นางเอกหลบไป นางร้ายมาเเล้ว นิยาย บท 9

หนิงเยียนคิดว่าถ้าปากดีเยี่ยงนี้เมื่อคืนน่าจะปล่อยให้เลือดไหลหมดตัวตายเสียเลย

"พระชายาเวยอ๋องไม่สบายรึ" หยวนเหมยแสร้งถามด้วยท่าทีเป็นมิตร หนิงเยียนคิดว่างูพิษชัด ๆ บุรุษต่างโง่เขลาเหตุใดต้องหลงกลสตรีเยี่ยงหยวนเหมยด้วยเล่า

หนิงเยียนทำเมินไม่ตอบหยวนเหมย

"ท่านอ๋องมีคนดูแลเเล้วข้าไม่กวนความสำราญของท่านกับอนุคนโปรดแล้วกัน ขอตัว"

"หนิงเยียน หยุดเดี๋ยวนี้ ชายาหนานอ๋องมีมารยาทกับเจ้า เหตุใดเจ้าไม่ตอบคำถามนาง" เวยอ๋องไม่ต้องการให้คนเมินหยวนเหมย แม้นางจะแต่งเป็นชายาผู้อื่นเเล้วก็ตาม

หนิงเยียนยิ้มเย็น "ท่านอ๋อง ท่านกล้าขึ้นเสียงกับคนที่ช่วยชีวิตท่านรึ ท่านอย่าได้เนรคุณสิ" จากนั้นเดินทอดน่องออกไปด้วยความสำราญใจ

เรื่องที่เวยอ๋องได้รับบาดเจ็บนังสารเลวหนิงเยียนมันรักษาเวยอ๋องรึ หยวนเหมยเก็บอาการไม่อยู่ หนานอ๋องยังคงใจกว้าง ไม่ถือสาอันใด กุมมือชายารักแล้วขอตัวกลับจวนหนานอ๋อง

หยวนเซียงที่กำลังจะป้อนยาให้เวยอ๋อง

"ออกไปพักผ่อนเถอะ"

"เจ้าค่ะ" หยวนเซียงรีบออกไปตามคำสั่งของเวยอ๋อง

เขาต้องสั่งสอนหนิงเยียนให้รู้จักหลาบจำ ทำให้เสียหน้าต่อหน้าหนานอ๋อง แม้แต่ชายาคนเดียวยังอบรมมิได้ ผู้คนไม่หัวเราะเยาะเขารึ

หนิงเยียนนั่งแทะเมล็ดแตงโม วันนี้นางใช้เสี่ยวอ้าย ให้ไปดำเนินการเปิดร้านตกแต่งโรงหมอแทนนาง

เสียงปิดประตูตังตึง !!!

เกิดอันใดขึ้น คนงามละสายตาจากเมล็ดแตงโมพบว่า

เวยอ๋องค่อย ๆสาวเท้ามาหานางที่ตั่งเตี้ย เหตุใดเจ้าคนถ่อยถึงต้อง

ล็อกประตูด้วย

"ท่านมาหาข้าด้วยอันใด" หนิงเยียนรับรู้ได้ถึงไอสังหารภายในห้อง ทำให้นางถึงกับขนลุกซู่ด้วยความหวาดกลัว

เวยอ๋องมองคนงามที่กลัวเขาอย่างหัวหด นางรักษาเขา ทำไมเขาจะไม่รู้ว่านางต้องการอันใด

"เจ้าอยากได้ข้าจนตัวสั่นไม่ใช่รึ รักษาข้าจากนักฆ่าพวกนั้น เจ้าต้องการให้ข้าตอบแทนเจ้าด้วยเรือนร่างมิใช่รึ"

สมองขี้เลื่อยคิดได้แค่นี้รึ

"บ้าไปแล้ว ท่านเข้าใจผิด ออกไปจากห้องของข้าเดี๋ยวนี้นะ"

เวยอ๋องบีบแก้มหนิงเยียนจนนางเจ็บ

"อย่าเล่นตัวไปเลย ข้าไม่อยากติดค้างบุญคุณเจ้า เจ้าอยากให้ข้าทำเรื่องผัวเมียกับเจ้ามิใช่รึ"