ฝ่าวิกฤติพลิกรักท่านอ๋อง นิยาย บท 3

เมื่อเด็กๆ และท่านแม่หลับแล้ว อิงฮวาก็เริ่มที่จะเดินทางออกจากบ้านเพื่อไปหาเงิน นางเดินตามทางดินลูกรังไปเรื่อยๆ มีเพียงแสงจากโคมไฟที่ส่องทางเท่านั้น อิงฮวาเดินมาเรื่อยๆ จนเจอกับทางเข้าเมือง นางเดินหาสักพักก็พบกับสถานที่ ที่นางหมายจะมา เมื่อนางเห็นแสงสีจากหอนางโลมก็พอเดาออกว่าที่นี่มีไว้ทำอะไร อิงฮวาเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าร้าน เมื่อนางเห็นแม่เล้า อิงฮวาก็รีบเดินไปหานางทันที

" ที่นี่ไม่ให้สตรีอย่างเจ้าเข้า " เมื่อแม่เล้าเห็นอิงฮวา นางก็เดินออกมาประชันหน้ากับอิงฮวา

" ข้าเพียงอยากรู้ว่า... ที่นี่มีชายหนุ่มหน้าตาดีหรือไม่ ข้าเพียงแต่มาหาคนเท่านั้น " อิงฮวาตอบออกไป ถึงแม้นางจะมาที่นี่เพื่อขายพรหมจรรย์ของนาง แต่นางจะขายทั้งทีต้องเลือกคนที่หน้าตาพอใช้ได้หน่อย แม่เล้าสำรวจมองอิงฮวา

" ชายหน้าตาดี? หากพูดถึงคุณชายเหิงย่อมต้องถูกตาต้องใจเป็นแน่ เพียงแต่ว่าเจ้ารู้จักเขาหรือ? " แม่เล้าถามอิงฮวาต่อทันที อิงฮวาส่ายหน้าให้กับแม่เล้า

" ข้าเพียงแต่อยากแลกของกับเขาเท่านั้น ท่านพอจะบอกข้าได้หรือไม่ว่าเขามีหน้าตาเช่นไร? " อิงฮวารีบถามหาข้อมูลทันที แม่เล้าหัวเราะหึขึ้นก่อนจะมองนาง

" เมื่อเจ้าเห็นเกี้ยวของเขา เจ้าจะรู้ทันทีว่าชายรูปงามที่เจ้าต้องการแลกของหน้าตาเป็นอย่างไร " แม่เล้าตอบนางก็มีลูกค้ามาพอดี อิงฮวาจึงนั่งรออยู่ใกล้ๆ กับหอนางโลม

" เกี้ยวเหรอ? " อิงฮวาคิดสักพัก เกี้ยวนี่ต้องแปลกตาแค่ไหนกันถึงจะรู้ว่าคือคุณชายเหิงอะไรนั่น อิงฮวาสะบัดหัวไล่ความคิดจึงนั่งรอต่อ กลางคืนเริ่มหนาวและเดือนนี้ก็เป็นช่วงเดือนหนาวพอดี อิงฮวาถูมือไปมาเพื่อให้ความอบอุ่นแก่มือของนาง สักพักก็มีเกี้ยวกำลังเคลื่อนมาทางนี้ อิงฮวารีบลุกขึ้นและเดินไปขวางทางเกี้ยวคันนั้น

" ข้าขอคุยกับคุณชายเหิงได้หรือไม่? " อิงฮวาถามขึ้นเมื่อเกี้ยวหยุดจอดอยู่ตรงหน้าของนาง

" เกี้ยวคันนี้ไม่มีคนแซ่เหิง! " องครักษ์ตอบนางกลับมามิหนำซ้ำยังทำท่าทางเหมือนจะชักดาบใส่นางอีก แม้นางจะไม่เคยเห็นหน้าค่าตาของคุณชายเหิงอะไรนั่น หากเพียงแต่เป็นคนหล่อหน้าตาดียังไงก็ได้

" คุณชายเหิง... ข้ามีของบางอย่างอยากจะแลกกับท่าน " อิงฮวาพูดจบ องครักษ์ก็เดินเข้ามามาเสริมจากเกี้ยวคันหลังและเดินมาหานาง

" ข้าบอกว่าไม่มีคนแซ่เหิงเจ้าไม่ได้ยินหรืออย่างไร " องครักษ์ง้างมือเตรียมจะตบอิงฮวา นางหลับตาเตรียมรับชะตากรรมอย่างไว แต่ทุกอย่างก็เหมือนจะชะลอลงเมื่อชายที่อยู่บนเกี้ยวพูดขึ้น

