moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 82

บทที่ 82 ฝัน

ไอ้หมอนี่ดูเหมือนจะรู้ตัวแล้วว่า จักรชัยทนกลิ่นปากของเขาไม่ได้ จึงโน้มตัวเข้าหาเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

จักรชัยถูกขยับเข้าไปใกล้ จนสะอิดสะเอียนคลื่นไส้ หัวสมองอยู่ในภาวะว่างเปล่า

“ฮ่าๆๆ คุณชายน้อยตระกูลหัสบดินทร์ ได้ยินมาว่าคุณอยากจะจัดการกับพวกเรา แต่ไม่คาดคิดว่า วันนี้จะตกมาอยู่ในเงื้อมมือของพวกเรา”

คนคนนั้นหัวเราะจนฟันเหลืองเผยออกมาเต็มปาก

อย่างไรก็ตาม จักรชัยก็ได้ยินโอกาสรอดชีวิต จากคำพูดของเขา

พวกเดนตายกลุ่มนี้ พวกมันสามารถทำงานเพื่อคนอื่นได้ สิ่งที่ต้องการก็คือเงินเท่านั้น

ส่วนเขา คุณชายน้อยตระกูลหัสบดินทร์ ไม่มีอะไรเลย มีเงินมากที่สุด

“เอาเท่าไหร่? นายพูดมา”

เงยหน้าขึ้นมองรงทอง จักรชัยสอบถาม

“เอาเท่าไหร่??”

มือแตะไหล่ของจักรชัย รงทองหัวเราะชอบใจ

“คุณชายน้อยเป็นคนที่จริงใจเปิดเผยจริงๆ แต่ว่า พวกเราไม่ต้องการเงิน แค่ต้องการขออย่างหนึ่งเท่านั้น”

“ขออะไร?”

ยังคงเป็นท่าทางที่ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ จักรชัยพูดอย่างเย็นชา

“ได้ยินมาว่าพวกคุณกำลังตรวจสอบประวัติของภาสกร ฉันเดาว่าก็เกือบจะตรวจสอบพอแล้ว”

“มีข่าวลือว่า คุณชายน้อยเฉลียวฉลาดมีไหวพริบ แม้แต่ท่านปู่ตระกูลหัสบดินทร์ยังพูดเกลี้ยกล่อมจนเชื่อใจ คงไม่ใช่ว่า ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าเราต้องการอะไร?

พูดอย่างกับ......

แต่ว่า ตัวเองเพิ่งจะได้เจอกับท่านปู่ตระกูลหัสบดินทร์ในวันนี้ ทำไมถึงมีข่าวลือแล้ว? หรือว่ามีคนต้องการทำร้ายตัวเอง

ช่างเถอะ ให้ผ่านพ้นวิกฤติตรงหน้าไปก่อนเถอะ

จักรชัยส่ายหัวเล็กน้อย เขย่าความคิดที่ตัวเองไม่ควรคิดในเวลานี้ ออกไปจากหัวสมอง

รงทองต้องการ จักรชัยรู้ดี

แต่ว่า สิ่งที่คุณควรทำ สิ่งที่ไม่ควรทำ ก็ได้ทำหมดแล้ว จะไม่รับผิดชอบเลยสักนิดได้อย่างไร?

ถ้าใครทำความผิด ก็สามารถทำอย่างนี้ได้ แล้วพวกคนบริสุทธิ์ล่ะ?

จักรชัยส่ายหัวเล็กน้อย ถ้าตัวเองทำอย่างนั้น เพื่อที่จะรักษาชีวิตตัวเองจริงๆ ตระกูลหัสบดินทร์จะไม่เห็นด้วยเลย

ช่างเถอะ ถ้าหากตัวเองไม่ตกลง คนพวกนี้ยังจะต้องเอาตัวเองไปข่มขู่ตระกูลหัสบดินทร์

ถ้าเป็นอย่างนั้น ตัวเองก็จะไม่ตายใช่ไหม

เมื่อคิดอย่างนี้ในใจ จักรชัยก็ได้สงบลง

“รงทอง ถ้าฉันเดาไม่ผิด นายอยากให้ตระกูลหัสบดินทร์ไว้ชีวิตนาย ตอนที่แผนร้ายแดงออกมา ฉันพูดถูกใช่ไหม?”

“ถูกต้อง”

ท่าทางเหมือนคางคกขึ้นวอ มีชัยยิ่งนัก เหมือนกับว่าจักรชัยจะต้องยอมตกลงกับเขาแน่นอน

น่าเสียดาย ที่ความจริงไม่เป็นเช่นนั้น

“ขอโทษ ฉันตกลงกับนายไม่ได้”

ส่ายหัวเบาๆ จักรชัยเห็นรอยยิ้มของรงทองจางหายไปทีละนิด

ความรู้สึกแบบนี้ คงไม่สบายใจมากใช่ไหม

“ไอ้นามสกุลหัสบดินทร์ นายกำลังแกล้งพวกเราใช่ไหม?”

พูดตามตรง จักรชัยไม่ได้มีความหมายที่จะแกล้งกับพวกเขา แต่เป็นเพราะว่าความสามารถในตัวเอง มีขีด จำกัดจริงๆ คำพูดไม่มีน้ำหนัก

เม้มปากอย่างจนปัญญา เพราะท้ายที่สุดแล้ว ชีวิตของตัวเอง ยังกำอยู่ในมือของคนอื่น จักรชัยก็ต้องยอมก้มหัว ทำหน้ายิ้มเอาใจ

“คือว่า ไม่ใช่ว่าฉันไม่ช่วยพวกนาย แต่ฉันไม่มีความสามารถขนาดนั้นจริงๆ”

ด้วยใบหน้าที่ขมขื่น บนตัวของจักรชัย มีความน้อยใจที่ไม่อาจบรรยายได้

เมื่อรงทองเห็นเช่นนี้ ในใจก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

ไอสังหารในตัวค่อยๆลดลง เขาโบกมือเล็กน้อย

พูดกับคนที่อยู่ข้างหลัง

“พวกนายสองคน เลิกคิดถึงเรื่องเฮฮาปาร์ตี้ดื่มเหล้าเล่นพนัน รีบพาคนออกไป”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว