ! อุ้มมาตั้งแต่ชั้นห้าลงมาถึงตรงนี้ก็เหนื่อยพอแล้ว หากยังให้ยืนอุ้มคุยเกือบครึ่งวันแบบนี้

เกรงว่าอีกไม่นานมือของจักรชัยก็หมดแรงแล้ว มันสมองแบบนั้นของเพลงพิณพรุ่งนี้ต้องมาคิดบัญชีกับเขาเป็นแน่

“นายที่เป็นพี่ชายรู้บ้างไหมว่าน้องสาวอยู่ในที่แบบไหน?”

จักรชัยนั่งอยู่ในรถและถามคำถามที่ร้ายแรง อดไม่ได้ที่จะจ้องไปที่ชลธิชา

เห็นเพียงชลธิชาลูบหัวของตัวเองและส่ายหน้าบอกว่าไม่รู้

จักรชัยเลือกที่จะปล่อยไปและมองออกไปนอกหน้าต่าง กำลังคิดว่าเขาทั้งสามคนต้องนอนอยู่ในรถนี้ทั้งคืนหรือไม่ ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่สามารถจ่ายค่าห้องนั้นได้ แค่กลัวว่าเมื่อเปิดห้องนั้นแล้วจะไม่สามารถเปิดห้องนั้นได้อีก!

“ช่างเถอะ ไปโรงแรมเถอะ!”

จักรชัยพูดอย่างหมดหนทาง

ในขณะนี้อลินดาเดินอยู่คนเดียวบนถนนระหว่างทางกลับหอพัก ในสมองคิดถึงแต่สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ก่อนอื่นก็สร้อยข้อมือจากนั้นก็เพื่อนของประธานภูผาและท้ายที่สุดก็ใช้เงินหลายแสนภายในพริบตา

จักรชัยคนนี้ใช่คนเดียวกับที่เธอเคยรู้จักหรือไม่?

มองดูเบอร์โทรที่เคยคุ้นเคยบนโทรศัพท์ อลินดาลังเลว่าจะโทรออกหรือไม่แต่ในที่สุดเธอก็กดหมายเลขถัดไป ซึ่งเป็นเบอร์ที่บล็อกไปด้วยก่อนที่จะเลิกกัน

พนัสเพื่อนร่วมห้องของจักรชัย!

“ใครห้ะ? โทรมาดึกดื่นขนาดนี้ไม่กลัวที่จะตกบ่อน้ำตายไปหรือไง! ไม่รู้หรือไง ว่าฉันกำลังเล่นเกมอยู่?”

ทันที่ที่รับฝั่งนู้นก็พ่นคำพูดมากมายออกมา อลินดาขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจแต่ก็รักษาน้ำเสียงของเธอให้อ่อนโยนที่สุด

“ฉันเอง อลินดา!”

เดิมทีพนัสที่ถูกคนอื่นขัดจังหวะในการเล่นเกม เขาก็ไม่พอใจเล็กน้อยแล้วแต่เมื่อเขาได้ยินชื่อ ก็ตกใจจนโยนโทรศัพท์ทิ้งโชคดีที่โยนมันใส่มือของดารินพอดี

“นายเป็นบ้าอะไร?”

ดารินเตะเขาไปที่หนึ่ง จากนั้นก็โยนโทรศัพท์กลับไปให้เขา พนัสไม่พูดอะไรถือโทรศัพท์ไว้แบบนั้นเป็นเวลานานถึงจะพูดออกมา

“อลินดา สายของอลินดา!”

ในขณะนั้นทั้งสองคนในห้องต่างตกตะลึง ความสัมพันธ์เพียงอย่างเดียวของพวกเขากับอลินดาก็คือเธอและจักรชัยคบกัน แต่ทุกครั้งที่ผู้หญิงคนนี้มาก็มักจะมองพวกเขาอย่างไม่แยแส อยู่ดีๆโทรเข้ามาพูดง่ายมันเหมือนนรกมาก

พนัสเปิดลำโพงและวางโทรศัพท์ไว้ระหว่างเขากับดาริน