" เจ้ามีอะไรจะมาแลกกับข้ารึ? " อิงฮวาดีใจมากที่คุณชายเหิงยอมคุยกับนาง นางรีบเดินผ่านองครักษ์ไปยืนอยู่ตรงกับหน้าต่างของเกี้ยวทันที

" ข้ามาขายพรหมจรรย์ของข้าให้กับคุณชายเหิง ข้ารู้มาว่าท่านกำลังล่าสาวพรหมจรรย์อยู่ " อิงฮวาพูดจบ ชายในเกี้ยวก็หัวเราะขึ้นก่อนจะถามนางอีกครั้ง

" ข้าจะรู้ได้อย่างไรกันว่าเจ้าเป็นหญิงพรหมจรรย์หรือไม่ " อิงฮวารีบถกแขนเสื้อขึ้นเพื่อหาจุดโส่วกงซา เมื่อนางพบนางก็ยื่นแขนเข้าไปข้างในให้เขาดู

" ท่านดูเองเถอะ... ข้าล้วนไม่หลอกลวงท่านแน่ " อิงฮวาพูดเพื่อให้เขาเชื่อนาง ชายบนเกี้ยวมองแขนที่ยื่นออกมาจากช่องหน้าต่าง แขนขาวผ่องสวยเรียวเล็กเนียนของอิงฮวานั้นดึงดูดความสนใจของเขาได้ ชายบนเกี้ยวใช้มือเรียวชี้ไปที่จุดโส่วกงซาของอิงฮวาก่อนจะถามนางอีกครั้ง

" เจ้าจะขายเท่าไหร่? " อิงฮวาส่ายหน้าและเอามือออกมาจากหน้าต่าง

" ข้าไม่ต้องการเงินของท่าน ข้าขอแลกเปลี่ยนเป็นข้าวสารสองกิโล... " อิงฮวาเงียบไปสักพักนางไม่รู้ว่าหน่วยน้ำหนักของที่นี่คืออะไร " ท่านจะให้ข้าเท่าไหร่ล่ะ? " อิงฮวาถามกลับทันที ชายบนเกี้ยวคิดสักพักก็ตอบนาง

" หากเจ้าทำให้ข้าพอใจ ข้าจะให้เจ้าสอง[1]กงจินและข้าจะตกรางวัลให้เจ้าอย่างงาม " อิงฮวาไม่รู้ว่า สองกงจินคือเท่าไหร่นางจึงถามต่อ

" หากข้าทำให้ท่านไม่พอใจได้ล่ะ " ชายบนเกี้ยวแสยะยิ้มขึ้นและตอบนางอย่างเย็นชา

" หากทำให้ข้าไม่พึงพอใจได้ แม้แต่ข้าวเม็ดเดียวข้าก็ไม่ให้เจ้า " อิงฮวาเมื่อได้ยินคำตอบนางก็ไม่พอใจนัก นี่เป็นถึงพรหมจรรย์ของนางเชียวนะ หากทำให้เขาไม่พอใจ นางก็ถูกเสียเปรียบ อิงฮวาไม่มีทางเลือกแม้นางจะถูกเอาเปรียบก็ตาม แต่จะหาชายหนุ่มหน้าตาดีได้ที่ไหนอีก ในเมื่อนางไม่มีอะไรจะเสียแล้ว อิงฮวาจำเป็นต้องยอมรับข้อเสนอนั้น มิเช่นนั้นครอบครัวของนางก็จะอดตาย

" ข้าจะพยายาม " อิงฮวาตอบกลับไป ชายบนเกี้ยวจึงสั่งให้นางเข้ามา อิงฮวาขึ้นไปตามคำสั่งของเขาอย่างว่าง่าย

" อย่าให้ใครมาขวางข้า " ชายบนรถม้าพูดจบเหล่าองครักษ์และทหารต่างเดินถอยห่างออกไปจากเกี้ยวสิบกว่าจ้างได้ อิงฮวามองสำรวจชายตรงหน้า เขาทั้งหน้าตาดี ดูจากการแต่งตัวแล้วน่าจะเป็นคุณชายจริงๆ

" คุณชายเหิง... ข้าต้องทำอะไรบ้าง? " อิงฮวาถามออกไป แม้นางจะเคยฟังมาจากเพื่อนๆ มามากโข ว่าการมีอะไรกับแฟนครั้งแรกจะเจ็บมาก แต่ก็จะรู้สึกดีขึ้นเอง ชายร่างสูงสำรวจมองเสื้อผ้าที่ซอมซ่อของนาง

" เจ้าไม่รู้อะไรเลยหรือ? " ชายร่างสูงถามขึ้น อิงฮวาส่ายหน้าและตอบเขาออกไปอย่างตรงๆ