My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 9

ตอนที่9

เมื่อใกล้ถึงเมืองชยุตปาณีที่หลับมาตลอดทางก็ตื่นสักที

เมื่อใกล้ถึงเมืองชยุตขึ้นทุกทีปาณีจึงรู้สึกตื่นกลัวเธอจับแขนเสื้อของธามนิธิพร้อมกับพูดว่า“คุณอาหนูไม่ต้องเตรียมของขวัญไปจริงหรอคะ?”

กลับไปบ้านสามีครั้งแรกไม่มีของขวัญติดไม้ติดมือดูเหมือนจะไม่ค่อยมีมารยาทนะ

ธามนิธิลูบหัวเธอเบาๆพร้อมกับพูดว่า“ไม่ต้องลำบากหรอกเธอกลับมาด้วยก็ถือเป็นของขวัญที่ดีที่สุดแล้ว”

ประโยคเดียวแต่ทำให้ปาณีหน้าแดงไม่น้อย

อีกทั้งยังช่วยคลายความกังวนตื่นเต้นของเธอลงได้

“คุณธามนิธิถึงแล้วครับ”

ไวยาตย์ที่เป็นคนขับรถพูดขึ้นมาเมื่อรถจอดอยู่หน้าคฤหาสน์แห่งหนึ่ง

ปาณีมองออกไปยังนอกหน้าต่างสิ่งที่เธอมองเห็นเป็นภาพที่เห็นได้ในละครเท่านั้นคฤหาสน์ที่เก่าแก่หรูหราตั้งตระหง่านอยู่ด้านหน้าของเธอเธอตกใจอย่างมากเธอลงจากรถตามธามนิธิเข้าไป

จันวิภาที่รอคอยพวกเธอมาตั้งนานเมื่อรู้ว่าทั้งคู่มาถึงแล้วเธอจึงรีบออกไปต้อนรับ

“ธามนิธิพวกเธอมาถึงสักที”

เธอเดินมาเข็นรถเข็นของธามนิธิด้วยความใส่ใจสายตาของเธอเหลือบไปเห็นหญิงสาวที่อยู่ข้างๆของชายหนุ่ม

พอเธอเห็นหญิงสาวในชุดเดรสยาวสีขาวยืนอยู่ตรงนั้นเส้นผมเงาดำที่ยาวถึงเอวหน้าตาน่ารกสดใสบนใบหน้ามีความเขินอายเล็กน้อยทำให้เธอชอบเด็กคนนี้ตั้งแต่แรกพบ

จันวิภาพูด“หนูก็คือปาณีใช่ไหมจ้ะ?”

สำหรับหญิงสาวที่ไม่รังเกียจที่น้องชายตัวเองพิการอีกทั้งยังยอมแต่งงานกับเขาจันวิภาชอบเธอมากบวกกับเธออายุใกล้เคียงกับลูกชายของตัวเองจันวิภามองเธอด้วยสายตาที่รักและห่วงใย

“สวัสดีค่ะพี่สาว”

ธามนิธิแนะนำให้ปาณีรู้จักครอบครัวของเขาอย่างคร่าวๆตั้งแต่อยู่ในรถแล้วตอนนี้เธอเลยเรียกออกไปอย่างคุ้นเคยว่า“พี่สาว”

จันวิภายิ้มรับ“เป็นเด็กดีจริงๆ!”

เพราะเธออายุมากกว่าธามนิธิถึง10ปีสำหรับเธอแล้วธามนิธิเปรียบเสมือนลูกชายของเธอด้วย

แต่ตอนนี้ธามนิธิต้องมาเจอเรื่องร้ายๆเหล่านี้เธอก็รู้สึกเจ็บปวดใจเช่นกัน