เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1666

จู่ๆ เสียงผู้อาวุโสหั่วยู่เฉินดังขึ้นข้างหูลู่ฝาน

“ผลวิถียาอายุวัฒนะ ต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ หินอู๋หมิง นี่คือของศักดิ์สิทธิ์สามอย่างของประเทศตันเซิ่ง!”

ผู้อาวุโสทั้งห้าคนเดินมาข้างหน้า มาถึงข้างตัวลู่ฝาน

เหมือนลู่ฝานเพิ่งเห็นพวกเขา จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกเหมือนทั้งห้าคนอยู่ท่ามกลางวิถีรอบๆ แล้วไม่ค่อยเข้ากัน บนตัวพวกเขามีพลังอย่างอื่นไหลเวียนอยู่ ยับยั้งวิถีส่วนใหญ่รอบๆ เอาไว้

ลู่ฝานรู้ว่านั่นคืออะไร สัญลักษณ์ของอริยปราชญ์ การรวมเป็นหนึ่งของวิถี พลังแห่งฟ้าดิน!

ลู่ฝานคลายกำปั้นตัวเอง พยายามทำให้ตัวเองสงบลง

เขามองต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์แล้วถามว่า “ผู้อาวุโส ของศักดิ์สิทธิ์สามอย่างนี้มีประโยชน์อะไรเหรอ ทำไมถึงเรียกว่าของศักดิ์สิทธิ์ล่ะ”

ผู้อาวุโสหั่วยู่เฉินพูดว่า “เพราะของสามอย่างนี้เหนือกว่ายาเทวดาหรืออาวุธเทพแล้ว พวกมันเป็นของที่สูงส่ง ของที่เทวดายังจ้องตาเป็นมัน”

พูดพลาง หั่วยู่เฉินชี้ไปที่ผลไม้แล้วพูดว่า “ผลวิถียาอายุวัฒนะ ผลไม้มีชีวิตแห่งฟ้าดิน ตำนานว่ากันว่าเป็นผลไม้ที่กินเพียงหนึ่งคำสามารถทำให้คนธรรมดาเข้าสู่ระดับเซียนบำเพ็ญชี่ได้ ส่วนคนที่เข้าสู่วิถีกินหนึ่งคำจะพุ่งทะยานสู่ระดับอริยปราชญ์ กลิ่นของมันสามารถทำให้สัตว์อสูรมากมายบ้าคลั่ง การมีอยู่ของมันทำให้ผู้ฝึกชี่มากมายเสียสติ ความเป็นไปได้มากมายอยู่ในนั้น แค่นายได้กินมันเท่านั้น”

ลู่ฝานได้ยินแล้วเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่ามีของเหนือธรรมชาติแบบนี้อยู่บนโลกจริงๆ

ลู่ฝานแอบสงสัย พลังที่แฝงอยู่ในผลวิถียาอายุวัฒนะ ผู้ฝึกชี่โดยทั่วไปจะรับไหวหรือเปล่า ถ้าเหมือนอย่างที่ผู้อาวุโสหั่วยู่เฉินพูด พลังในผลไม้ผลนี้ต้องทำให้คนที่อยากประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็วอิ่มจนตัวแตกแน่นอน

หั่วยู่เฉินชี้ไปที่ต้นไม้แล้วพูดว่า “ต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ หรือเรียกว่าต้นไม้แห่งวิถี เป็นต้นไม้ประหลาดที่เกิดจากวิถีฟ้าดิน อาจเป็นต้นเดียวในใต้หล้า วิถีกำเนิดสิ่งมีชีวิต เดิมเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงอยู่แล้ว ในตัวมันมีวิถีมากมาย แค่นายได้สัมผัสมัน ก็เท่ากับสัมผัสสัจธรรมวิถีฟ้าดินมากมาย ถ้านายได้ใบของมันมาสักใบจะเท่ากับได้วิถีฟ้าดินนับไม่ถ้วน ตั้งแต่เจอต้นไม้ต้นนี้ มีสามคนที่ได้สัมผัสมัน มีสองคนได้ใบของมัน ส่วนอีกหนึ่งคนกินน้ำยางของมัน สามคนที่ได้สัมผัสมันกลายเป็นอริยปราชญ์สุดแข็งแกร่งทั้งหมด สองคนที่ได้ใบของมันได้เป็นนักบุญผู้ศักดิ์สิทธิ์ ส่วนคนที่กินน้ำยางของมันคือประมุขของประเทศตันเซิ่งคนปัจจุบัน”

ลู่ฝานหรี่ตาลง ดูเหมือนเขาต้องทำเรื่องเดียวกับประมุขประเทศตันเซิ่งแล้วล่ะ

ต่อจากนั้นหั่วยู่เฉินชี้ไปที่ของอย่างที่สาม “หินอู๋หมิง เป็นของหุ้นตุ้น มีมาแต่โบราณ ตามตำนานบอกว่าเป็นสิ่งที่สร้างของที่ตันเซิ่งแห่งประเทศตันเซิ่งหลงเหลือไว้นับไม่ถ้วน แม้มันไม่โดดเด่น แต่เป็นสิ่งที่ลึกลับที่สุด ตามตำนานบอกว่าประมุขประเทศตันเซิ่งแต่ละสมัย ดูหินก้อนนี้แล้วทำลายวิถีแห่งสวรรค์ เข้าสู่ขีดสูงสุด เป็นผู้สูงส่งมีอำนาจ”

ลู่ฝานมองหินอู๋หมิงอยู่นาน เมื่อได้ยินชื่อหินอู๋หมิง เขามักจะคิดถึงกระบี่อู๋หมิงที่คลังบู๊ประเทศอู่อาน ที่โดนแหวนดูดมาอย่างไม่ตั้งใจ!

ใช้นิ้วลูบแหวนเจ้าบ้านของตัวเองเบาๆ ลู่ฝานพูดเสียงเบาในใจ “มันเป็นอันเดียวกันหรือเปล่า”

ลู่ฝานเอามือมาด้านหลัง เขาไม่ค่อยกล้าเอาแหวนมาไว้ข้างหน้า

เขากลัวว่าหินอู๋หมิงจะโดนดูดมาต่อหน้าต่อตาผู้อาวุโสทั้งห้าคน

ถ้าเป็นเช่นนั้นคงไม่ตลกแล้ว!