นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 17

ฉันจำใจต้องนั่งลงที่เดิมเพื่อรอ รอให้คุณเหนือเป็นคนอนุญาตให้กลับได้

ตลอดเวลาที่นั่งอยู่ฉันเอาแต่คิดถึงหน้านาลิน น้องสาวของฉัน จึงทำให้มีกำลังใจที่จะใช้ชีวิตอยู่อย่างคนไร้ค่าแบบนี้

“คุณเหนือทำไมถึงไม่ค่อยพูดเลยละคะ” ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างกายของคุณเหนือเธอถามขึ้นมา

“ฉันไม่ค่อยชอบการพูดคุยกับคนแปลกหน้าสักเท่าไหร่” คำตอบของคุณเหนือช่างร้ายกาจ ถ้าหากว่าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้นคงจะหน้าชาไปแล้ว

“แล้วทำยังไงแป้งถึงจะไม่ถูกคุณเหนือมองว่าเป็นผู้หญิงแปลกหน้าละคะ” เธอถามอย่างยั่วยวน พร้อมกับใช้มือลูบไล้ไปตามแผงอกแกร่ง

หมับ!! จู่ๆ คุณเหนือก็หันมา คว้ามือมาโอบเอวฉัน ก่อนจะออกแรงดึงให้ร่างของฉันแถลเข้ามาแนบชิดกับตัวเอง

“คะ คุณเหนือ” ฉันดันแผงอกแกร่งเอาไว้เมื่อคุณเหนือเอี่ยวใบหน้าคมคายลงมาใกล้ๆ กับใบหน้าของฉันจนปลายจมูกของเราทั้งคู่มันจรดกัน

“อยู่นิ่งๆ” คุณเหนือกดเสียงต่ำบอก ฉันจึงนั่งนิ่งๆ ตามคำสั่งของเขา

ริมฝีปากหนากดจูบลงมาบนริมฝีปากของฉันในทันที เขาบดขยี้ราวกับเสือที่กำลังฉีกชิ้นเนื้อของเหยือ ทำให้ริมฝีปากของฉันมันชาหนึบไปหมด

และที่สำคัญตรงนี้ยังมีคนอื่นอยู่ เขาทำแบบนี้ทำไม

ไม่นานคุณเหนือก็ผละริมฝีปากออกไป สายตาเย็นชาไร้ความรู้สึกจ้องมองใบหน้าของฉันสักพักก่อนจะพูดขึ้น

“ถ้าฉันถูกใจใคร ผู้หญิงคนนั้นไม่จำเป็นต้องพยายาม”

ตึกตัก ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยของฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ฉันรู้คุณเหนือตอบคำถามของผู้หญิงคนนั้น แล้วทำไมถึงเอาแต่มองหน้าฉันแบบนี้

“ไอ้เหนือ มึงลืมไปหรือเปล่าว่ากูนั่งอยู่ตรงนี้” เสียงเพื่อนของคุณเหนือพูดเพื่อดึงสติ ทำให้ฉันรีบผลักตัวเขาออกห่างทันที

“กูกลับก่อนแล้วกัน” พูดจบคุณเหนือก็จับมือฉันให้ลุกขึ้นตามเขา

“ดูท่ามึงจะติดใจเหยื่อคนนี้”

คุณเหนือไม่ได้ตอบอะไรเพื่อน เขาดึงมือฉันให้เดินตามออกไปจากห้อง

“เอารถมาหรือเปล่า ?” คุณเหนือถาม ในขณะที่เราเดินมาถึงที่รถกันแล้ว

“ไม่ค่ะ” เหตุผลที่ฉันไม่เอารถมาทำงาน ก็เพราะว่าไม่อยากถูกคนอื่นมองไม่ดี เพราะแค่นี้ก็ถูกมองด้วยสายตาแปลกๆ แล้ว

“เดี๋ยวฉันไปส่ง”

“…ค่ะ”

#คอนโด

มันไม่ใช่แค่การมาส่ง แต่คุณเหนือขึ้นมาบนห้องกับฉันด้วย เมื่อประตูห้องถูกปิดลง ร่างของฉันก็ถูกดันให้ติดกับกำแพง พร้อมกับริมฝีปากหนาของคุณเหนือที่ประกบลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉัน

มือหนายกขึ้นมาบีบเค้นหน้าอกทั้งสองเต้าของฉันจนมันรู้สึกปวดหนึบ

คุณเหนือถอนจูบออก จากนั้นเขาก็อุ้มฉันขึ้นแล้วเดินไปยังโซฟาตัวใหญ่ ก่อนจะวางร่างของฉันลง

“ระ รินยังเจ็บอยู่เลยนะคะ” ฉันดันแผงอกแกร่งเอาไว้เมื่อคุณเหนือกำลังจะก้มลงมาจูบริมฝีปากของฉันอีกครั้ง

“แล้วยังไง ?”

ฉันค่อยๆ เม้มปากแน่นให้กับคำตอบที่ไร้ความเห็นใจของผู้ชายตรงหน้า

ใช่! ฉันไม่มีสิทธิ์ หากว่าคุณเหนือต้องการฉันก็ต้องยอม เมื่อไหร่จะจำคำนี้ได้ขึ้นใจสักที

“หรือเธอต้องการให้ฉันไปทำกับคนอื่น ?”