My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 30

ตอนที่30

ตอนแรกเธอคิดว่าในเมื่อปาณีไม่ได้เรียนต่อมหาลัยแล้วก็จะกลับเมืองชลธีแล้วจะไม่มาปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอกับเวทัสอีกแต่ตอนนี้......

ปาณีนั่งอยู่ข้างๆธามนิธิทุกคนในบ้านดูแลเธออย่างทะนุถนอมถ้าหากฉันแต่งงานกับเวทัสในอนาคตก็ต้องเรียกเธอว่าน้าสะใภ้ตลอดไปสิ?

เมื่อคิดถึงจุดนี้ติรยารู้สึกไม่สบายไปทั้งตัว

ปาณีขอตัวไปห้องน้ำสักครู่ตอนเธอกลับมาเห็นติรยาขวางเธออยู่ตรงประตูห้อง

ติรยามองปาณีอย่างจริงจังปาณีรู้ว่าติรยาต้องไม่พอใจมากๆเพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาที่บ้านแต่ก็ไม่เป็นที่สนใจของทุกคนเธอต้องไม่พอใจอยู่แล้ว

ปาณีไม่ได้พูดคุยกับติรยาเขาแค่อยากกลับไปนั่งที่แต่ติรยากลับขวางเธอเอาไว้

เธอมองติรยาอย่างนิ่งเงียบ“เธอก็รู้ว่าที่นี่เป็นที่ไหนคงจะไม่ได้อยากตบตีกับฉันที่นี่หรอกนะ?”

ติรยาเป็นคนที่เอาหน้ามากเธอกลัวเสียหน้ามากกว่าปาณีเสียอีกเป็นเพราะจุดนี้ปาณีจึงไม่ได้เกรงกลัวเธอเลย

ติรยาเก็บมือที่กำลังขวางปาณีกลับมามองหน้าปาณีน้ำเสียงไพเราะขึ้นมาเล็กน้อย“เธอไปคบกับน้าของเวทัสตอนไหนทำไมฉันไม่รู้เรื่องล่ะ?”

“เธอเป็นคนแนะนำให้ฉันเองไม่ใช่หรอว่าให้เชื่อฟังแม่แล้วแต่งงานไปซะ?และเขาก็เป็นคนที่แม่ฉันให้แต่งงานด้วยพอดีคิดๆแล้วฉันต้องขอบใจเธอนะเนี่ย!”

แต่งงานกับคุณอาแต่เดิมก็เพื่อแลกกับค่าเทอมสามารถเห็นสีหน้าของติรยาที่ดูไม่ได้เลยถือเป็นความโชคดีที่คิดไม่ถึงเลยทีเดียว

ติรยาทำตาโต“เป็นไปไม่ได้!แม่เธอจะรู้จักคนในบ้านวิสิทธิ์เวชได้ยังไงกัน?”

ครอบครัวของปาณีเป็นยังไงติรยารู้ดีกว่าใครว่าเขาไม่มีทางที่จะรู้จักหรือมีความสัมพันธ์ใดๆกับบ้านวิสิทธิ์เวชได้

แม้ว่าธามนิธิในตอนนี้จะนั่งรถเข็นติรยาก็ไม่รู้สึกว่าปาณีจะคู่ควรกับธามนิธิ