บทที่ 613 คุณจะต้องผิดหวัง
คำพูดของเขาพูดชัดเจนขนาดนี้แล้ว ก่อนหน้านี้หานมู่จื่อเคยสงสัยครึ่งหนึ่ง แต่ตอนนี้มั่นใจได้แล้วว่า เธอเหล่ตาพินิจพิเคราะห์มองเขา
"ผมตรวจสอบเจอแล้ว แต่ไม่คิดจะบอกฉันเหรอ?"
สายตาของเย่โม่เซินจ้องมองเธออย่างสงบ "การรู้มากเกินไป มันจะไม่ดีสำหรับคุณ"
“ แต่ก็เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับฉันนะ ฉันมีสิทธิ์ที่จะรู้ไม่ใช่เหรอ?”
“ แล้วอย่างไร? รู้แล้วคุณจะทำอะไรได้ในอนาคต? จะเผชิญหน้าหรือแก้แค้น?”
คำพูดเหล่านี้ปิดกั้นจนทำให้หานมู่จื่อไม่สามารถพูดอะไรได้อีก เธอกับเย่โม่เซินมองหน้ากันเป็นเวลานานอย่างลึกซึ้ง และก็ถูกทำให้โกรธจนหัวเราะออกมาอย่างกะทันหันแล้ว
"ดังนั้น นายคิดว่านายทำเพื่อฉัน เพราะการรู้มากเกินไปมันไม่ดี ดังนั้นนายจึงเลือกที่จะปิดบังฉันและไม่บอกความจริงกับฉัน ใช่ไหมล่ะ?"
“ มู่จื่อ”
"นายแค่บอกฉันว่า การวิเคราะห์นี้ของฉันถูกหรือไม่?"
เย่โม่เซินกลัวเธอมากขึ้นแล้วจริงๆ ถอนหายใจออกมาและเอนตัวเข้ามา "คุณอยากรู้ขนาดนี้เลยเหรอ?สมมุติว่าปัญหาจะได้รับการแก้ไขแล้ว คุณก็ยังอยากรู้อีกใช่ไหม?"
หานมู่จื่อกำหมัดแน่น และพยักหน้าอย่างแน่วแน่: "ฉันมีสิทธิ์ที่จะรู้"
แน่นอนว่าเธอจะต้องรู้ว่าเป็นใคร
ถ้าไม่อย่างนั้นวันปกติธรรมดาๆที่ไม่มีศัตรูใดๆถูกทำให้ตกใจบ่อยครั้งขนาดนั้น ผลสุดท้ายขนาดอีกฝ่ายเป็นคนหรือเป็นผีก็ยังไม่รู้อย่างนั้นเหรอ?
เมื่อเห็นว่าดวงตาของเธอแน่วแน่ และใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความดื้อรั้น เย่โม่เซินก็รู้ดีว่าถ้าตัวเขาเองไม่พูดละก็ เธอจะต้องไปตรวจสอบอย่างแน่นอน
หลังจากคิดไปสักพักหนึ่ง เขาก็ให้คำใบ้กับเธอ
"อันที่จริงคนคนนี้ เป็นคนที่คุณรู้จัก"
"พูดอะไรไร้สาระ ถ้าไม่รู้จัก อีกฝ่ายจะมาทำร้ายฉันทำไม?"
เย่โม่เซิน "... เป็นเพื่อนเก่าในอดีตของคุณ"
"เพื่อนเก่า?" หานมู่จื่อยังคิดว่า เพื่อนเก่าของตัวเธอเองมีใครบ้าง? ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีเพื่อนเก่ามากมายนัก เธอคิดเป็นเวลาแล้วก็คิดไม่ถึงว่าจะมีใครร้ายกาจขนาดนั้น และจะทำร้ายเธอแบบนี้ได้
"คิดไม่ถึง?" เย่โม่เซินยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขายื่นมือออกไปเล่นกับผมสีดำของเธอ "ถ้าคุณรู้เข้า คุณจะต้องผิดหวัง เลยเป็นเหตุผลที่ผมไม่บอกคุณ"
“ ถ้าหากคุณคิดไม่ออกและอยากรู้จริงๆละก็ พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไป และคุณจะเข้าใจเองเมื่อคุณเห็นมัน”
หานมู่จื่อ "... "
หลังจากที่เย่โม่เซินออกไปแล้วนั้น หานมู่จื่อก็นั่งอยู่ในห้องคนเดียวพลางนึกถึงสิ่งที่เขาพูดกับตัวเองก่อนจะออกไป
เพื่อนเก่า ถ้ารู้ว่าแล้วจะต้องผิดหวังในอนาคต
คือใคร?
ทันใดนั้น ก็มีคนปรากฏขึ้นในความคิดของเธอ แต่ในไม่ช้าเธอก็เรียกสติกลับมาและส่ายศีรษะอย่างแรง
ไม่สิ ก่อนที่เธอยังไม่เห็นว่าบุคคลนั้นเป็นใคร เธอไม่สามารถคิดมั่วซั่วที่จะโยนความผิดไปให้คนอื่นได้
เพื่อระงับความคิดที่ยุ่งเหยิงสมอง หานมู่จื่อจึงลุกขึ้นและไปที่ห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแปรงฟันโดยทันที
เปิดฝักบัว ปล่อยให้น้ำร้อนชำระร่างกายของตัวเอง ความร้อนสูงขึ้น และหัวใจของหานมู่จื่อก็ค่อยๆสงบลงด้วยเช่นกัน
*
วันที่สอง
เย่โม่เซินมาเพื่อพาหานมู่จื่อออกไปข้างนอก
เมื่อเข้าไปในลิฟต์ หานมู่จื่อก็กล่าวอย่างเย็นชาว่า "หลังจากวันนี้พบเจอคนคนนั้นแล้ว นายก็ไม่ต้องตามฉันอีก ยุ่งงานของตัวเองเถอะ"
เย่โม่เซินมองไปที่เธออย่างลึกซึ้งหนึ่งครั้ง และหัวเราะเบา ๆ "ผู้หญิงไร้ความรู้สึก ใช้ประโยชน์เสร็จแล้วก็จะทิ้งมันงั้นเหรอ?"
หานมู่จื่อ "... "
เธอมองเขาด้วยความรำคาญเล็กน้อย "ไม่ได้บอกว่าจะให้เวลาฉันหนึ่งเดือนเหรอ?"
“ ผมพูดตั้งแต่เมื่อไหร่ ว่าจะให้เวลาคุณหนึ่งเดือน?” เย่โม่เซินเลิกคิ้ว รอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาดูชั่วร้ายเล็กน้อย “ ผมเต็มใจที่จะให้เวลาและพื้นที่ส่วนตัวในการพิจารณาแก่คุณ แต่ว่า... ไม่ได้หมายความว่าพวกเราจะพบเจอกันไม่ได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่